Wisława Szymborska, Kornel Filipowicz to autorska para, która była ze sobą ponad 20 lat, para o której nie "wszyscy" wiedzieli, gdyż nigdy ze sobą nie zamieszkali. • Opublikowane listy, to zbiór intymny, czasem zabawny, mówiący też o zwykłych, ludzkich, codziennych sprawach. • Listy są pełne czułości, wzajemnej troski i bardzo silnej więzi. • Tytuł zbioru zaczerpnięty jest z jednego z listów noblistki, która stwierdza, że: "Najlepiej w życiu ma Twój kot, bo jest przy Tobie". • Tenże kot jest też "bohaterem" wiersza Szymborskiej, napisanego po śmierci Filipowicza, "Kot w pustym mieszkaniu." • Przepiękny wiersz o smutku i tęsknocie za kimś, kto odszedł na zawsze. • Z listów bije też humor autorki. Ciekawe są te, w których autorzy nie piszą wprost, ale wykorzystują wymyślone kreacje np. hrabina i służący, zakochana gosposia i jej pan itp. • Listy Szymborskiej to majstersztyk zdolności epistolarnych, natomiast listy Filipowicza są odzwierciedleniem pisarza, mistrza krótkiej formy. O jego twórczości pisano, że słowa w opowiadaniach układają się "jak weneckie koronki" - refleksyjnie, ironicznie a nade wszystko po mistrzowsku precyzyjnie. • Listy są piękne, ale niektórzy recenzenci zastanawiają się , czy Szymborska, tak strzegąca swojej prywatności, chciałaby, by szerokie grono czytało jej korespondencję, często bardzo intymną. • Trochę się z tym zgadzam, ale myślę, że te listowe, czasem tylko, miniaturki dopełniają piękny wizerunek cudownej poetki i doskonałego prozaika. • A całość okraszona jest wyklejankami poetki i rysuneczkami pisarza. • Książkę polecam tym, którzy lubią ciepło, przyjaźń, intymność i wzajemne codzienne życie, gdyż w listach tych nie ma dysput, literackich zwierzeń twórców czy wręcz niepokoju moralnego. Tylko jest ich DWOJE.

Autorka Agata przedstawiając historię tej niesamowitej, muzycznie uzdolnionej rodziny stwierdza: "Tylko ja jestem dzieckiem księdza". • Dziewięcioro dzieci od najstarszej do najmłodszej Marysi / pomiędzy Agatą i Marysią jest 16 lat różnicy/, wszyscy uzdolnienie muzycznie i pomimo kłód, jakie kładła im codzienna rzeczywistość, wszyscy z radością podchodzący do życia, uśmiechnięci, zadowoleni i wtopieni w ten ich piękny świat. • Autorka zwierza się, że kiedy wspomniała o wydaniu tej książki nie wszyscy członkowie rodziny byli z tego zadowoleni. Wszak każdy lubi mieć swoje własne tajemnice. • Autorka nie szokuje jednak wydarzeniami z życia. Pisze wprost zaczynając od początków rodziny : pradziadków, dziadków, a przede wszystkim rodziców - i ich gromadki muzykujących dzieci. • Najwięcej miejsca poświęca ojcu Stanisławowi, pasjonatowi chórów, których trochę w swym życiu założył i matce Danucie, pałającej od najmłodszych lat do Staszka, kolegi z podwórka, miłością , wiedząc, że nigdy nie może być ona spełniona, gdyż wybranek, trochę pod presją babci wydaje się, został księdzem. Ale wytrwale pracuje z młodym duchownym, przepisując mu nuty i nie podejrzewając, że i ten od najdawniejszych lat też się w niej podkochuje.Ale cóż - wybrał seminarium. • Autorka bardzo obszernie i skrupulatnie ukazuje walkę duszy Stanisława, by ostatecznie podjąć decyzję o opuszczeniu Kościoła. • A co na to instytucja Kościół? Czy pełna frazesów o miłosierdziu instytucja mogła aż tak znienawidzić młodego człowieka i szczuć na niego otoczenie? • Nawet w dniu pogrzebu Stanisława, trzy lata po fakcie uzyskania od kurii akceptacji wyjścia ze stanu duchownego, na które czekał 32 lata. powiadomiono rodzinę, że msza pogrzebowa wbrew zwyczajowi, odbędzie się w przycmentarnej kaplicy, bez rozgłosu. Ale Steczkowscy byli zbyt znaną już rodziną, lubianą i szanowaną wbrew zmierzeniom kościoła i tłumy wielbicieli ich talentu /ok. 3 tys./ pokrzyżowały plany proboszcza. • Piękna jest też pani Danuta,nauczycielka, która nie tylko "cudze dzieci uczyła", ale też poświęcała im czas, podobnie jak swojej dziewiątce, dbając też o męża i spełniając wszystkie obowiązki pani domu. Ciepło mówi o niej Różyczka, córka Agaty, sama nazywając się "dziesiątym" dzieckiem tej rodziny. • Polecam tę piękną opowieść pełną wypowiedzi rodzinnych, wspomnień i listów; opowieść o kochającej się rodzinie, muzycznie uzdolnionej i muzycznie wykształconej i teraz w dorosłym życiu z muzyką w taki czy inny sposób związanej; opowieść o rodzinie, której występy znała bardziej Europa niż ich rodzinny kraj; opowieść o wielkiej miłości rodziców do siebie, do dzieci, ale też do ludzi, choć szczególnie początkowo odczuli odrzucenie rodziny, sąsiadów a wspólnoty kościelnej do "na zawsze." • Szkoda tylko, że w książce brak fotograficznych wspomnień, ale pani Agata wyjaśnia dlaczego ich nie zamieściła. • Konstrukcja zapisu, jak pisałam wcześniej, w formie listów i wspomnień sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko.

