Marlene

Półtora roku po śmierci Marleny Dietrich do Berlina trafia dwadzieścia pięć ton jej rzeczy. Są wśród nich szmaty do podłogi, rolki papieru toaletowego i niedopłaki, a także egzotyczne ptasie pióra szmuglowane przez granice. Jest też notes. Na ostatniej stronie kilka polskich nazwisk. Wśród nich Zbigniew Cybulski. Gdy Dietrich przyjechała z koncertami do Polski, było to dla Polaków zetknięcie ze zjawiskiem tak luksusowym i egzotycznym, że nie miało znaczenia to, że gwiazda jest po sześćdziesiątce, pod suknię zakłada specjalistyczny kostium wyszczuplający i pozwala się fotografować tylko z jednej strony. Przyjmowano ją entuzjastycznie jako tę, która zwróciła się przeciw faszyzmowi. Tymczasem przez dużą część Niemiec trakotwana była ciągle jako nikczemna zdrajczyni i dawano tej opinii publiczny wyraz.