​Po raz kolejny Beata Majewska mnie zaskoczyła. Autorka stworzyła historię tak nierzeczywistą, że czyta się ją jak bajkę i to rzeczywiście bajkę o Kopciuszku, Julia mieszka z matką, a przybrany ojciec odbywa karę więzienia za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad kobietą. I pewnie ich życie, choć nie usłane różami toczyłoby się utartym torem, gdyby nie informacja, że za kilka miesięcy mężczyzna ma opuścić mury więzienia. • Julia wraz z przyjaciółkami jest na wakacjach w Monako. To właśnie tutaj spacerując po centrum miasta spotyka mężczyznę, który składa jej niecodzienną propozycję, Jeśli ją przyjmie życie Juli i jej matki odmieni się o 180 stopni, a jeśli odrzuci to pewnie będzie sobie ​pluć w brodę do końca życia. Julia ma zostać surogatką . Co zrobi Julia czy zdecyduje się na bycie zastępczą matka czy odrzuci tę niemoralną propozycję już na starcie. Co zwycięży zdrowy rozsądek czy rozterki moralne? To nie jest zła książka, widać że pani Beata lubi pisać i robi to dobrze, nie boi się podejmować tematów tabu, które są nie tylko trudne, ale i kontrowersyjne. To powieść, która zmusza do refleksji, ale niestety nie skradła mojego serca.

Za dzieciaka pisaliście listy do Świętego Mikołaja? • Mała Birdie postanawia napisać taki list ale w czerwcu i ma trzy życzenia: czarne oliwki, czarne skarpetki dla taty oraz Panią dzięki której tata się będzie więcej uśmiechał. List przez przypadek trafia do Sadie, która jest redaktorką prowadzącą kącik Świętego Mikołaja. Postanawia spełnić dwa z trzech życzeń małej rezolutnej Birdie. • Jakimś dziwnym splotem zabawnych wydarzeń Sadie poznaje małą Birdie i jej tatę Sebastiana i od tego momentu ​akcja nabiera szybszego i ciekawego tempa. • Autorki nie migają się również od trudnych tematów, w tym ​przypadku jest to choroba i adopcja oraz jej skutki. • Książka jest przezabawna, mała Birdie jest kochanym i zabawnym dzieckiem. Jedna z najlepszych książek autorek. Mnie wzruszyła, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Polecam!

Książka do pewnego momentu była naprawdę dobra, wciągała, intrygowała. Jednak w pewnym momencie zaczęła być po prostu nudna i irytująca. • Główni bohaterowie są młodymi ludźmi, którzy zachowują się jak dzieci. Dosłownie. • Do pewnego momentu ich zabawy w kotka i myszkę były interesujące. Jednak gdy tak się ciągnęły i ciągnęły, to zaczęło mnie to po prostu irytować i nudzić. • Para głównych bohaterów jest moim zdaniem bardzo dziecinna, infantylna, bez charakteru. Ich rozmowy, zachowanie rodem z gimnazjalnego podwórka. Niestety książka nie pochłonęła mnie, a wręcz walczyłam z irytacją żeby ja przeczytać.

Sympatyczna opowieść o trudach życia codziennego i kryzysie w związku. Ale żeby nie było tak różowo i idealnie, to nie jest proste, babskie czytadło. Bo z każdą stroną robi się trudniej, mroczniej. Każdy zwrot akcji daje do myślenia i każe się zastanowić nad wewnętrznymi zasadami i odczuciami, nad życiem. Książka generalnie ok, ale jak dla mnie zbyt dużo zbiegów okoliczności.

​Książka opisująca typową i częstą toksyczną ​relację między zaborczą matką a synem, który jest przyzwyczajony do tego, że wszystko ma podane na przysłowiowej tacy od mamusi. Widzimy tu stereotyp matki, która nie potrafi się pogodzić z tym, iż jej synek dorósł i przegania każdą możliwą kandydatkę na potencjalną żonę. Trafia w końcu na Amelię, która nie che się poddać i za wszelką cenę chcę wyrwać synka z rąk mamusi. I tu zaczyna się walka dwóch kobiet kochających tego samego faceta. Czy młodej dziewczynie uda się wyrwać miłość życia z rąk matki? ​Obyśmy my nie stały się takimi matkami i nie wychowały takich ORYGINAŁÓW. Książka ku przestrodze do przeczytania i wyciągnięcia własnych wniosków.Jak dla mnie, ta książka była po prostu nudna.