To, jak zapowiada autorka, ostatnia już część cyklu powieści opowiadających o zmaganiach bohaterki, by doprowadzić do rozkwitu - odziedziczone po babce stajnie w Pieńkach. • Cykl nosi wspólny tytuł STAJNIA W PIEŃKACH, w którego skład wchodzą następujące tomy: • tom I - KONCERT CUDZYCH ŻYCZEŃ • tom II - SPALONE MOSTY • tom III - JEDNĄ NOGĄ W NIEBIE • I tak jak w poprzednich częściach, tak i w tej kłopoty materialne, ale i też sercowe Magdę nie opuszczają. A do "gnębicieli" przyłącza się jeszcze natura w postaci wezbranych wód Wisły. Powódź prawie zaprzepaszcza tak z trudem odbudowujący się, zrujnowany spadek po babci. • I oto dylemat : Czy sprzedać wszystko, pozbyć się kłopotów i kolejny raz zacząć nowe życie , czy zacisnąć "zęby" i odbudować to, co zrujnowała przyroda? • W podjęciu decyzji pomaga, jak często się zdarza, przypadek. Jaki? Co pomoże Magdzie w podjęciu walki o spełnienie rozbudzonych spadkiem marzeń? • I jeszcze Alicja, pracownica stadniny, instruktorka i trenerka, która dzielnie współpracuje z Magdą. Autorka historię życia tej młodej kobiety uczyniła ważnym wątkiem , wzbogacającym fabułę utworu. • W cz. III akcja jak gdyby zwolniła i toczy się swoim torem. Więcej też jest , niż w cz. I i II rozważań bohaterek, ich refleksji na temat trudnych życiowych decyzji. • I jeszcze mężczyźni w życiu bohaterek. • Czy spełniają ich oczekiwania, czy staną na wysokości zdania i przekonają swe partnerki, że warto im zawierzyć? • Czy Magda odniesie sukces i jaki życiowy koszt tego poniesie? • Bardzo lubię twórczość tej autorki i z żalem "żegnam" się z Magdą , Alicją i innymi drugoplanowymi bohaterami tych powieści. POLECAM ten sympatyczny, szybko i łatwo czytający się cykl.

Przepiękna opowieść o przyjaźni i miłości, o ludzkich losach, niedolach, rodzinnych powiązaniach, potrzebie poszukiwania własnej drogi. To saga rodzinna z tajemnicą w tle. • Odzyskany, rodzinny po pradziadkach dworek w Miętach pozwala Annie, współczesnej bohaterce powieści, spełnić marzenie - nie tylko odkupiła rodzinny majątek, ale przywróciła świetność stadninie i prowadzi w nim pensjonat. • Fabuła zbudowana jest "skokami w czasie". Rozdziały powieści przemieniają się i miejscami akcji, i jej czasem - teraźniejszość to rok 2014, retrospekcje to lata 1926 - 39, 44, 45 - 46. • W tej retrospektywnej fabule poznajemy życie mieszkańców dworku w Miętach, ich wojenne losy, konspirację, ucieczki z obozu niemieckiego. • Akcja współczesna - to ANNA, jej życie, jej wybory, praca na rzecz przejętego majątku, to ludzie, którymi się otacza, to nowi mężczyźni u jej boku - Łukasz i Gerald z Jersey. • Jersey - Mięty - Poznań : to trzy ośrodki, to trzy historie - tajemniczego Polaka, Anny i Zofii, babci Anny. • Pojawienie się w stadninie Geralda, finansisty z Jersey w sprawie kupna koni ze stadniny Anny, wprowadzi w jej życie sporo zawirowań, zawirowań sięgających w daleką, wojenną przeszłość. • Jaką tajemnicę skrywa ta przeszłość? Jaką historię z życia swej rodziny odkryje Anna? Kto będzie jej wybrankiem - stateczny, zmieniający swe życie Łukasz, czy o wiele młodszy od niej Gerald? Kim w końcu okaże się Gerald? • Czytałam z przyjemnością tę książkę. Był moment, że nawet "zwilgotniały" mi oczy, gdy autorka wyjawia historię "tajemniczego Polaka" osiadłego przed laty na Jersey mężczyzny. • POLECAM tę piękną opowieść o zagmatwanych ludzkich losach, o tęsknocie i trudnych wyborach.

Edyta Świętek - DRZEWA SZUMIĄCE NADZIEJĄ • W tomie III cyklu "Spacer Aleją Róż" autorka przenosi nas w przełom lat 50 i 60 -tych XX wieku, w czasy, kiedy to robotnicy Nowej Huty walczą o budowę kościoła. • Ten czas to też częściowa stabilizacja, ale też i "rozłąka" w rodzinie Szymczaków. Jedni z nich porządkują swoje życie, rodzi się kolejne pokolenie, "wchodzą" nowi do rodziny, innych natomiast stabilizacja i poglądy rodziny zaczynają nudzić. • Jednak połączy ich znów robotniczy bunt i krwawe starcia z MO i oddziałami ZOMO. • Czyta się ten kolejny tom świetnie, od pierwszej strony, aż trudno się oderwać. A zakończenie wzruszające, trochę zaskakujące i budzi żal. Ale takie były czasy, w których wolność była tylko ułudą. • Co przyniesie kolejny tom cyklu? Czekam z niecierpliwością.