Do książek z popularnego nurtu literatury obozowej podchodzę z ogromnym dystansem. Granica pomiędzy ożywianiem pamięci i uwrażliwianiem czytelnika, a wykorzystaniem gotowego motywu, który wzbudza emocje już na starcie jest bardzo cienka. Dlatego też "Czerń i purpura" była tylko kolejną lekturą, którą przeczytałam w ramach #PodrzućKsiążkę • Piekło Auschwitz, młody esesman, żydowska więźniarka i zapowiedziany motyw romantyczny. Kolejne czytadło grające na emocjach, które mają sprzedać ckliwą historię? Na szczęście nie tym razem. Wojciech Dutka w swojej książce nawiązuje do prawdziwej historii Heleny Citronovej i Franza Wunscha. Za sprawą Mileny Zinger i Franza Weimerta przedstawia ich w subtelny sposób, skupiając się na uczuciach i dylematach, które mogły im towarzyszyć. Bez zbędnego koloryzowania i niepotrzebnej pikanterii- z klasą i ze smakiem. • Śledzenie przemian zachodzących w życiu jednego z głównych bohaterów- Franza- i towarzyszące mu dylematy pokazują, że piekło wojny pochłania ofiary po obu stronach, choć niszczy i zabija na różne sposoby. W kontraście do niego przedstawiona została Milena- silna, odważna, panująca nad emocjami i pewna siebie. Czytelnik poznaje ją jako dziewczynę, która w obliczu walki o życie łowionego przez nią pstrąga potokowego utwierdza się w przekonaniu, że to ona musi wygrać. Wraz z biegiem historii kilkukrotnie daje wyraz temu, że w jej pojęciu świata nie ma miejsca dla słabszych i bezbronnych, choć czasem pokazuje wrażliwe oblicze. • Opowiadając o Auschwitz trudno ukryć brutalność i bestialstwo, które towarzyszyły temu okresowi w historii. Autor również przywołuje obrazy, na które trudno się uodpornić. Ich obecność jest jednak konieczna do zobrazowania panującego w obozie horroru. Jedyne, co mnie razi to częste używanie zwrotów takich jak "zezwierzęcenie" w kontekście LUDZKIEGO zepsucia lub "skopać jak psa" itp., czy porównywanie haniebnych obozowych praktyk do traktowania zwierząt kierowanych na rzeź, które w dalszym ciągu normalizują przemoc wobec słabszych od siebie istot. Choć w przedstawionym świecie nie było miejsca na skrupuły, w naszych realiach powinniśmy przykładać większą wagę do języka.

Pięknie napisana książka o tematyce, która, można powiedzieć, już się przejadła. Skłania do przemyśleń i nie pozwala zapomnieć o wydarzeniach, o których nam ludziom współczesnym, zapomnieć nie wolno...

Polecam, bardzo dobra książka, czyta się z ciekawością.

Świetna ksiązka, najlepsza o tematyce obozu. Czyta się jednym tchem. Bardzo realistycznie wszystko ukazane.

Rewelacja! Porównywalna do "Quo Vadis"! Piękny język, świetna narracja, rzeczowo, bez ogródek o okropnościach KL, a zarazem z nadzieją. • Gratuluję autorowi. Renata

Przeczytałam jednym tchem.Temat ciężki, ale lektura wciągajaca.

Wstrząsający obraz próby przeżycia w miejscu gdzie przede wszystkim rządzi śmierć.Bohaterzy przeprowadzają czytelnika przez wszystkie pokłady ludzkich uczuć. Zwątpienie, nadzieja,nienawiść, współczucie aż po wdzięczność i trudny rodzaj miłości. Ale przede wszystkim uczy aby nigdy nie utracić człowieczeństwa.

Książka jednocześnie wspaniała jak przerażająca. Polecam.

Czyta się jednym tchem, opisane uczucia niejednoznaczne a dzięki temu "niespłycone". Polecam ! Żal kończyć książkę

Bardzo dobra książka. Czytałam już kilka książek o podobnej tematyce, ale ta jest jedną z lepszych pozycji. Czyta się naprawdę tzw. "jednym tchem" i z ciekawością co będzie dalej. Nie ma co się rozpisywać TRZEBA przeczytać, bo naprawdę WARTO! Szczerze POLECAM!

Bardzo dora ksiazka. Opisuje jak wygladalo zycie bohaterow przed wojna i w trakcie dzieki czemu mozna poznac dobrze ich sylwetki. Musze przeczytac kolejna pozycje tego autora z ciekawosci czy rowniez ksiazk mnie pochlonie.

Historie, które pisze życie najbardziej tkwią w naszej pamięci.

Świetna książka. Jedna z lepszych, które przeczytałam. Trzyma w napięciu. Korzystałam z każdej wolnej chwili żeby czytać co będzie dalej

Cudowna książka, najlepsza jaką czytałam

Myślałam że będzie to nudna miłosna historia, miło się rozczarowałam. Książka bardzo dobra, ciekawa, czyta się jednym tchem

Kompletnie nie mój typ, ciekawa historia, za to plus, jednak nic wykraczającego poza dotychczas przeczytane powieści w tej tematyce.

Przeczytałam mnóstwo książek o obozach zagłady, więc temat nie jest mi obcy. Tu zobaczyłam podtytuł "prawdziwa historia miłości młodego esesmana do żydowskiej więźniarki w piekle Auschwitz" - myślę więc sobie - o nie, kolejna ckliwa i nieprawdziwa historia jak Tatuażysta, ale nic to - spróbuję. Powiem szczerze, dawno mnie tak książka nie wciągnęła jak ta. Jest przeraźliwie prawdziwa, nie jest zupełnie banalna, jak sugeruje tytuł i co dla mnie ważne - oparta na faktach. Polecam bardzo, jest jedną z lepszych w tej tematyce.

Dużo lepsza książka niż Tatuażysta z Auschwitz. Bardziej realna.