Książka „Emocje za bardzo” to celebracja pełnego zachwytu zadumania i tego, co znaczy być człowiekiem. Z indywidualnych historii, które dotyczą walki każdego dnia, wiele ludzi czerpie słowa nadziei i wsparcia w momentach straty; większość opowiadań w tej książce zachęca czytelników, by przyznali, że w cierpieniu nie ma nic złego, i poprosili o pomoc. Ta książka jest o tym, by się nie poddawać. „Emocje za bardzo” to książka o nadziei. Trochę pozwoli pomyśleć, podumać, poczytać o innych historiach, które bardzo często są dziwnie zbliżone do tego, co nas dręczy każdego dnia. I gdy tak czytasz coś, z czym się utożsamiasz, sugestia jaką drogę obrać, albo chociaż jakie kroki, kroczki zrobić. To pozycja, która zaskakuje takim dziwnym… „ciepłem”, bijącym w naszą stronę, za pośrednictwem liter, wyrazów, zdań… To niesamowite, że w całym tym pośpiechu, w potrzebie indy­widu­aliz­acji­ wszystkiego, jakieś dziwne poczucie bezpieczeństwa daje świadomość, że to nie tylko jedna konkretna osoba przechodzi przez coś gorszego. Że nie tylko jedna osoba jest zestresowana, samotna, ma pęknięte i skrzywdzone serce. Że nie ufa i boi się. Jamie Tworkowski jest założycielem organizacji To Write Love on Her Arms, ruchu non profit, który ma na celu pomoc ludziom walczącym z depresją, uzależnieniami, próbami samookaleczenia i myślami samobójczymi. Większość czasu spędza w drodze, opowiadając inspirujące historie i dodając sił ludziom na uczelniach oraz podczas koncertów i festiwali muzycznych.

W publikacji w sposób dogłębny, szczególnie od strony ilościowej, dokonano analizy wielostronnych zachowań ryzykownych współczesnej młodzieży. Diagnoza tego negatywnego zjawiska jest niezbędna i konieczna, by zorganizować i podjąć skuteczne działania profilaktyczne, reso­cjal­izac­yjne­, opiekuńczo-terapeutyczne w placówkach oświatowych, poradniach psyc­holo­gicz­nych­, a także w społecznościach lokalnych. Przedstawione w książce treści mają charakter empiryczny i stanowią doskonały obraz nowego zjawiska, jakim są zachowania ryzykowne młodzieży, oraz jego przyczyn. Na szczególną uwagę zasługuje część dotycząca rodziny jako ważnego komponentu chroniącego przed podejmowaniem zachowań ryzykownych. (prof. dr hab. Henryk Cudak) Redagowane przez prof. Mariusza Jędrzejko i ks. prof. Romana Sieronia prace słyną ze swej psyc­hosp­ołec­znej­ wartości podejmowanego tematu, autentycznej troski o wchodzące w dorosłe życie pokolenie młodych Polaków, cennego łączenia wymiarów praktycznego z naukowym. Opracowania te zawierają wiele konkretnych, uporządkowanych treści, które przygotowywane są w sposób przejrzysty, przystępny dla czytelnika, a jednocześnie udokumentowany badawczo i zawierający odwołania do licznych źródeł. Stanowią cenny materiał edukacyjny, przydatny w zastosowaniu profilaktycznym i wychowawczym. Wyrosłe z praktyki i badań naukowych sugestie zawarte w publikacji Zachowania ryzykowne nastolatków mające na celu doskonalenie działań edukacyjnych, wychowawczych i prof­ilak­tycz­nych­ mają sens i zasługują na uznanie. Troska o młode pokolenie jest bowiem zadaniem o szczególnej doniosłości, wymaga stałej obserwacji i uwzględniania potrzeb wynikających ze zmieniającej się rzeczywistości. Kształtowanie postaw innych wiąże się z nieodzownością permanentnego formowania siebie, pogłębiania wiedzy i doskonalenia własnych metod pracy. Publikacje, takie jak recenzowana książka, mogą być w tym pomocne. dr hab. Urszula Dudziak, prof. KUL

