Moim zdaniem najlepsza z książek tego autora a przynajmniej najbardziej "strawna". W odróznieniu od pozostałych dwóch daje się ona najprościej zaszufladkować - jako "sensacja". Jest jakaś akcja, są dość jasno nakreśleni bohaterowie i jest, w sumie średnio przewidywalne na początku, zakończenie. Nawet fajnie się ją czytało (w jakiejś wczesniejszej recenzji na innym portalu zostało napisane "jednym tchem" i ogólnie zgadzam się z tą opinią). • Wydaje mi się, że jeżeli ktoś chce zakosztować w twórczości Pana Giorgio to najłatwiej zacząc od tej pozycji. Kolejne są na pewno trudniejsze, mniej strawne i bardzej "psychodeliczne".

Lektura obowiązkowa dla "Ludzi gór" a i pozostałym czytelnikom nie zaszkodzi zapoznać się z życiem oraz dokonaniami Pana Wojciecha. Przystępnie napisana książka bez przydługich, nużących wywodów czy komentarzy, aczkolwiek, niestety, nie "porywająca".

Książka nie do końca jest polemiką z "4 pancernymi". Wprawdzie nawiązuje w kilku miejscach do powieści Przymanowskiego ale nie jest to jej głównym celem. • Czyta się przyjemnie. Dla chcących poznać w pigułce historię polskich pancerniaków na wschodzie na tle polityki Stalina i ZSRR polecam.

Kum Kaplica, Radziwiłek, Jakub Szapiro, Rafka, Emilia, Andrzej Ziembiński, Tiutczew, Rydz-Śmigły. To tylko niektóre z wielu postaci występujących w tej książce. • Warszawa, lata 30te XX wieku. Dwóch gangsterów (Kaplica i Radziwiłek) oraz ich żołnierze żyjąc głównie z haraczy ale i narkotyków. Jakub mistrz bokserski jest egzekutorem pracującym dla Kuma. Pewnego dnia zabija Nauma Bernsztajna mającego między innymi syna Mojżesza... • Na ich życie nakłada się na sytuacja polityczną Polski międzywojennej. Na walkę Polaków z Żydami na ulicach, uczelniach w środowisku władzy. Ich spokój i poukładane życie zostaje w końcu zburzone przez te walki. Zostają wciągnięci w wir wydarzeń. • Kto lubi sansacyjną fabułę nałożoną na wątki historyczne po tę książkę sięgnie. Kto nie lubi - nie musi jej czytać. • Ja tę pozycję serdecznie POLECAM. Po jej lekturze na pewno sięgnę po kolejne pozycje Szczepana Twardocha.

Dużo lepsza od "Dziewczyny z pociągu". Nadal nie jest to literatura akcji czy typowy kryminał, ale szybko wciąga czytelnika pomimo dłużących się niejednokrotnie fragmentów. • Uważam, że książka godna polecenia.