książka to opowieść o miłości i tęsknocie. O byciu razem wbrew wszelkim przeciwnościom, i o rozstaniach tak bolesnych, że nielogicznych. To historia kobiety i mężczyzny, którzy tak mocno pragną być ze sobą, że przerasta to ich samych. • „Gdy pięcioletnia Dora spotyka po raz pierwszy w przedszkolu Lukę, instynktownie czuje, że ten dzień zaważy na całym jej życiu. Chłopiec również ma niejasne wrażenie, że zdarzyło się coś wyjątkowego, czego jeszcze nie potrafi nazwać. Od tamtego dnia dzieci stają się nierozłączne: na ulicach małego jugo­słow­iańs­kieg­o miasteczka, na molo, na rozległych kamienistych plażach… Kiedy rodzice Dory decydują się na emigrację do Francji, rozstanie okazuje się prawdziwym dramatem. Dora z rozdartym sercem wyjeżdża do Paryża. Zrozpaczony Luka zostaje w Makarskiej, nie potrafiąc zrozumieć, dlaczego mała przyjaciółka go opuściła. Żadne z nich nawet nie przypuszcza, że nie jest to rozstanie na zawsze i że życie szykuje im naprawdę złośliwego figla”. • Debiutancka opowieść Natašy Dragnić zachwyca przesłaniem, ale też zaskakuje stylem. Wielokrotnie powtarzane zwroty, zdania, a nawet całe akapity, sprawiające wrażenie deja vu, choć mają podkreślać niezmienność uczuć i odczuć głównych bohaterów, mogą również irytować i wprawiać czytelnika w lekką dezorientację. Ten nietypowy zabieg stylistyczny powoduje, że czytelnik co jakiś czas dochodzi do wniosku, że „przecież już to kiedyś czytałem!”