Tak czasem próbuję tych tzw "kobiety czytają" i niestety wpadam. Tak było i tym razem czyli nie było zachwytu pomimo tak wysokich notowań, a może właśnie dlatego. Nie przemówiła do mnie ta pozycja, zbrakło mi jakiejś głębi może, za szybko,za lekko czytałam. Chociaż muszę przyznać,że poruszyła mnie bezinteresowna postawa Łukasza, ale to właśnie fikcja po którą się sięga.Na jakiś czas przerwa w typowo kobiecej lekturze.

Książka Roku 2015, wzięłam ja do ręki w dzień po śmierci księdza Kaczkowskiego. Nie spieszylam się, próbowałam zrozumieć, wniknąć, pogłębić,chociaż treść często zaskakiwała humorem i zwykłym, czło­wiec­zeńs­twem­. Sporo treści dyskusyjnych jak aborcja, homoseksualizm, czy zwyczajna , codzienna, ludzka, słaba często wiara.Książkę skonczyłam w dniu rocznicy śmierci papieża Jana Pawła II.Warto było poświęcić ten czas!!

Książka historyczna,opisująca nieludzkie rządy Stalina.Na okładzce piękna dziewczyna, ale o niej w książce w sumie niewiele, chociaż historia Soni jest wciągająca.Dla kogoś kto trochę interesuje się najnowszą historią nie będzie tu właściwie niczego odkrywczego, ale fakty przedstawione są jakby z pozycji samego dyktatora co czyni pozycję ciekawszą.Mnie osobiście w sposób dla niektórych niezrozumiały fascynuje ten okres w tym kraju, więc wszystko jest ok.

Książka opisująca przerażające sceny początków ginekologii, położnictwa, powtarzam:przerażające. Właśnie ten dział medycyny był i często jest nadal największym tabu, więc tym bardziej ukłon w stronę tych wytrwałych lekarzy, któtrzy jednak nie dali się zniechęcić, ale jeszce większy ukłon w stronę bohaterskich, cierpiących kobiet, które domagały sie pomocy.Jak dla mnie za dużo dat i nazwisk,których nie spamiętam, ale to w końcu tego typu książka.Za to przykłady super opisane, można spokojnie porównać do sensacji lub trilera(hororu).

Przejmująca, przytłacza smutkiem, brzydotą i beznadzieją życia rodzin robotników z powojennej Europy, poszukujących na Tasmanii lepszego życia. Akcja toczy się współcześnie i w młodości głównej bohaterki, nie jest wartka, ale autor potrafił mnie przyciągnąć i nie wypuszczać ze swojej zalanej krainy. Mnóstwo emocji, niew­ypow­iedz­iany­ch słów, niewykonanych gestów, straconych szans i to wszystko w pięknym stylu, długimi, złożonymi obrazami. Trochę gorzka, ale jednak uczta. Polecam!