„Hotel dla twoich rzeczy” to zbiór przemyślanych, głębokich, dosadnych, smutnych i zabawnych spostrzeżeń na temat życia ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Choć niektórym może wydać się dziwne, że pisarka, o której nigdy dotąd nie słyszeli, postanawia napisać książkę autobiograficzną, to jednak refleksje o trudnościach dnia codziennego każdy może w jakiś sposób odnieść do siebie i utożsamić się z bohaterką-autorką. Książka stanowi zapis wydarzeń, które w znaczący sposób wpłynęły na życie pisarki. Poznajemy więc najpierw niełatwe dzieciństwo, dorastanie w rozbitej rodzinie i potajemne spotkania z ojcem. Później dowiadujemy się o tak silnym pragnieniu kochania i bycia kochanym, że miłość do mężczyzny nie potrafi go zaspokoić. Ta niezaspokojona potrzeba prowadzi z kolei do wczesnego macierzyństwa, całkowitego poświęcenia się dziecku i morderczych próbach utrzymania rodziny. Następnie obserwujemy naturalną śmierć miłości, rozkwit kolejnego uczucia, dziwne małżeństwo, a w końcu samotne wychowywanie córek dwóch różnych ojców. • Pomimo trudności, porażek, cierpienia, samotności i morza wylanych łez z nieco niewytłumaczalnym, a momentami jakby niestosownym optymizmem autorka podsumowuje jednak, że w gruncie rzeczy „nie ma nic lepszego niż to, co jest.” I z pewnością jest to najważniejsza nauka płynąca z książki Joanny Jagiełło – pomimo wszystkich złych dni doceniaj to, co masz, bo mogło być znacznie gorzej!

„Miłość Peonii” to egzotyczna i magiczna opowieść, której akcja osadzona w XVII-wiecznych Chinach, toczy się równolegle na dwóch płaszczyznach - na Ziemi i w zaświatach. • Lisa See opowiada o niezwykłych losach kobiet w różnym wieku, o ich roli i pozycji w społeczeństwie. Kobiety pojawiające się w powieści przez całe życie doświadczały brutalności i prześladowania przez władze, jednak coraz częściej wyrażają swój sprzeciw wobec obowiązującym zasadom, polityce państwa oraz przedmiotowego traktowania kobiet. • Tytułowa Peonia, 16-letnia piękna i majętna dziewczyna, już jako kilkuletnie dziecko została zaręczona ze znacznie starszym mężczyzną, którego nawet nie poznała. Choć ten sposób zaślubin jest powszechnie praktykowany, dojrzewająca kobieta nie potrafi pogodzić się z narzuconym jej przeznaczeniem. Nie godzi się na zaaranżowane przez rodziców małżeństwo i nie chce podporządkować się regułom panującym w społeczeństwie. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy Peonia zakochuje się w mężczyźnie o imieniu Ren (później okazuje się, że Ren jest jej narzeczonym, wybranym przez rodziców). Ta zakazana miłość doprowadza młodą dziewczynę do „choroby miłosnej” i w końcu do śmierci. Jednak śmierć głównej bohaterki nie jest równoznaczna z końcem historii. Otóż w tradycji chińskiej istnieje wiara w zjednoczenie dusz. W dalszej części książki poznajemy więc pośmiertne losy Peonii, a zatem jej podróże, marzenia, obserwacje rodziny i bliskich, a przede wszystkim – usilną walkę o odzyskanie ukochanego. Czy jest to jednak możliwe? Czy po śmierci bohaterka będzie w stanie odzyskać utraconą miłość i wreszcie zazna szczęścia? Jak potoczą się dalsze losy kobiet, których prawa są łamane? Co się stanie z ludnością chińską po upadku dynastii Ming i objęciu tronu przez Mandżurów? Czy kobiety wreszcie zdobędą wolność, o którą już tak długo walczą?

Książka to niezwykle skomplikowane studium kobiety cierpiącej na rozszczepienie jaźni. To opowieść o problemach, które potrafią zniszczyć życie i doszczętnie zrujnować hierarchię wyznawanych wartości. W książce poruszone są ważne i trudne zagadnienia: dorastanie w rodzinach niedających poczucia bezpieczeństwa i wiary w siebie, miłość bez miłości, przyjaźń, która zawodzi i zdradza, ale także prostytucja, handel ludźmi i polityka. • Główną bohaterką książki jest MaryMarie, kobieta, która od dziecka zmaga się z przerażającym pytaniem – „kim ja właściwie jestem?!”. Rodzice nie mogli zdecydować, które imię podoba im się bardziej, toteż zwracali się do córki Mary lub Marie. Być może te dwa stosowane zamiennie imiona, a może geny przekazane przez matkę, przyczyniają się do coraz bardziej wyraźnego rozdwojenia osobowości bohaterki. W rezultacie czytelnik nie ma pewności, czyją historię poznaje. Czy główną bohaterką jest Mary, Marie, czy może MaryMarie? A może nie ma głównej postaci i poznajemy życie trzech różnych osób? Lub jeszcze inaczej – czytamy o wielu wcieleniach tej samej kobiety? • Jakkolwiek rozumieć tę złożoność postaci (jednej lub kilku), nie zostawia wątpliwości fakt, że Axelsson stworzyła bohaterkę (bohaterki?) wielowymiarową, złożoną, ale też sfrustrowaną, ale przede wszystkim grzęznącą we własnych fobiach i lękach. Natomiast chaos wszechobecny w narracji i fabule, a także brak chronologii, mimo iż zdecydowanie utrudniają czytanie (czytelnik musi być cały czas skupiony), pomagają w zrozumieniu tego, co się dzieje w psychice i świadomości MaryMarie i osób cierpiących schizofrenię.

Fantastyczna, wciągająca opowieść o perypetiach i problemach trzech przyjaciółek.

Wciąga, porywa i pozwala oderwać się od własnych problemów.