Recenzje dla:
Z miłości? To współczuję/ Agata Romaniuk
-
Wiele osób ma określone wyobrażenia dotyczące aspektów życia w krajach arabskich. Jednak większość z nich ukształtowała się na podstawie zasłyszanych historii lub po obejrzeniu różnorakich programów w telewizji. Mało z nich pochodzi z fachowego źródła, jakim jest rzetelny reportaż. • Zachęcamy zatem Państwa do wzbogacenia posiadanej wiedzy o najnowszy debiut reporterski Agaty Romaniuk pt. Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu. Autorka jest doktorem nauk społecznych oraz absolwentką Polskiej Szkoły Reportażu. Jej książka to zbiór różnorodnych historii, opisujących życie codzienne w Omanie, głównie z perspektywy kobiet. • W porywającej podróży po tym kraju poznamy jego dwa oblicza. Pierwsze z nich ukazuje bogaty, piękny kraj, który zbudował swój dobrobyt na ropie naftowej. Kraj wpatrzony w osobę sułtana, ludzi biznesu i światowców podróżujących po świecie celem zdobycia jak najlepszego wykształcenia. Jego drugie oblicze, mniej chwalebne, • nakreśla nam życie codzienne Omańczyków. Ich stosunek do pracy, obcokrajowców, a przede wszystkim do siebie nawzajem. W szczególności zaś na linii mąż-żona. Na wstępie poznajemy Omańczyka, który poślubił Polkę. Ich związek wbrew powszechnej opinii okazał się oparty na prawdziwej miłości i szacunku. Dla przeciwwagi poznajemy także inne postacie – dominujące, które wykorzystują stojące po ich stronie prawo. Mężczyzn, którzy pod zasłoną swej powierzchownej nowoczesności kryją odwieczne tradycje płynące z islamu: Wasze kobiety są dla was polem uprawnym. Przychodźcie więc na wasze pole, jak chcecie. I czyńcie coś pierwej dobrego dla samych siebie (Koran, 2: 223). • Reportaż Agaty Romaniuk to warta uwagi pozycja, poszerzająca nasze horyzonty. Pozwalająca poznać blaski i cienie życia we współczesnym Omanie. Warto zaznaczyć (co także podkreśla w posłowiu sama autorka), że książka nie stanowi kompletnego, socjologicznego obrazu życia kobiet w Omanie, jest zaś zbiorem luźnych historii, które pozwalają odbiorcy poznać to … co odmienne z europejskiego punktu widzenia. Na poziomie kostiumu kulturowego, praktyk codzienności, rytuałów, obyczaju, bo przecież rodzi się, kocha i zdradza zawsze tak samo. Polecamy! • Dorota Bojeczko • Biblioteka Kraków