Po lekturze „Lata”, sięgnąłem po kolejny tom autobiograficzny francuskiej noblistki, no i niestety poczułem się lekko rozczarowany. To jest swego rodzaju zapisem ni to dziennika, ni to pamiętnika, tak bywa czasem z literaturą wspomnieniową. Dla mnie przede wszystkim to język, autorka w sposób suchy przedstawia swoją relację z matką i ojcem w sposób suchy, kronikarski przedstawia, w jaki sposób jej rodzina wspinała się po drabinie awansu społecznego, którego zwieńczeniem jest jej kariera. Najciekawiej w lekturze są te momentach, w których przedstawia francuskie drobnomieszczaństwo z całym jego rytuałem i kompleksami. • W trakcie czytania przypominałem sobie książkę „Nie jesteśmy tu dla przyjemności” - Niny Lykke i spierający się bohater ze specjalistką od autofikcji. Tutaj w zasadzie nie występuje auto fikcja, ale ekshibicjonistyczne ukazanie rodziny w sposób chłodny i bez emocji. Śmierć rodziców po prostu odfajkowana w sposób, bo wiadomo każdy, kiedyś umrze. • Mimo że poczułem się rozczarowany, sięgnę po kolejne książki tej autorki, gdyż w jej twórczości jest coś takiego, co powoduje zainteresowanie jej spojrzeniem na ówczesny świat.

Dla mnie bardzo dobra powieść, autorka oparła ją na historii dziadków jednego z bohaterów. • Książka momentami okrutna, napisana nierzadko wulgarnym, ostrym językiem. Jednak jak inaczej można oddać okrucieństwo II wojny światowej. Mimo że każdy przeczytał z pewnością wiele na temat i wykluczając literaturę typu holo-polo, to z pewnością „Akuszerka” będzie mocnym akcentem. Wybory miłosne w czasach wojennych z pewnością nie były łatwe, a tym bardziej w Finlandii, która po wojnie zimowej w 1939 roku wielkie nadzieje wiązała z III Rzeszą. Tak właśnie jest w tej powieści, która opowiada o burzliwym romansie i stopniowo odkrywanej prawdzie. Pojawiają się przebitki informacji o masowych rozstrzeliwaniach w Babim Jarze. Czy osoba obdarzona uczuciem jest zdolna do takiego okrucieństwa? Pojawiające się zdjęcia z Ukrainy w 1944 roku są znacznym obciążeniem. Mimo północnych mrozów nad Morzem Arktycznym atmosfera staje się coraz bardziej gorąca. Czy przeważy miłość i czy ewakuujące się wojska niemieckie zabiorą ze sobą osoby z nimi współpracujące? Jakże znana sytuacja z wielu kończących się konfliktów w drugiej połowie XX wieku i pierwszych dekad obecnego. Jakby wszystkiego było mało, to mamy jeszcze tają operację „obora”. • To druga przeczytana przeze mnie książka tej autorki, obie przypadły mi do gustu, literatura nie jest łatwa, ale z całą pewnością godna uwagi. Ze swej strony polecam, choć osoby wrażliwe przestrzegam.

Bardzo dobrze napisany reportaż. Wyspę, którą zwiedzałem kilka lat temu, teraz dopiero uzupełniłem wiedzę na temat jej historii. Autorka lekkim piórem przedstawiła nie tylko historie wyspy i ludzi z nią związanych, ale największą wartością była historia odkryć medycznych dotyczących trądu. Obok rzeczowych informacji, autorka przedstawia tragiczne wręcz losy ludzi, którzy byli separowani i więzieni na wyspie. Kiedy można zrozumieć takie zachowanie osób społeczności we wcześniejszych wiekach, to jednak wraz z postępem medycyny, ale nie powiązany z akcją edukacyjną niewiele w tym zakresie zrobił. Książkę warto przeczytać, nie tylko na walory historyczne, ale można odnieść się do współczesności, kiedy coraz częściej społeczność dąży do wykluczenia ludzi, ze względu nie tylko na choroby, ale ulegając manipulacji politycznej i wiary w roznoszenie różnych „pierwotniaków” izoluje się ludzi ze względu na kolor skóry. Dlatego też we współczesnym języku stosuje się zasadę, że ktoś jest trędowaty, czyli nieakceptowalny przez dane środowisko. Polecam

Czasem warto sięgnąć po starsze tytułu, które nie wiadomo, dlaczego są zapominane. To jak oglądanie filmów, które stanowią klasykę kina. Nawiązuję do kina, bo chciałbym przywołać nieśmiertelną Casablancę z 1942 roku, w której wystąpili Ingrid Bergman i Humphrey Bogart to właśnie tę parę aktorów przychodziła mi na myśl, czytając o romansie Inez z Jackiem. Ten romans rozgrywa się na tle wydarzeń, jakie mają miejsce w Azji Pd. Wsch. swoim oszczędnym, wręcz kostycznym językiem opisuje autorka, która jest jednocześnie narratorką powieści. Pokazuje mechanizmy tworzenia się polityki i biznesu, jaki można zrobić na wojnie. „Teoretycznie wszyscy wiemy, że na wojnie można się wzbogacić. Jednakże niewielu z nas uważa wojnę za typowo komercyjny interes”. • Zacząłem zachęcająco, zwracając uwagę na romans między bohaterami książki. Jednak to nie tylko romans, ale reportaż, esej i historia w jednym. Warto sięgnąć po niniejszą pozycję, to raptem niespełna 200 stron napisanych pięknym językiem. Niektóre komentarze mówią o powolności akcji, ale czy przy czytaniu należy się spieszyć? • Polecam

Bardzo dobry reportaż, który jest osobistym sposobem na poszukiwanie własnych korzeni. Autor jest Polakiem greckiego pochodzenia i reportaż w niezwykle ciekawy sposób przedstawia historię jego rodziny, która znalazła się na terenie Polski, jednocześnie nakłada losy rodzinne na burzliwą historię Grecji. W pewnym stopniu jest swego rodzaju uzupełnieniem do książki Macieja Siembiedy „Katharsis”. Autor jako jeden z powodów napisania tego reportażu podaję, że napisał ją na złość kolegom z telewizji, przeciwko krzywdzącym uproszczeniom, które przedstawiały kryzysową Grecję raczej w krzywym zwierciadle. Czytając książkę, ma się chwilami wrażenie, że czytamy o Polsce, o ksenofobicznych grupach widzących samo zło w imigrantach, być może obawa wobec obcych wynika z podobnej historii? Oba narody znajdowały się pod okupacją zewnętrznych mocarstw, oba krwawiły w powstaniach i oba znajdują się w takim miejscu na świecie, który służy raczej jako przedmiot targów wielkich mocarstw. Dlatego warto sięgnąć po „Gorzkie pomarańcze”, aby zrozumieć, co w rzeczywistości było źródłem kryzysu finansowego, który wstrząsną strefą Euro. Warto spojrzeć także na Grecję oczami Polaka o korzeniach greckich, aby móc zrozumieć co dzieje się obecnie w Polsce. Dodatkowym walorem książki jest jej przystępna forma językowa, która w prosty sposób przedstawia skomplikowane dzieje historii Grecji i rodziny autora. Jako ciekawostkę zachęcającą do sięgnięcia po książkę podam, że warto zwrócić uwagę na sytuacje kobiet w Grecji i PRL-owskiej Polski — zaskakujące, gwarantuję.