"Była Sobie Rzeka" to enigmatyczna podróż, w której granica między prawdą, a mitem - rzeczywistością, a opowieścią całkowicie się rozmywa. Porywająca historia, rozgrywająca się w książce jest tylko pretekstem do sięgnięcia głębiej, na dno duszy ludzkiej. Polecam! • "Z Kemble można wyruszyć w dowolnym kierunku, jak z każdego innego miejsca na świecie, lecz rzeka ma siłę przyciągania. Trzeba by być upartym i zatwardziałym, aby za nią nie podążyć".

"Kotka i generał" - opowieść o wojnie, stracie i winie. To dramatyczna, oparta na prawdziwych wydarzeniach historia, od której nie sposób uciec czytelnikowi. Nino Haratischwili pisze swoją powieść tak, że czuć ją nawet w najmniejszym palcu u stopy.

Maria Jarema była postacią kontrowersyjną i nietuzinkową. Przede wszystkim to polska malarka i rzeźbiarka, dzisiaj nieco zapomniana. • Znakomita i rzetelna biografia, napisana pięknym językiem! • Książka Agnieszki Daukszy to fascynujący świat krakowskiej bohemy w latach, w których działalność kulturalna w Polsce przeżywała swoją świetność. Jeśli lubicie świat Tadeusza Kantora ta pozycja jest obowiązkowa! • Biografia, która wciąga - nie tylko miłośników sztuki!

Biografia, która budzi trudne emocje. Stawia wiele pytań, nie dających łatwych odpowiedzi (albo wcale nie dających odpowiedzi). • Małga Kubiak, córka poety Tadeusza Kubiaka w rozmowie z Matą Konarzewską opowiada o swoim życiu (a w zasadzie życiach) nie tylko w szarych czasach PRL-u. Historia dzieciństwa, którego nie było. Z opowiadań, anegdot i domysłów, kształtuje się także obraz artystycznej bohemy widzianej oczyma małej dziewczynki. • Pytana, co znaczy życie rodzinne – milczy. Podkreśla, że w domu rodzinnym najważniejsza była poezja. Już jako kilkulatka opiekowała się schizofreniczną matką, próbując zatrzymać przy sobie ojca, alkoholika, z którym łączyła ją niepokojąca więź. Od zawsze dorosła, od zawsze znająca tylko dziecinne sposoby na przetrwanie. • Trauma wraca przez całe życie i… resztę pokoleń. • Nie jest mi łatwo przebrnąć przez te kartki – to mocna pozycja, zwłaszcza że dla mnie Tadeusz Kubiak to tomik poezji na półce w rodzinnym domu, tekst piosenki „Kwiatów Ojczystych” Czesława Niemena, albo „miłe”, propagandowe wierszyki dla dzieci. Nie oceniam i zacytuję fragment wywiadu z autorką książki, Martą Konarzewską: „To, co sobie wyśnisz jako dziecko - a jak masz ojca poetę, to on dyktuje ci sny, mieszając jawę z fantazją - mieszka w tobie przez całe życie”.