Na wystawie zaprezentujemy strój kobiecy w literaturze pięknej, wspomnieniowej i biograficznej. Odwiedzający prześledzą historię ubioru kobiecego od czasów Marii Antoniny do lat 30. tych XX wieku a także poznają nazwy tkanin i ozdób, które dawno odeszły w zapomnienie.
Prace rekonstrukcyjne ubioru kobiecego z pracowni artystycznej Anny Moryto z Poznania, będą znakomitym uzupełnieniem fragmentów powieści Emila Zoli, Edith Wharton czy Lwa Tołstoja.
Oglądając ekspozycję dowiemy się: jak w obszernych sukniach poruszała się ostatnia królowa Francji; jakie suknie nosiły polskie arystokratki; jaki strój preferowały elegantki XIX wiecznej Polski czy jakie toalety obowiązywały w przedwojennej Polsce. Wystawie towarzyszyć będzie prezentacja multimedialna z ilustracjami strojów do francuskich tygodników modowych z XIX wieku oraz polskiego czasopisma z lat 20. XX wieku "Przegląd Mody" dostępnych dzięki bibliotece cyfrowej POLONA.

W Światowym Dniu Książki i Praw Autorskich wyruszymy w miasto, by przyłapać opolan na czytaniu. Będziemy spacerować ulicami Opola i pytać jego mieszkańców, czy w swoich torbach noszą książki, jakie książki czytają najchętniej, będziemy szukać osób ukrytych w cieniu drzew zaszytych głęboko w świecie powieści, opolan podróżujących z książką na kolanach, licealistów z plecakami wypchanymi podręcznikami, a następnie wspólnie z nimi, za pomocą tabletów otrzymanych w ramach programu "Tablety w Twojej bibliotece", zrobimy sobie selfie z książką.

23 kwietnia to Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich, który w 1995 roku ustanowiło UNESCO na wniosek rządu Hiszpanii i Międzynarodowej Unii Wydawców. Wcześniej ten szczególny dzień obchodzono jedynie w Hiszpanii, gdyż 23 kwietnia jest w Katalonii świętem narodowym poświęconym jej patronowi Świętemu Jerzemu. Tego dnia kobiety obdarowywano czerwonymi różami, będącymi symbolem krwi smoka, którego pokonał św. Jerzy, a mężczyźni otrzymywali od pań książki. W 1926 roku wydawca, Vicente Clavel Andrés, zaproponował więc ustanowienie dnia książki. W Hiszpanii jest to święto oficjalne od 1930 roku, a od 1995 roku obchodzimy je na całym świecie.

23 kwietnia to także szczególna data w historii literatury światowej. Tego dnia zmarli tacy twórcy jak Miguel de Cervantes, William Szekspir oraz historyk Inca Garcilaso de la Vega. Data śmierci to ważna kwestia przy rozpatrywaniu praw autorskich. W większości państw Europy prawa do dzieł wygasają 70 lat po śmierci ich autorów.

23 kwietnia bibliotekarze z MBP w Opolu polują na czytających!

Dacie się przyłapać się na czytaniu?

Zdjęcia z happeningu będą dostępne na Facebooku MBP w Opolu oraz na stronie internetowej.

Aleksandra Boćkowska (ur. 1973) - kiedyś dziennikarka w "Gazecie Wyborczej" i "Newsweeku", potem redaktorka w "Elle" i "Viva! Moda". Freelancerka, feministka, cyklistka.

To nie są moje wielbłądy. O modzie w PRL - z jednej strony byli projektanci, którzy chcieli ubierać Polaków jak paryżan. Z drugiej było państwo, które chciało ubierać Polaków zupełnie inaczej. A gdzieś pomiędzy ci Polacy, którzy musieli się jakoś ubrać. Po latach opowiadają o rozkloszowanych spódnicach z siatek na muchy, kurtkach z demobilu zdobywanych "na ciuchach", białych botkach kupowanych u szewca, ortalionach, nonironach, dżinsach, tetrach i kożuchach, jakby mieli je właśnie na sobie. Opisują kształt guzików przy mankietach, krój kołnierza, deseń podszewki, każdy szczegół. Bo aby te ubrania zdobyć, przemierzyli dziesiątki kilometrów, wystali długie godziny w kolejkach, wyczekiwali w nieskończoność u krawcowych. Ale to nie jest sentymentalna opowieść o minionych czasach. To raczej próba zrozumienia, dlaczego w PRL moda miała tak wielkie znaczenie: dla państwa, które traktowało ją propagandowo, i dla ludzi, którzy po wojnie chcieli za pomocą ubrań zachować coś z lepszej przeszłości albo wyróżnić się z szarego tłumu.

Książka Aleksandry Boćkowskiej jest jedną z najciekawszych, jeśli nie najciekawszą w ogóle pozycją o modzie w PRL. Autorka nie zadowala się obiegowymi "prawdami" o modzie, tylko drąży poszczególne wątki i dzięki temu, niezależnie od głównego tematu, prezentuje czytelnikowi znakomitą książkę historyczną. Tekst ożywiają erudycyjne odwołania do prozy epoki oraz bardzo dyskretnie poprowadzony wątek osobisty, który sprawia, że książkę czyta się z jeszcze większym zaangażowaniem.
- Justyna Jaworska