Praca zawiera szereg badań nad czasem wolnym, a rozpoczyna ją rozdział dotyczący samej definicji pojęcia , specyfiki i jego cech. Z publikacji dowiemy się jak ważne funkcje z punktu widzenia socjologii ma czas wolny zwłaszcza przy równoczesnym pojawieniu się różnych stylów życia we współczesnym świecie. • W kolejnych rozdziałach opisany został społeczny wymiar czasu wolnego we wspołczesnej Polsce, struktura spędzania dnia rodzin, budżet czasu Polaków. Nie zabrakło badań nad potrzebami dziecka, strukturą jego wolnego dnia, a także analizy czasu wolnego dzieci niep­ełno­spra­wnyc­h intelektualnie. • Publikacja została wzbogacona między innymi o przykładowe prace uczniów z niep­ełno­spra­wnoś­cią w stopniu lekkim (str. 123). • Z powyższego źródła z pewnością skorzystać mogą wszyscy animatorzy kultury, wychowawcy, a także studenci kierunków pedagogicznych.

Publikacja ukazuje proces zmian obyczajowych w kulturze na początku XXI wieku. Publikację otwierają rozważania nad cielesnością i ciałem, będącym praźródłem kultury obyczajowej. Zahacza ona o istotę kultury obyczajowej oraz wyjaśnienie pojęć: ‘zwyczaju’, obyczaju’, ‘rytuału’ i ‘obrzędu’. • Rozdział pierwszy opisuje obyczajowość dotyczącą cielesności człowieka. Kult ciała, wzory kobiety i mężczyzny, praktyki związane z modą czy higieną… Porusza temat tatuażu czy piercingu jako jednych z najstarszych form obyczajowych związanych ze zdobieniem ciała. • Rozdział kolejny stawia w świetle obyczajowość jako potrzeby bytowe człowieka: problem bezdomności, emigracji, tradycji i nowoczesności w sposobie odżywiania się. Jeden z tematów poświęcony jest konsumentom i ich obyczajowości wykształconej przez centra handlowe. • W Antropologii kulturowej możecie Państwo znaleźć ciekawe kwestie omawiające związek zwyczajów i obyczajów z hobby, o domowych formach świeckiego życia towarzyskiego, clubbingu czy też sposobie funkcjonowania plotki w życiu społecznym. • Książka zawiera zagadnienia z zakresu obyczajowości o charakterze religijno-świeckim (Mikołajki, Karnawał, Andrzejki, Zaręczyny, Wesela), ale też w przejmujący sposób zajmuje się poważnym problem obyczajowości młodego pokolenia - jakim są używki czy subkultury jako wybrana droga życiowa.

Autorzy swe badania oparli na genach i genetyce warunkujących proces uczenia się, zapamiętywania i zdolności edukacyjnych każdego z nas. Zastanawiają się, czy geniusz, łatwość przyswajania przedmiotów ścisłych bądź humanistycznych przechodzi w genach? W jaki sposób geny wpływają na nasz proces uczenia się? W pracy umieszczono również badania nad parą bliźniąt. • Treść Genów i edukacji daje nam do zrozumienia, że lepsze efekty i rezultaty uczniowie osiągaliby, gdyby system edukacji odpowiadał predyspozycjom genetycznym każdego z nich. Autorzy proponują, by szkoły rozwijały zdolności uczniów, szły torem ich indywidualnych uzdolnień. • Na bliższą uwagę zasługują Rozdział IV („…i liczenie”) oraz VI poświęcone predyspozycjom matematycznym i przyrodniczym. W rozdziale V możemy zapoznać się z treściami dotyczącymi dziedziczenia sprawności fizycznej, w kolejnych zaś - na temat pewności siebie, motywacji, ciekawych pomysłów rozszerzania specjalnych potrzeb edukacyjnych by płynnie przejść do przełomowych koncepcji genetyki i uczenia się (Rozdz. XI). Część II niniejszej publikacji dotyczy praktyki oraz pomysłów dla polityki edukacyjnej.