Są dni pełne zadumy i smutku. I taki jest listopadowy dzień, kiedy to idziemy na cmentarze lub pod pomniki, zapalamy znicze, składamy kwiaty, wzdychamy, tęsknimy i odchodzimy. Cmentarze ... mówi się o nich, jak o milczących galeriach sztuki pod gołym niebem. Do takich należą Stare Powązki. To najbardziej znany z warszawskich cmentarzy. Znajdziemy tam wspaniałe grobowce wybitnych postaci, m.in. Władysława Reymonta, Ireny Sendlerowej, Agnieszki Osieckiej, Czesława Niemena, Kaliny Jędrusik i wielu innych.
W Wilnie znjduje się cmentarz Stara Rossa uważany za pomnik naszej kultury narodowej. Na tym cmentarzu znajduje się grób Marii z Billewiczów Piłsudkiej, który jest miejscem pochówku urny z sercem Józefa Piłsudskiego. Na płycie nagrobnej wygrawerowony jest przejmujący cytat:"Matka i serce syna". W Père Lachaise,na największym cmentarzu paryskim pochowani są, m.in. Fryderyk Chopin i Cyprian Kamil Norwid. Znajdują się tam również nagrobki: Moliera, Marii Callas i Jima Morrisona, Oscara Wilde'a, Édith Piaf. Tak, jak na cmentarzu w Powązkach, wiele pomników, to prawdziwe dzieła sztuki. Przy pomnikach rosną drzewa nierzadko liczące nawe 150 lat. W Wenecji zmarłych na cmentarz nie przewozi zwykły karawan, ale łódź. Miasto jest położone na wodzie, więc cmentarz także. W Wenecji nekropolia cmentarza leży na wyspie San Michele, a jej powstanie jest zasługą Napoleona, który uznał, że z przyczyn sanitarnych Wenecja musi mieć porządny cmentarz. Szybko jednak cmentarz się przepełnił i dziś zmarli chowani są tu przejściowo, na jedyne 10 lat, potem ich szczątki przewożone są na wyspę Sant'Ariano do ossuarium.Tak było m.in. z grobem Josefa Brodskiego.