Powiedziałabym, że to baśń muzyczna z gatunku tych szla­chet­niej­szyc­h. Świetnie skomponowane uzupełniające się role Jana Maty­jasz­kiew­icza­ i Tadeusza Włudarskiego jako Króla Barnaby IV i Szambelana, a z piosenek najbardziej wpada w pamięć utwór wykonywany przez Bocianicę - Danutę Rastawicką o tym jak nie chce sobą być - cóż za interesujący zwłaszcza z perspektywy dzisiejszych czasów - konflikt tożsamości.

Ostatnia część leśnej trylogii lekko odbiega od poprzednich, ale jest to nadal solidna i potrzebna lektura dla starszych i młodszych o nieco zapomnianej, a już na pewno niedocenianej pracy leśnika. Tytułowy sześcioptak to jedynie pretekst do opowiedzenia ogromu prze-ciekawych leśnych anegdot, ale również okazja do poruszenia bardzo poważnych i aktualnych tematów z zakresu ekologii i środowiska. Leśniczy Piątek i jego nieodłączni pomagierzy Maurycy i Ogryzek (a także reszta 'leśnego drobiazgu') to postacie, których nie da się nie polubić, a przez historię których nasze oczy otwierają się szerzej, a las przyciąga bliżej.

Cóż za niepozorna, ale jakże wartościowa lektura dla młodszych, ale i starszych czytelników! Po przeczytaniu 'Co w trawie piszczy' sięgnęliśmy rodzinnie po 'O czym szumi las' i był to strzał w dziesiątkę. Magiczne leśne uniwersum zostało powiększone o leśniczego Piątka, który nie może się nadziwić zawartości jego nowo odebranego etatu, skąd wynika morze przezabawnych wątków i historii. Oprócz tego, walor edukacyjny tej książki jest niepodważalny, ponieważ każda z historii w poszczególnych rozdziałach niesie ze sobą iście leśny do przestrzegania morał - co robić, czego nie robić w lesie, jak robić, jakie są konsekwencje niewłaściwych zachowań na łonie przyrody, na czym polega trudna praca leśniczego, jak las jest naszym wspólnym dobrem - a to wszystko poparte z życia wziętymi wątkami, które starsi sobie przypomną, a młodsi poznają. Polecam zabrać ze sobą na leśną wycieczkę, strzelisty poziom emocji gwarantowany!

Na początku nieustanne matematyczne metafory lekko mnie mierziły i kompletnie nie potrafiłam się do nich przekonać - po prostu nie byłam w stanie tego zrozumieć i - jak głównie bohaterowie - zaakceptować i pokochać. Jednak gdzieś w połowie opowieści, irytacja gdzieś się rozpierzchła i zaczęłam dostrzegać piękno w matematycznych dialogach Profesora, Gosposi i Pierwiastka, wręcz po zakończeniu książki odczułam lekkie ukłucie pustki w środku. Nie pamiętam kiedy po raz ostatni czytałam o tak czystych, pięknych i prawdziwych relacjach w rodzinie - ponieważ nie ulega żadnym wątpliwościom, iż głównie bohaterowie taką tworzyli. Delikatne nied­opow­iedz­enia­, cierpliwość, zaangażowanie, wdzięczność, miłość, bezi­nter­esow­ność­, troska sięgające daleko ponad stany społeczne, wiek, płeć, a nawet, a może przede wszystkim, naukę - oto właśnie 'Ukochane równanie profesora'. Nie opierajmy się mu, a ono niech nam pozwoli poszukać jego prawidłowego rozwiązania.

Po przeczytaniu historycznych pozycji Pawła Wakuły, przyszła pora na cos lżejszego. Lżejszego, ale w żadnym wypadku nie gorszego. 'Co w trawie piszczy' to świetna książka dla dzieci i dorosłych w oryginalnym uniwersum z delikatnym zacięciem dete­ktyw­isty­czny­m. Maurycy i Ogryzek to bardzo dobrze napisane postacie z wielkim poczuciem humoru, a ich dialogi to doskonały przykład ukazania kumpelskiej przyjaźni mimo różnicy zdań i poglądów. Sam świat przedstawiony jest ukazany niezwykle interesująco, a relacje między stworzeniami i wspólne rozwiązywanie problemów to zaskakująco trafne przykłady skomplikowanych relacji w małej społeczności.