Emil i my. Monolog wielodzietnej matki (Wydawnictwo Karakter) to książka pisana emocjami, sercem przepojonym bólem, żalem i wielką żarliwą miłością. Zapewne ani jedno słowo nie zostało wymyślone, żadne • z opisanych zdarzeń to nie fi kcja literacka. Książka przepojona wiedzą teoretyczną, jaką zdobywa każda matka w zetknięciu z nieuleczalną chorobą dziecka i trudną praktyką pokonywania trudności, wyrywania z determinacją zrozumienia w społeczeństwie, w zaznaczaniu obecności, dążeniu do uznania, że odmienność będąca niepełnosprawnością też jest czymś naturalnym, normalnym. Przecież ja, ty, każdy mógł się pojawić na świecie z jakąś innością... Emil jest synem autorki, który przyszedł na świat z rzadką chorobą. Nie • są sami. Razem z mężem – Łukaszem, i rodzeństwem Emila tworzą zgrany zespół. Jak do tego dochodzili przez lata, wiedzą tylko oni. Książka Magdaleny Moskal, przez karty której nie każdy będzie w stanie przejść, bo nie zdoła udźwignąć emocjonalnego ciężaru opisywanych tam problemów, mówi o prawdziwym sukcesie człowieczeństwa. Jednym ma uświadomić, by niepełnosprawności nie traktowali jak wykluczenia społecznego, drugich ma wesprzeć, podpowiedzieć, jak przebijać się przez życie z niepełnosprawnym dzieckiem. W tej trudnej, pełnej nieszczęścia książce jest siła, z której każdy czytelnik może zaczerpnąć mnóstwo pozytywnej energii… • Janusz Paluch

Maria Wodzińska urodziła się w kujawskiej rodzinie magnackiej w 1819r. Nie była szalenie piękna ani bardzo utalentowana. Wychowywała się w inteligentnym środowisku, charakteryzowała ją przedwczesna dojrzałość umysłowa. Czym ujęła najwybitniejszych polskich twórców? Jaką rolę odegrała w ich życiu? Nie ulega wątpliwości, że stała się dla nich inspiracją, a oni zapewnili Marii nieśmiertelność, poświęcając jej • swoje utwory. Oczywiście trwały spory, czy aby na pewno ona jest ich bohaterką – choćby spór o słynny wiersz Słowackiego Rozłączenie. • Wiosną 1833 r. w Genewie w wynajętym przez Wodzińskich domu pojawił się dwudziestotrzyletni Juliusz Słowacki. Maria zaczęła wtedy piętnasty rok życia i właściwie mogła już być Znana i nieznana • panną na wydaniu. Daleki krewny Zygmunt Krasiński – złośliwy jak zawsze – nazywał ją szpetną. Juliusz i Maria nie spodobali się sobie, spotykali się jednak często ze względu na przyjaźń Słowackiego z bratem dziewczyny – Antonim; spacerowali, rozmawiali i tańczyli. Wedle ówczesnej mody młodzieniec wpisywał jej wiersze do sztambucha. Znacząca była ich wyprawa w Alpy, która później zaowocowała poematem • W Szwajcarii. Ojciec Marii, Wincenty Wodziński, skończywszy przebudowę zamku w Służewie, stęskniony za rodziną, przyjechał do Genewy, następnie z bliskimi wyruszył do Drezna. To był koniec miłości, marzeń i westchnień. Zaskakujące, że Maria do końca swoich dni wypierała się zażyłości z wieszczem. W Dreźnie odwiedził Wodzińskich przebywający tam przejazdem Fryderyk Chopin. Znał już wcześniej familię, lecz Marię zapamiętał jako zdolne dziecko, a nie szesnastoletnią panienkę! Dziewczyna miała wiele zalet, ale najważniejsze było dla Fryderyka jej pochodzenie z wyższych sfer, do których sam aspirował. Zwie dzali • wspólnie galerie sztuki, zachwycali się atmosferą miasta i snuli jakieś nieokreślone marzenia. Chopin wiedział o przygodzie genewskiej, ale zapewne znał tylko wersję przedstawioną przez Wodzińskich – według ich relacji tylko Słowacki był zaangażowany uczuciowo. Chopin wyjechał do Paryża, gdzie czekała praca i przyjaciele; pożegnanie było bardzo smutne. Zachowała się korespondencja Marii i jej matki z kompozytorem. Listy z lat 1835–1837 Chopin związał różową wstążką i opatrzył słowami Moja bieda. Zdania krytyków są podzielone, część nie wierzy w uczucie Marii do Fryderyka i jakiekolwiek plany małżeńskie ze strony Wodzińskich, zwłaszcza gdy pojawiła się u Chopina choroba płuc. Latem • 1836 roku w Marienbadzie o zmierzchu (fr. crépuscule – szara godzina) dochodzi do cichych zaręczyn. Później Fryderyk wraca do Paryża, a Maria na Kujawy, wiosna 1837 roku przynosi zaś ochłodzenie uczuć – Chopin poznaje George Sand… Czy to było powodem zerwania zaręczyn? • Jak potoczyły się dalsze losy bohaterów? Zapraszam do zajmującej lektury. • Joanna Muniak

