„ – Opowiedz mi jakąś historię – rozkazuje brodaty człowiek, który siedzi na kanapie u mnie w salonie. Sytuacja, muszę przyznać, nie jest dla mnie specjalnie miła. Ja przecież opowiadania pisuję, a nie opowiadam. A i tego nie robię na zamówienia. Ostatni człowiek, który prosił mnie, żeby mu coś opowiedzieć, to był mój syn. (…) Tutaj jednak sytuacja jest zasadniczo inna. Bo mój syn nie ma brody. Ani pistoletu.” • Takimi słowami zaczyna się zbiór opowiadań Etgara Kereta pt. „Nagle pukanie do drzwi”. Do domu pisarza wdziera się mężczyzna zmęczony życiem, wieczną pogonią za pieniądzem i nierówną walką o szczęście. Nieproszony gość pragnie usłyszeć historię o świecie innym, lepszym niż trudne do zniesienia życie… I tak, pod lufą wycelowanego w głowę pistoletu, wymyślane zostają kolejne niesamowite postaci i historie – kieszenie pełne rupieci są kluczem do szczęścia, ranka w ustach okazuje się zamkiem błyskawicznym, płatny morderca po śmierci odradza się jako pluszowy miś, kłamstwa Rubiego stają się prawdą, młodą dziewczynę odwiedzają byli kochankowie, którzy popełnili samobójstwo, a Bóg, poturbowany przez mściwe bożki, ląduje na wózku inwalidzkim… • „Nie wyglądałoby to wszystko za wesoło, gdyby nie ironiczny dystans i poczucie humoru autora – ale weźmy pod uwagę, że ten od pierwszej strony siedzi przed komputerem trzymany na muszce przez nieproszonych gości…”