Marek Łuszczyna wziął na warsztat niszowy temat. Temat niewątpliwie ciekawy, ale bardzo trudny. Pamięć o drugiej wojnie światowej nadal tkwi w nas. O kobietach nazistkach wiemy niewiele. Kilka z nich – z długiego szeregu – które przewijają się w książce, to wyrachowane i pozbawione uczuć osoby. Zapatrzone ślepo w nazistowską ideologię. Posłuszne i brutalne. • Co ciekawe, te, o których mowa w książce Marka Łuszczyny, niekoniecznie były stracone w wyniku orzeczonych wyroków przez powojenne sądy. Ostatni proces jednej z antybohaterek „Złych…” odbył się rok temu w grudniu. Irmgard Furchner, sekretarka komendanta niemieckiego nazistowskiego obozu konc­entr­acyj­nego­ Stutthof, została skazana za współudział w zamordowaniu ponad 11 tys. osób. • Pozycja dla zainteresowanych • ~KD

„Jedyna z archipelagu” to poruszająca historia o rodzinnych relacjach, w których Nora Bridge – felietonistka i prezenterka radiowa, odnosząca sukcesy, ciesząca się pieniędzmi i sławą – w życiu osobistym ponosi porażkę, którą skrzętnie ukrywa przed światem. Brzemię jakie dźwiga wiąże się z tym, że kilka lat wcześniej odeszła od męża i dzieci, w konsekwencji czego młodsza córka nie potrafi wybaczyć jej porzucenia, nienawidzi jej i wini za osobiste nieszczęścia. Pewnego dnia Nora staje się bohaterką głośnego skandalu, a córka znajduje okazję, aby się na niej zemścić. Otrzymuje propozycję napisania książki, w której chce ujawnić światu całą ciemną stronę swojej matki, dotychczas ubóstwianej przez wszystkich i uznawanej za ikonę przyzwoitości. • Czy głównej bohaterce “Jedynej z archipelagu” uda się naprawić relacje z córkami? Jakie tajemnice ukrywa Nora i co było prawdziwą przyczyną jej odejścia od męża? Po odpowiedzi na te i inne pytania zapraszamy lektury, niezwykle ciekawej i pełnej głębokich emocji. • ~EF

Kawaguchi opisuje małą, klimatyczną kawiarnię w Tokio, która od ponad stu lat serwuje klientom pyszną kawę. Swoim gościom oferuje też niezwykłą możliwość podróży w czasie. Warunków tej podróży jest wiele, ale naji­stot­niej­szym­ jest ten, że powrót jest możliwy tylko, zanim kawa wystygnie. Autor zamieścił w książce cztery opowieści. Każda dotyczy innej osoby, która decyduje się na podróż w czasie. Historie poszczególnych bohaterów chwytają za serce, wzruszają do łez, a przede wszystkim skłaniają nas do refleksji. Każda opowiastka zwraca naszą uwagę i uczy niebagatelnych rzeczy: jak ważna jest rozmowa w związku i relacjach, jak ważne są proste słowa „kocham”, „przepraszam”, „wybaczam”, które nic nie kosztują a wiele w nas zmieniają oraz jak niep­rzew­idyw­alne­ i krótkie jest życie i wiele więcej. • Książka bardzo się podobała uczestniczkom spotkania, napisana jest prostym językiem i mimo swojej niewielkiej objętości, pozostaje w głowie czytelnika jeszcze długo po zakończeniu lektury, a jej klimat sprawia, że jest idealna do poczytania w jesienne wieczory. Polecamy. • ~EF • „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchi to wzruszająca i pouczająca powieść, która eksploruje tematy żalu, wybaczenia i drugiej szansy. • Akcja toczy się w małej kawiarni w Tokio, gdzie klienci mogą podróżować w czasie. Jednak jest jeden warunek: nie można zmienić przeszłości. Ta moc wiąże się z ceną: podróżnicy muszą zostawić coś cennego w zamian. • Kawaguchi umiejętnie splata historie różnych postaci, których życie na zawsze zmieniło się dzięki wizycie w kawiarni. Każda podróż w czasie przynosi nieoczekiwane konsekwencje, ucząc bohaterów o znaczeniu doceniania teraźniejszości i pogodzenia się z przeszłością. • “Zanim wystygnie kawa” to powieść, która pozostanie z czytelnikami na długo po jej zakończeniu, skłaniając do refleksji nad wyborem, który podejmujemy i wartościami, które cenimy. • ~KD

„Zulejka otwiera oczy” to przetłumaczony na kilkanaście języków świetny debiut rosyjskiej pisarki Guzel Jachiny. Akcja powieści rozgrywa się w latach 1930-1946. Tytułowa bohaterka to Tatarka, która tak jak miliony obywateli byłego ZSRR została poddana rozkułaczaniu i zesłana w głąb Syberii w celu budowania nowego kołchozu. Nie jest to powieść stricte historyczna, bowiem na pierwszy plan wysuwa się proces dojrzewania Zulejki. Na początku 30-letnia Tatarka jest całkowicie podporządkowana mężowi i jego matce, traktowana przez nich przedmiotowo, niesamodzielna, wierząca w przesądy. W drodze na Wschód i później, w nowo wybudowanej osadzie, w skrajnie trudnych warunkach bohaterka zaczyna dojrzewać, „otwierać oczy”. Chociaż jest to proces bolesny, Zulejka dopiero tam powoli odkrywa swoją wolę, siłę i kobiecość. Uczy się walczyć o siebie i syna, przekonuje się, że istnieje świat innych norm i wartości niż te, które znała dotąd ze swojej rodzinnej wioski. • ~MP

Powieść Williamsa ukazała się pierwotnie w 1965 roku, ale dopiero w XXI wieku została zauważona i okrzyknięta mianem klasyka. Zainteresowanie historią tytułowego bohatera skłoniło nawet filmowców do zekranizowania książki Williamsa. • O czym jest „Stoner”? Przede wszystkim jest opowieścią o człowieku, który doszedł ciężką pracą, uporem, ambicją i marzeniami do celu. Był farmerem. Został wykładowcą na wyższej uczelni. Ożenił się . Został ojcem. Te sukcesy jednak zostały przeplatane zawiścią, problemami małżeńskimi, chorobą. „Stoner” to opowieść o nas. Ta historia jest uniwersalna i mogłaby się przydarzyć każdemu. Uniwersalna, ale nie banalna. Intrygująca i wciągająca. • W opinii klubowiczów DKK „Oddziału Czechowice” książka Williamsa została odebrana i oceniona jako wybitna. Polecamy! • ~KD