"Piekło Europy" widziane oczami SS-manki, "dobrej" SS-manki. Znakomite studium oprawcy, który potrafi tak zapamiętać rzeczywistość, że właściwie staje się ofiarą. Zostawiła mnie z myślą czy tego typu ludzie nie są bardziej winni niż zwyrodnialcy, którzy nie szukali rozgrzeszenia ani u siebie ani u innych. Polecam

Podobała mi się. Zgadzam się z przedmówcami w tym, że kilka z tych opowiadań mogłoby być częścią jego powieści. Ballada o panience - jednym z pobocznych wątków Króla, Ballada o Jakubie Bieli - blisko jej do Dracha (mojego ukochanego), Tak jest dobrze - miejscem akcji przypomniała mi Zimne wybrzeże. Zwłaszcza to ostatnie opowiadanie zostało mi w głowie najdłużej. Dla mnie to cudownie, że ktoś tak jednym tchem potrafi opowiadać tak rożne, niczym nie związane historie. Myśli, słowa w tych opowiadaniach płyną jak wartki strumień. Człowiek by pomyślał, że nic po sobie nie zostawią, tak biegną, a jednak nie - zostają wyżłobienia w pamięci, już na zawsze.

To moja druga książka Zusaka, ale już wiem, że Pan Markus zostanie moim ulubionym pisarzem. Uwielbiam sposób w jaki buduje opowieść. Prostota z jaką wypowiada myśli typu " Czasami ludzie są piękni. Nie z wyglądu. Nie w tym co mówią. W tym kim są. • Piękna w swej prostocie opowieść o wzrastaniu, czyli stawaniu się człowiekiem przez duże C

To książka o braku tolerancji Polaków. Autor, myślę, że on, bo myśl tę wkłada w usta jednej z postaci -uważa, że to wieki niewoli naszego narodu są odpowiedzialne za brak tolerancji i ciemnotę. Ja niestety mam inny pogląd na ten temat. Wystarczy popatrzeć co teraz dzieje się w naszym kraju. Sorki miało być o książce. Warta przeczytania. Zostaje długo w sercu i umyśle.

Książka wybitna. Pokazuje bezsens wojny i jej okrucieństwo. Tu śmierć jest lepsza i od hitlera i jego sług. Cudownie naszkicowane postacie ludzi,którym przyszło żyć w tak okrutnych czasach, a mimo to zostają uczciwymi i wrażliwym. Piękna, piękna, piękna