Perypetie kobiety w średnim wieku, matki dwóch dorosłych córek, zmuszonej do opuszczenia swojego mieszkania i zamieszkania z byłą teściową. Ciekawa historia z kotem w tle. Odniosłam wrażenie, że poruszone zostały wszystkie problemy naszego życia, na dodatek akcja dzieje się na Śląsku, a dialogi przeplatane gwarą śląską nadają sporo kolorytu. Książka trochę przegadana, trochę przydługa, ale i tak polecam.

Po lekturze „Lata”, sięgnąłem po kolejny tom autobiograficzny francuskiej noblistki, no i niestety poczułem się lekko rozczarowany. To jest swego rodzaju zapisem ni to dziennika, ni to pamiętnika, tak bywa czasem z literaturą wspomnieniową. Dla mnie przede wszystkim to język, autorka w sposób suchy przedstawia swoją relację z matką i ojcem w sposób suchy, kronikarski przedstawia, w jaki sposób jej rodzina wspinała się po drabinie awansu społecznego, którego zwieńczeniem jest jej kariera. Najciekawiej w lekturze są te momentach, w których przedstawia francuskie drobnomieszczaństwo z całym jego rytuałem i kompleksami. • W trakcie czytania przypominałem sobie książkę „Nie jesteśmy tu dla przyjemności” - Niny Lykke i spierający się bohater ze specjalistką od autofikcji. Tutaj w zasadzie nie występuje auto fikcja, ale ekshibicjonistyczne ukazanie rodziny w sposób chłodny i bez emocji. Śmierć rodziców po prostu odfajkowana w sposób, bo wiadomo każdy, kiedyś umrze. • Mimo że poczułem się rozczarowany, sięgnę po kolejne książki tej autorki, gdyż w jej twórczości jest coś takiego, co powoduje zainteresowanie jej spojrzeniem na ówczesny świat.

Dla mnie bardzo dobra powieść, autorka oparła ją na historii dziadków jednego z bohaterów. • Książka momentami okrutna, napisana nierzadko wulgarnym, ostrym językiem. Jednak jak inaczej można oddać okrucieństwo II wojny światowej. Mimo że każdy przeczytał z pewnością wiele na temat i wykluczając literaturę typu holo-polo, to z pewnością „Akuszerka” będzie mocnym akcentem. Wybory miłosne w czasach wojennych z pewnością nie były łatwe, a tym bardziej w Finlandii, która po wojnie zimowej w 1939 roku wielkie nadzieje wiązała z III Rzeszą. Tak właśnie jest w tej powieści, która opowiada o burzliwym romansie i stopniowo odkrywanej prawdzie. Pojawiają się przebitki informacji o masowych rozstrzeliwaniach w Babim Jarze. Czy osoba obdarzona uczuciem jest zdolna do takiego okrucieństwa? Pojawiające się zdjęcia z Ukrainy w 1944 roku są znacznym obciążeniem. Mimo północnych mrozów nad Morzem Arktycznym atmosfera staje się coraz bardziej gorąca. Czy przeważy miłość i czy ewakuujące się wojska niemieckie zabiorą ze sobą osoby z nimi współpracujące? Jakże znana sytuacja z wielu kończących się konfliktów w drugiej połowie XX wieku i pierwszych dekad obecnego. Jakby wszystkiego było mało, to mamy jeszcze tają operację „obora”. • To druga przeczytana przeze mnie książka tej autorki, obie przypadły mi do gustu, literatura nie jest łatwa, ale z całą pewnością godna uwagi. Ze swej strony polecam, choć osoby wrażliwe przestrzegam.

Książki o tej tematyce długo pozostają w pamięci. Warto przeczytać POLECAM

Po przeczytaniu tej książki stwierdziłam, że jednak te autorki mnie nie śmieszą. Większość rodziców przechodzi przez podobne zwyczajne historie dzieci w szkole ale to nie jest dla mnie śmieszne