Nie ma lepszego sposobu na spędzenie świątecznego wieczoru niż wysłuchanie gwiazdkowej opowieści (chociaż niektórzy mogą twierdzić, że jak Święta, to tylko z Kevinem). Idealny na ten czas będzie • audiobook Dziewczynka, która uratowała Gwiazdkę na podstawie książki • Matta Haiga. Poznajcie historię Amelii Wishart – dziewięcioletniej tytułowej bohaterki, która pomaga chorej mamie, pracując jako kominiarz w Londynie. Jak to w takich opowieściach bywa, życie nie • szczędzi jej przykrych doświadczeń. Tymczasem mieszkańcy Elfiego Jaru i Ojciec Gwiazdka będą musieli się zmierzyć z brutalnymi trollami, które z niewyjaśnionych przyczyn chcą zniszczyć magiczną krainę, a tym samym zrujnować Gwiazdkę. Splot wydarzeń sprawi, że losy dziewczynki i Świętego Mikołaja połączą się. Co z tego wyniknie? Bez wątpienia interesująca historia pełna niesamowitych przygód i ciekawych postaci, • ponieważ bohaterowie na swojej drodze napotkają również autentyczne osoby. Skąd bierze się magia, która towarzyszy Świętom Bożego Narodzenia i sprawia, że renifery latają, a Święty Mikołaj zdąża obdarować dzieci prezentami zaledwie w jedną noc? Co się stanie, kiedy wszyscy stracą nadzieję? A gdyby Gwiazdki miało już nigdy nie być? Tego z pewnością dowiecie się z opowieści przepełnionej baśniowym • klimatem i atmosferą dziewiętnastowiecznej Anglii. • Anna Ochenkowska-Olczak

Czego potrzebujecie, kiedy dni są zimne i ciemne, a za oknem szaleje deszcz czy śnieg? Kubka gorącej herbaty? Miłego w dotyku koca? Przytulenia? Ja odkładam wtedy na bok ulubioną fantastykę i krwawe kryminały, a sięgam po ciepłą historię, która otula mnie jak kocyk. • Ostatnio moim „kocykiem” została książka Najważniejszy Magdaleny Majcher. Jej bohaterka, mimo że ma tylko 23 lata, na co dzień mierzy się z trudnościami samotnego macierzyństwa. Dziewczyna łaknie miłości, wsparcia, pełnej rodziny dla swojej córki, a przy tym wciąż trafi a na nieodpowiednich mężczyzn. Po kolejnej nieudanej znajomości – próbując zrozumieć, dlaczego wciąż tak się dzieje – w obliczu coraz większych problemów dnia codziennego kobieta podejmuje odważny krok, by poznać przeszłość swoją i swojej matki. Magdalena Majcher jest autorką • kilku powieści obyczajowych, w których porusza wątki psychologiczne • i pokazuje, jak przeżycia z dzieciństwa determinują nasze postawy w dorosłym życiu. W tej książce autorka jasno pokazuje nam pewną zasadę: jeśli nic nie zmienisz, to nic się nie zmieni. Pozwala spojrzeć z wielu perspektyw na zachowania bohaterów Najważniejszego, dlatego też łatwiej je zrozumieć i być może odnieść do własnych przeżyć. Serdecznie polecam. • Anna Szczerbowska

Kiedyś Vincent Willem van Gogh powiedział: Ze swojej strony nic • nie wiem z całą pewnością, ale widok gwiazd sprawia, że śnię. Od zawsze gwiazdy i niebo – pełne tajemnic – fascynowały ludzi. O tym, jak ciekawy jest wszechświat oraz jak postrzegany był w różnych epokach, dowiemy się z książki Edwarda Brooke’a-Hitch inga • pt. Atlas nieba. Najwspanialsze mapy, mity i odkrycia we wszechświecie. Publikacja przedstawia w sposób chronologiczny największe osiągnięcia astronomii. Poznajemy złowieszcze komety, zegary słoneczne, aztecki kamień księżycowy, sześciometrowy teleskop • refl eksyjny Williama Herschela, asteroidy, współczesne sondy orbitujące oraz wszelkie teorie fizyczne, a także sylwetki najsławniejszych obserwatorów nieba: Galileusza, Kopernika, Keplera i Halleya. Słowo Atlas znalazło się w tytule nieprzypadkowo. Książka pełna jest niesamowitych ilustracji, map, rycin i rękopisów, które zwracają uwagę czytelnika na równi z wiadomościami zawartymi w tekście. Autor dzieła to członek Królewskiego Towarzystwa Geofizycznego, znany z zamiłowania do wszelakich map. Zamieszczone w tej książce informacje i obrazy pokazują, w jak różnorodny sposób postrzegano niebo przez wieki oraz jak dużo jeszcze jest przed nami do odkrycia. • Ludmiła Guzowska