Sycylijski mrok

Bardzo męczącą książką, a w zasadzie reportaż o polityczno-mafijnych powiązaniach rządów Anderottiego. Przewijająca się wręcz w nieskończoność ilość nazwisk osób związanych z sycylijską mafią, kto kogo zabił i mógł zabić. Pod względem oceniając wkład pracy autora, można powiedzieć kawał dobrej roboty. Niestety mało komunikatywnej, gubiłem się w gmatwaninie powiązań, z drugiej strony podziwiam prowadzących dochodzenie przeciwko „ludziom honoru”, jak nazywali się przedstawiciele cosa nostry. Budowanie w latach 70. we Włoszech strategii napięcia, jakoś skojarzyło mi się z określeniem zarządzaniem przez kryzys w kraju nad Wisłą. Mimo że książka ukazała się w 1996 roku, to w Polsce prawa wydawnicze nabyto dopiero w 2013 roku. Dlatego też dla mnie była czymś w rodzaju odgrzewanego dania, wyjętego z zamrażarki. Dodatkowo autor pozwala sobie na obszerne cytaty z „Prawdziwej historii Włoch”, robiąc tym samym streszczenie książki w książce. O samych Sycylijczykach czy Neap­olit­ańcz­ykac­h i mieszkańcach Kalabrii jest niewiele informacji, choć mamy tu przykłady dań i sposobu życia w cieniu czy raczej mroku cosa nostry.
Książka z pewnością kierowana dla pasjonatów mafijnej tematyki, mnie jednak ona znużyła i wymęczyła i nie wiem, czy za jakiś czas treść jakoś uleci z mojej pamięci. Ogólnie można uznać książkę za dobrą, podziwiając wkład pracy autora, jednak typowo nie dla mnie.