Pewnego ranka Lotta budzi się okropnie zła. Zła na siostrę i brata (przyśniło jej się, że zbili jej przytulankę - prosiaka Niśka), zła na mamę, która każe córce włożyć sweterek zamiast eleganckiej aksamitnej sukienki, zła na cały świat. Na dokładkę dopuszcza się strasznego czynu (tnie sweterek i wyrzuca go do kosza). Dlatego postanawia wyprowadzić się z domu. Na szczęście w sąsiedztwie mieszka przemiła ciocia Berg, która wszystko rozumie. Pozwala Lotcie urządzić się na strychu starej szopy. Lotta ma tam naprawdę przytulne mieszkanko. Wzorowo gospodaruje i nawet przyjmuje gości. Ale wieczorem zostaje całkiem sama, a wraz z nadejściem nocy na nieoświetlonym stryszku zapada nieprzenikniona ciemność. • Kto wyratuje Lottę z opresji? • Przeczytajcie sami. Jest to wyśmienita lektura dla dzieci ( nie tylko :)).

W żółtym domu przy małej uliczce mieszka sobie rodzina z trójką dzieci. I już wiemy, dlaczego uliczka zyskała miano Awanturników. Z trójką żywiołowych dzieci (z których najżywsza jest najmłodsza Lotta) nie może obyć się bez krzyków i awantur, a już na pewno nie bez fantastycznych pomysłów na zabawę. • Książeczka polecana dla dzieci od czwartego roku życia, świetnie zilustrowana przez Ilon Wikland. Jest to doskonała lektura do wspólnego czytania na głos, jak i do samodzielnego. Każdemu dziecku spodobają się przygody psotnej Lotty i jej starszego rodzeństwa.

Trzecia część „Jeżycjady”. • Nareszcie poznajemy rodzinę Borejków, która od tej pory będzie nam towarzyszyć z większym lub mniejszym zaangażowaniem przez wszystkie następne tomy cyklu. • A więc jest mama Borejko, Mila, tata Ignacy, roztargniony filolog klasyczny i bibl­iote­kozn­awca­, oraz cztery córki – najstarsza sied­emna­stol­etni­a Gabrysia, uczennica LO (klasa profesora Dmuchawca), Ida – czternastoletni porywczy chudzielec, siedmioletnia Natalia zwana Nutrią i pięcioletnia Patrycja o wdzięcznym przezwisku Pulpecja. • Borejkowie niedawno przeprowadzili się z ciasnego mieszkanka w bloku do kamienicy na Jeżycach. Akcja zaczyna się w sylwestrowy wieczór 1977 roku. (Poprzedni tom, „Kłamczucha”, kończy się Bożym Narodzeniem tegoż roku, a więc mamy całkowitą ciągłość wydarzeń.) Gabrysia wybiera się na prywatkę do kuzynki Joanny, uczennicy liceum poligraficznego. Poznaje tam Anielę Kowalik i Robrojka. Na scenie pojawia się również Janusz Pyziak, późniejsza przyczyna niemałych zgryzot w rodzinie Borejków. • Dla Gabrysi zabawa sylwestrowa szybko się kończy. Zostaje odwołana do domu. Mamę zabrało pogotowie. I okazuje się, że bez mamy strasznie trudno jest zorganizować sprawne życie rodzinne. Gaba, z nieocenioną pomocą cioci Feli i niejakim wsparciem kuzynki Joanny, podejmuje ogromny wysiłek zastąpienia mamy. W ciągu miesiąca (bo tyle właśnie trwa pobyt mamy w szpitalu) stanie się inną osobą, nad wyraz dojrzałą i odpowiedzialną, ponadto odkryje w sobie zdolności kulinarne. Dodatkowo, wraz z nowopoznanymi przyjaciółmi zawiąże grupę ESD, czyli Eksperymentalny Sygnał Dobra (nie mylić z LSD, co przydarzyło się wścibskiej sąsiadce Borejków). Bo taka właśnie jest Gabrysia – dobra do szpiku kości i zawsze uśmiechnięta, pomimo wszelkich przeciwności losu. Nawet pomimo faktu, że ten ohydny uwodziciel, Pyziak, porównał ją do kalafiora.

Drugi tom "Jeżycjady". • Rzecz zaczyna się w maju 1977 roku w Łebie. Tam w porcie rybackim ósmoklasistka Aniela Kowalik poznaje Pawełka Nowackiego i zostaje porażona jego czarem i urodą. Do tego stopnia, że choć drugi raz się nie spotkali (tatuś przezornie zamknął Anielę w domu), dziewczyna postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wyruszyć na dalszą naukę właśnie do Poznania. Tym bardziej, że Pawełek deklaruje w listach wielką miłość. • Jedyna szkoła, jakiej nie ma w promieniu 300 km od Łeby, to liceum poligraficzne. Aniela, nie bez powodu zwana Kłamczuchą, uknuła sprytny plan zdobycia swego księcia z bajki. • W tej części poznajemy też rodzinę Kowalików (chirurg Mamert Kowalik w "Kwiecie kalafiora" uratuje mamę Borejko, ale na razie sza...) i ich arcypomysłowe i zabójczo inteligentne dzieci - Tomcia i Romcię. W nowej szkole Aniela zaprzyjaźni się z Robrojkiem, który na próżno będzie się starał zdobyć uczucie niep­rzew­idyw­alne­j dziewczyny. • A jak potoczy się historia sercowa? O tym to już trzeba samemu przeczytać. Uprzedzę jedynie, że lektura grozi nagłymi atakami śmiechu. • Aniela Kowalik jest moją ulubioną postacią. Nawet z upływem lat nie traci nic ze swego uroku. Zaś "Kłamczuchę" uważam za jedną z najśmieszniejszych części "Jeżycjady".

Pierwsza część "Jeżycjady". • Zapoznajemy się z sympatyczną rodziną Żaków. Najstarszy w rodzinie jest dziadek, a najmłodszy Bobcio, inteligentny i niezwykle pomysłowy sześciolatek. Trzon rodziny stanowią: mama Żakowa, tata zwany Żaczkiem i ich dwie córki - piękna lecz leniwa studentka Julia i Celestyna (przezwana przez dziadka wdzięcznie "Cielęciną") - uczennica pierwszej klasy liceum. Jest jeszcze mama Bobcia - rozczarowana życiem i wiecznie zmartwiona ciocia Wiesia. Poznajemy też klasę Cesi i postaci, które odegrają ważną rolę również w późniejszych częściach cyklu - czarującego Pawełka Nowackiego, ospałą Danuśkę Filipiak, Jerzego Hajduka (beznadziejnie zakochanego w Celestynie) i oczywiście profesora Dmuchawca, polonistę, wychowawcę klasy I b. • Historia zaczyna się w grudniu 1975 roku i toczy do Wielkanocy. Burzliwe losy bohaterów mocno osadzone są w realiach ówczesnego Poznania. Powieść przy tym jest niezwykle dowcipna. • Od tego tomu należy rozpocząć przygodę z "Jeżycjadą". • Czytajmy powieści Małgorzaty Musierowicz - jej pisarstwo jest fenomenem jedynym w swoim rodzaju. Wnosi w życie czytelników wiele radości i ciepła.