"Dla mnie ten zachód słońca to czerwona poświata w twoich włosach, ostatnie promienie przesuwające się po twojej twarzy, kula słońca odbita w twoich oczach, ciepły dotyk twojej dłoni, twój głos mieszający się z szumem fal". • Nie zdarzyło mi się słyszeć, aby ktokolwiek tak mówił w rzeczywistości, a gdyby jakikolwiek mężczyzna w taki sposób się do mnie odezwał, uznałabym go za blagiera i szarlatana, i nie kontynuowałabym znajomości. Książkę przeczytałam ze względu na to, że akcja dzieje się w Lizbonie i okolicach - miło choć w ten sposób wrócić do miejsc, za którymi się tęskni. Już sama okładka ostrzega jednak, że to zwykłe czytadełko i tak właśnie jest. To tzw. "książka dla romantyczek", co oznacza ckliwość i niski poziom literacki, momentami ocierający się o grafomanię.

Do połowy trudno się oderwać. Niestety druga połowa znacznie słabsza, na mój gust zbyt ckliwa. Czyżby Mistrzowi na stare lata tępiły się pazury?

Pomysł na intrygę nawet niezły, ale napisana słabiutko. Książka, w której występują zdania w rodzaju "Zapewniam cię, że jedna z nas dzisiaj umrze" albo "zabójczyni Marka szykuje się do straszliwego finału" może być saty­sfak­cjon­ując­a co najwyżej dla bardzo niewybrednych czytelników.