Przeczytałam tę książkę w jeden dzień. I choć fabuła nie wciągała mnie tak jak inne książki, to było tutaj coś wyjątkowego. • Ta książka ma w sobie bardzo ciekawy klimat i atmosferę oczekiwania na coś, czego nigdy nie będziemy pewni. Mamy tutaj miłość, która rodzi się w ciszy, a nie w wielkich słowach. Dwa światy, które chcą żyć razem, mimo że dzieli ich zbyt wiele. I czas... który upływa nieubłaganie. Ale pytanie brzmi: czy naprawdę wszystko zmieni?

Miła książka, czyta się ją lekko, ale czytałam lepsze książki tej autorki.

Tytuł książki może czasami być zachętą zwodniczą. Tak właśnie dałem się złapać na ,,Poznań kolonialny". Niestety sensacyjnych wątków o Poznaniakach podbijających Czarny Ląd jest w książce jak na lekarstwo. Dopiero podtytuł ,,Rodzinna historia z Tanzanią w tle" wiele w tej sprawie wyjaśnia. • Kasper Bajon wyrusza w ciekawą, dość intrygującą wyprawę do Tanzanii. Jako podróżnik - odkrywca stawia sobie za cel odszukanie śladów swoich poznańskich przodków, którzy na początku XX wieku wyruszyli na wyprawę do Niemieckiej Afryki Wschodniej. Chodzi dokładnie o Niemca Paula Fenstera i jego poznańskiego szwagra Stanisława Bajona. Na podstawie zachowanych listów można odtworzyć trasę podróży zwłaszcza Paula, który w Afryce został już do końca swego życia. Znalezienie dziś, po ponad stu latach namacalnych śladów tamtej eskapady jest dość górnolotną imaginacją samego autora. Ale niech mu tam... • Zatem o czym nam opowiada autor w swej książce? Trochę mamy tu historycznych opisów niemieckiego kolonializmu, rodzinne wspomnienia z poznańskich Jeżyc, a nadto wszystko spisane relacje z wyprawy po mniej turystycznych obrzeżach Tanzanii. Taki miks z którego tak naprawdę niewiele wynika. Ducha Paula Fenstera, bez spojlerowania mogę napisać, że raczej nie udało się uchwycić. A jakie inne duch nękały podczas wyprawy Kaspra Bajona? Może właśnie dla tego pytania warto tę książkę polecić.

,,Śnieg przykryje", choć w klimacie świątecznym, nie jest miłą lekturą do poduszki. Michał Śmielak bowiem odważył się poruszyć brutalną kwestię alkoholowej degeneracji i przemocy w rodzinie. Chociaż sama powieść ma kryminalne podłoże, bardziej intrygujące od pytania o to, kto i kogo zabił jest wszystko to, co dzieje się w emocjach członków gnębionej przez ojca alkoholika rodziny. • Dla mnie dużym plusem książki był pierwotny lejtmotyw z utratą pamięci Ryśka Pawlickiego. Jego niespodziewany i tajemniczy powrót do rodzinnego domu po dwudziestu pięciu latach wydał się całkiem nęcącym zamysłem, by dać się wciągnąć w całą, wielowątkową zresztą, opowieść. • Książka przypomina trochę takie odgarnianie ze śniegu miejsca zbrodni. Warstwa, po warstwie odsłania się nam całościowy obraz skomplikowanych zdarzeń, które miały miejsce na przestrzeni ćwierćwiecza w Lesie Ponurym. Michał Śmielak nie zawodzi. Jest w tym na prawdę dobry.

Na ziemi Izraela • Autor: Amos Oz • Moja ocena: ★★★★★★★★★☆ (9/10) • „Na ziemi Izraela” to wyjątkowa i niezwykle wartościowa publikacja, w której Amos Oz podejmuje próbę opisania izraelskiej rzeczywistości w sposób daleki od uproszczeń i publ­icys­tycz­nych­ skrótów myślowych. Autor oddaje głos ludziom reprezentującym bardzo różne środowiska, poglądy i doświadczenia, dzięki czemu czytelnik otrzymuje wielowymiarowy obraz kraju naznaczonego konfliktem, historią i sprzecznościami. • Siłą tej książki jest perspektywa — spokojna, refleksyjna i empatyczna. Oz nie moralizuje, nie narzuca interpretacji, lecz uważnie słucha i pozwala bohaterom mówić własnym głosem. To właśnie ta optyka, często niezrozumiała lub upraszczana w zachodnim dyskursie, czyni lekturę tak cenną. Autor pokazuje Izrael jako przestrzeń napięć, kompromisów i codziennych wyborów, a nie jedynie jako symbol konfliktu politycznego. • Język książki jest klarowny, oszczędny i bardzo precyzyjny, co dodatkowo wzmacnia przekaz. Każdy rozdział wnosi coś istotnego i skłania do refleksji nad tożsamością, historią oraz trudnym procesem współistnienia różnych narracji w jednym państwie. To lektura wymagająca uważności, ale jednocześnie niezwykle saty­sfak­cjon­ując­a intelektualnie. • „Na ziemi Izraela” to książka zdecydowanie warta przeczytania — szczególnie dla osób, które chcą zrozumieć Bliski Wschód nie przez pryzmat nagłówków, lecz ludzkich historii i rozmów. Jedna z tych publikacji, które zostają z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury. • 📖 12:48 · 27.12.2025 · 117/2025