To nie jest romantasy, tylko erotyk z silnymi akcentami S-M. Sztampowa fabuła, główny bohater gardzi i pomiata główną bohaterką, która pomimo tego ślini się ciągle na jego widok, bo to takie ciacho! • Dialogi między nimi pełne są przekleństw i wulgaryzmów. • Ale to nie koniec defektów tej książki - pełno jest tu nonsensownych pomysłów typu - osobiści rycerze królowej czołgają się (bo w upale w zbroi płytowej nie da się inaczej) do dzielnicy biedoty, szukając złodziejki. Serio, kolesie z ograniczoną ruchomością i złotymi (sic!) zbrojami wbijają do dzielnicy biedoty, zamiast wysłania czegoś w rodzaju straży miejskiej. • Dla mnie zdecydowanie wygrywa ona też w kategorii "biologicznej bzdury roku". Autorko, nawet jeśli nie chcesz korzystać ze sztucznej inteligencji, to wystarczy wyszukiwanie w Google, żeby się dowiedzieć, że żaden dorosły człowiek nie przeżyje na niecałej szklance wody dziennie, nawet w klimacie umiarkowanym. • Zupełną zagadką zostaje dla mnie brak tłumaczenia tytułu - Quicksilver to zwyczjnie rtęć, i nie jest tu nazwą własną np świata lub bohatera. • Najgorsze, co czytałam na przestrzeni 5 lat.

Trzyma poziom, warto jednak pamiętać, że te opowiadania były już publikowane przez SQN w ramach e-booków dla WOŚP.

Przyznaję, jak naiwne dziecię dałam się nabrać na clickbaitowy polski tytuł i wypożyczyłam tę książkę w oczekiwaniu, • że poznam nowe informacje na temat wkładu kobiet w naukę i sztukę, który był ukrywany lub zaprzeczany. Chociaż w tej książce jest podane parę przykładów czegoś takiego, są w większości podane ogólnikowo, • a argumentacja nierzadko bywa na poziomie "Kopernik była kobietą" ;-) • Wyjątki to np. casus Rosamund Franklin. • Natomiast zupełnie niepotrzebnie autorka opisuje trudności osób LGBTQ teraz i w przeszłości, bez związku z głównymi • zagadnieniami w książce. Dodatkowo rozpisuje się o własnych trudnościach w robieniu kariery jako kobieta i lesbijka - • żenadometr wywalił na 10! • Odniosłam wrażenie, że usiłuje przypisać sobie status "osoby uciskanej" zamiast zabrać się do rzetelnego, dziennikarskiego poszukiwania informacji. Odradzam tę lekturę.

Po przeczytaniu mam bardzo mieszane odczucia. Niewątpliwie książka porusza bardzo ważne zagadnienie postępującego • rozwarstwienia majątkowego. Autorzy analizują też wiele aspektów ekonomicznych tej sytuacji, pisząc w sposób prosty • (niekiedy nawet zbyt uproszczony) o skomplikowanych zagadnieniach.Zabrakło mi trochę obszerniejszej analizy • negatywnych skutków tego rozwarstwienia dla całego społeczeństwa. Utrata potencjalnych talentów i innowacji to tylko • jeden z nich, i to nawet nie najbardziej bezpośredni. Przecież ludzie zbyt biedni nie kupią zbyt wielu towarów i • usług, przez co ucierpią te branże i spadnie zatrudnienie w nich. Napędza to błędne koło zubożenia całego • społeczeństwa. • Jednak największy problem leży w tym, że podając recepty na poprawę sytuacji, autorzy totalnie ignorują wnioski, • przedstawione wcześniej. Przykładowo, proponują opodatkowanie spadków po najbliższej rodzinie, co znowu najsilniej • uderzyłoby w osoby niezamożne, bogaci mają środki i wiedzę, żeby tego podatku uniknąć - np. tzw. fundacje rodzinne, • wcześniej zaś wspominali o tym, jak milionerom łatwo jest unikać nakładanych podatków. • No i największy minus tej książki - zupełne zignorowanie psychologii podejmowania decyzji ekonomicznych. Rozumiem, że • autorzy nie posiadają takiej wiedzy, ale chyba można było dokooptować do zespołu fachowca-psychologa?

Jeśli szukacie rzetelnego opisu nurtów eugenicznych w Ameryce oraz wyjaśnienia tych procesów na gruncie naukowym, to poszukajcie innego źródła. • Po krótkim fragmencie "na temat" autorka wsiada na swojego konika krytykowania "białego przywileju" i tak się zagalopowuje, że wspomina książkę J. Conrada "Jądro ciemności" jako pochwałę "białej supremacji" - serio! (strona 73). Pisze jak aktywistka, nie jak historyczka. Zamiast podejmowania próby zrozumienia zjawiska popularności eugeniki w USA, w zacietrzewieniu atakuje wszelkie przejawy tego, co uznaje za "biały • przywilej" i paternalizm, niezależnie od tego, czy ma to związek z eugeniką. Aby podkreślić buzujące w niej emocje, ucieka się do wulgaryzmów i inwektyw, wzmacniając szkodliwe przekonanie, że kobiety są zbyt emocjonalne, aby być obiektywnymi badaczkami. • Wisienka na torcie - polskie tłumaczenie tytułu sugeruje, że chodzi o całe USA. W oryginale w tytule wyraźnie zaznaczono, że chodzi tylko o stan Virginia (co jest zgodne z prawdą).