Pięć ran

Powieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych. Autorce udało się stworzyć wielopokoleniową rodzinę, której każdy członek w pewnym sensie wpada w sidła losu, bezwiednie powtarzając błędy jednego z rodziców. Robi to niezwykle umiejętnie, bo postanowiła oddać głos babce, ojcu i córce - zasadniczo każde inaczej doświadczone przez życie, z innymi możliwościami (lub ich brakiem) i obierające inną drogę. Właściwie to próbują jakoś sobie radzić, nieustannie towarzyszy im poczucie obowiązku i chęć zadowolenia innych. Dopiero w myślach poszczególnych bohaterów możemy dostrzeć ile cierpienia, zawodów, rozczarowań i nadziei kryje się za fasadą. W perspektywie Yolandy możemy zobaczyć jak bardzo doświadcza ją życie, jak każdy okruch szczęścia zastępowany jest ogromnym smutkiem i bólem, świadomością, że gdy tylko zaczęło się układać pojawił się bliski koniec - nieoperacyjny rak. Wątek Angel zawierał plot twist, którego trudno przewidzieć. Mimo że w nastoletniej ciąży, dziewczyna bardzo stara się zapewnić przyszłość sobie i dziecku. Bardzo dużo tu przemyśleń dotyczących sytuacji w USA, trudności z utrzymaniem się, ograniczonych możliwości dla młodych ludzi bez sporego zaplecza finansowego, potrzeby wspólnoty i miłości. Z drugiej strony jest Amadeo, jej ojciec alkoholik-nieudacznik, wieczne dziecko, które oczekuje, że wszystko mu się należy i nic nie musi, jakby świat należał do niego. Przerzucanie odpowiedzialności na innych, upadki, rezygnacja z planów, wszechogarniająca niemoc i uleganie nałogom to tylko część z jego nieprzyjemnych cech. Jest przykładem dorosłego, który nie jest do końca świadomy swoich traum z dzieciństwa i nie wie jak powinien się zachowywać, tym bardziej postawić się w roli ojca. “Pięć ran” to zaledwie roczny wycinek życia jednej rodziny, który niesie ze sobą ogrom emocji.