Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Trzcielu zaprasza na spotkanie DKK dla dorosłych w dniu 01.02.2018 r. Tematem dyskusji będzie twórczość Beaty Pawlikowskiej.

W jesienny wieczór 16 listopada w naszej bibliotece odbyło się spotkanie członków Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych. Tematem dyskusji, była książka australijskiej pisarki Jessici Shirvington „Między życiem a życiem”. Powieść ta opowiada nam o życiu młodej dziewczyny, która właśnie kończy szkołę średnią i wchodzi w dorosłe życie. Nasza bohaterka Sabine mieszka w Roxbury i prowadzi niby normalne życie nastolatki. Jednak prawda jest taka, że prowadzi podwójne życie, co 24 godziny robi przeskok z jednego życia do drugiego życia. Każdy dzień przeżywa dwa razy. W jednym życiu jest dziewczyną pochodząca z bogatego domu mającą dwóch braci, która ma wszystko, czego tylko pragnie, wspaniałe przyjaciółki, wspaniałego chłopaka, jest bardzo dobrą uczennicą. W drugim życiu ma siostrę, a jej rodzice prowadzą swój własny biznes, który nie bardzo im wychodzi. Otacza się znajomymi z niezbyt dobrą opinią, jej drugie życie jest dużo cięższe niż pierwsze. Jednak to w tym życiu na wskutek tego, że jej tajemnica wychodzi na jaw, w bardzo przykrych okolicznościach poznaje miłość swojego życia Ethana. W tych dwóch światach musi podejmować różne decyzje, z czasem jest zmęczona, tym życiem na rozdrożu. Chce dokonać wyboru i żyć tylko jednym życiem. Jak się kończy ta ciekawa i pełna zwrotów akcji historia, trzeba przeczytać. Odsyłamy czytelników do przeczytania tej pozycji i polecamy.
Zapraszamy na kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w Trzcielu, które odbędzie się 16.11.17 r. o godz.16.00, tematem dyskusji będzie książka Jessicy Shirvington „Miedzy życiem a życiem”.
Zapraszamy na kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w Trzcielu, które odbędzie się 01.02.17r. o godz.16.30, tematem dyskusji będą książki Beaty Pawlikowskiej.

                                BPMiG w Trzcielu
                                Wioletta Fabian

W październikowy wieczór Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Trzcielu miała zaszczyt gościć u siebie podróżnika Piotra Horzelę. Gość przeniósł nas swoimi opowieściami do Afryki, a dokładniej do Sudanu Południowego. Mieszkał tam w latach 2012 – 2014 i prowadził swoją własną firmę. Z bliska poznał tubylców żyjących tam, ich zwyczaje, religie, obrzędy. Stolicą Sudanu Południowego jest miasto Dżuba, nie przypomina w niczym naszych metropolii europejskich. Jest to najmłodsze państwo na świecie, uzyskało niepodległość w 2011 r., obszarem jest dwa razy większe od Polski, ale ludności jest 4 razy mniej niż w naszym kraju. Mieszkańcy żyją tam bardzo skromnie i w trudnych warunkach. Ludność buduje swoje bardzo skromne małe domy gdzie chce, ponieważ uważają, że obywatele są właścicielami ziemi. Czasami dzieje się tak, że znajduje się prawowity właściciel ziemi i w ciągu jednego dnia buldożery niszczą te małe domostwa. Po kilku dniach pozbawieni dachu nad głową tubylcy potrafią postawić skromny domek w innej części miasta. Mieszkańcy tego państwa trudnią się głównie rolnictwem, hodują: krowy, kozy, wielbłądy, owce. Na ziemiach uprawiają: bawełnę, sorgo, pszenicę, orzeszki ziemne, sezam, trzcinę cukrową, len i banany. Ludność teraz migruje do dużych miast ze względu na ich większy rozwój gospodarczy i duży przypływ kapitału w te rejony. Dzięki odkryciu ogromnych złóż ropy Sudan Południowy powoli się rozwija. Na chwilę obecną ma dopiero 190 km dróg asfaltowych, przez kraj ten płynie Nil, który ma 1300 km. Mieszkańcy tego kraju wyznają dwie religie: chrześcijańską i islam. Jeżeli chodzi o islam występuje tam wielożeństwo, mężczyzna posiada przeciętnie 3 żony, bo na więcej go nie stać. W wioskach decyzje podejmuje zawsze starszyzna, o tym każdy, kto odwiedza te rejony powinien pamiętać. Przynależność mieszkańców, do jakiej grupy etnicznej należy, poznajemy po rodzaju nacięć na skórze czoła, policzków i innych części ciała. Pomimo ogromnej biedy panującej, w tym kraju ludzie są bardzo życzliwi, gościnni. Jednak obecnie panuje tam znowu wojna domowa, której jak do tej pory przyczynami są następujące podłoże: etniczne, religijne, globalne. Obecnie na 10 milionów mieszkańców przypada 3 miliony broni. Państwo to może liczyć w tej chwili na pomoc ONZ i innych mniejszych organizacji charytatywnych, które potrafią być bardziej pomocne niż duże organizacje do tego stworzone.