Książka uhonorowana NAGRODĄ LITERACKĄ UNII EUROPEJSKIEJ 2015. • Akcja tej powieści rozgrywa się w roku 2011 w Berlinie, choć niektóre jej wątki zataczają nieco rozleglejsze kręgi. W pewnej berlińskiej kamienicy dotychczas zamieszkanej wyłącznie przez Romów policja odnajduje zmasakrowane zwłoki niejakiego Franka Derbacha – niemieckiego urzędnika zajmującego się sprawami związanymi z tzw. Aktami Stasi. W tym samym momencie w Sofii w niewyjaśnionych okolicznościach ginie Gerhard Samuel. Dziennikarz oraz fotoreporter, który na własną rękę starał się rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci swego znajomego Boszewskiego. W przypadku obu tych śmierci dochodzenia prowadzą zarówno Policja Federalna, jak i służby specjalne. Czy aby rzeczywiście tak jest? Z czasem okazuje się, że ich zasadnicza rola w prowadzeniu śledztwa polega na zatuszowaniu pewnych istotnych dla niej faktów oraz pozbyciu się niewygodnych świadków. Odsunięci zostają od niej najskuteczniejsi inspektorzy tacy jak Kowalski, który mimo tego prowadzi własne dochodzenie wraz z pasierbicą Gerharda, dziennikarką telewizyjną Dagmarą Bosch. Oboje odkrywają, że Derbach oraz Samuel zbierali materiały dotyczące jednego z najbardziej znamienitych polityków zjednoczonych Niemiec. Natomiast śledztwo prowadzone przez policję wskazuje na to, że polityk ten od dłuższego czasu zdaje się być szantażowany. W rezultacie okazuje się, że szantażystami Schlangenbergera oraz bezwzględnymi oprawcami są Ci sami bliscy mu ludzie. • Powieść Magdaleny Parys trudno jest jednoznacznie określić. Nie jest to tylko zwykły kryminał, ani też powieść obyczajowa. Zawiera mnóstwo wątków dotyczących NRD, upadku muru berlińskiego, polskiej Solidarności, formowania się ładu we współczesnej Europie itd. Prócz tego autorka w sposób dość szczegółowy nakreśliła w niej sylwetki poszczególnych bohaterów, co niekoniecznie miało znaczący wpływ na zrozumienie ogólnego sensu tej jakby nie było fikcyjnej opowieści. Plusem dla tej książki jest to, że została napisana w bardzo dobrym stylu literackim. Nie jest to jednak literatura dla zwykłego konesera kryminału czy sensacji. To książka napisana z ogromną wyobraźnią. Serdecznie polecam ;)

Głównym bohaterem tej książki jest niejaki Kve Keeley. Wesoły chłopak, który nad życie swe uwielbia wszelkie gry komputerowe oraz telewizyjne. W jego mieście wkrótce zostanie otwarta nowa biblioteka. Do tej pory temat książek był Kve zupełnie obojętny, żeby nie powiedzieć całkowicie obcy. Jednakże gdy przypadkiem chłopiec dowiaduje się, że budowę tej biblioteki ufundował największy jego idol, Luigi Lemoncello autor gier komputerowych Kyle za wszelką cenę chce uczestniczyć w otwarciu tego obiektu. Udaje mu się wygrać szansę jako jednemu z dwunastu dzieci wzięcia udziału w zorganizowanej przez Lemoncella dla swych gości nocy w bibliotece, podczas której będzie zabawiał ich zagadkami i grami. Rano okazuje się, że drzwi od biblioteki są zamknięte na klucz, a tajnej drogi ucieczki z niej strzeże wiele ukrytych tropów i zagadek, które trzeba odgadnąć! Jakie są zasady tej gry? Z jakimi przeszkodami będą musieli zmierzyć się młodzi bohaterowie? Czego dowiedzą się o sobie samych? "Biblioteka pana Lemoncella" to niezwykle ciekawa i pełna fantazji lektura, przy której każdy może dobrze się bawić i sam łamać sobie głowę nad kolejnymi zadaniami, z którymi przyjdzie się zmagać bohaterom.Gorąco polecam.

Dopiero w "Koronkowej robocie" poznajemy początek historii komisarza Verhoevena. Stoi on przed nie lada wyzwaniem. Musi zmierzyć się z wyjątkowym mordercą o pseudonimie "Literat". Aktualny przeciwnik komisarza jest absolutnym fanem kryminałów. Wszelkie zbrodnie, które udało mu się do tej pory popełnić powielają literackie pierwowzory. Stanowią one niezwykle precyzyjne odzwierciedlenie tych dokonanych na łamach kart książek. Verhoeven stawia sobie za cel uprzedzić mordercę przed dokonaniem kolejnej. Najpierw jednak musi rozwikłać zagadkę dotyczącą powieści na podstawie, której "Literat" będzie się wzorował. Czas nagli, a rozwiązania zagadki brakuje.... • Sądzę, że to chyba najlepszy kryminał tego autora. Wartka akcja sprawia, że czytelnik nie traci nim zainteresowania do samego końca. Jest bardzo krwawy i rzeczywiście mógłby stanowić ciekawą adaptację filmową. Ale to ogromne wyzwanie...

DOMINIKANA- PIEKŁO NA ZIEMI. Taki nadałabym jej tytuł. Wstrząsająca, bulwersująca, do granic możliwości szczera. Wlekły w swym reportażu przedstawił nam mało excluzywną Dominikanę. Z całą pewnością jest to kraj absurdu, pełen rasistowskich poglądów, głęboko zakorzenionych totalitarnych schematów oraz bezwzględnej szeroko rozumianej samowoli. To kraj uciemiężonych kobiet, wyko­rzys­tywa­nych­ seksualnie dzieci, a przede wszystkim macho, którzy są Panami całego świata i którym wolno całkowicie wszystko. Są nietykalni podobnie jak katoliccy księża. Stanowią oni niejako osobną, nietykalną nację. To wprost przerażające, ale prawdziwe. Dominikana to nie wczasy all inclusive, to nie raj. To istne piekło, które zgotowali jedni ludzie drugim.

Kolejna powieść Genovy, która wzrusza, zmusza do refleksji oraz głęboko zapada w pamięć. Tym razem traktuje o mało znanej chorobie Huntingtona. Jej ofiarą staje się Joe O'Brien bostoński policjant, katolik, kochający mąż i ojciec czworga dzieci. O chorobie dowiaduje się całkowicie niespodziewanie, będąc w kwiecie wieku, w pełni sił oraz ogromnej chęci życia. Jednakże los bywa złośliwy i zsyła na rodzinę O'Brienów strach, lęk przed tym śmiertelnym schorzeniem i niepewność dotyczącą przyszłości jej przyszłych pokoleń. Mimo wszystkich tych obaw ich więzy rodzinne zacieśniają się coraz bardziej, dzięki czemu znacznie łatwiej jest im wspólnie zmierzyć się z chorobą ojca. "Sekret O'Brienów" to niesamowita historia opowiadająca o sile ludzkiej miłości i ogromnej wartości rodziny. To powieść, przy której nie sposób nie uronić ani jednej łzy. Serdecznie polecam...