Książkę czyta się zaskakująco szybko, a czytający bezzwłocznie zostaje wciągnięty w życie, czy raczej nadchodzącą śmierć głównego bohatera. Wielu może podnieść krytykę, że przecież rachunek sumienia przed śmiercią to taki banał, ale książka genialnie zbiera w całość te wszystkie wyświechtane frazesy, z których przecież składa się życie. Wewnętrzne dialogi głównego bohatera raz po raz pokazują jego wewnętrzną przemianę, na którą nigdy nie jest przecież za późno, a żal i tęsknota zarówno za rzeczami, których doświadczyliśmy, jak i za tym, czego nie zdążyliśmy zrobić, jest nieodłączną częścią życia i śmierci.

Przystępna, lekka proza, oczekiwałam jednak czegoś więcej. Książka nie była mnie w stanie zainteresować na tyle, bym doczytała do końca.

Bardzo dobra, krótka książka, pełna ciekawych rozwazań, także dla miłośników kotów