O, to jest interesująca i ładnie wydana książka. • Jedenastoletni Olek ma tego pecha, że nie dość, że zachorował na anginę, to na dokładkę w tym samym czasie urodził mu się brat. Nie ma rady — Olek musi ewakuować się do babci. Na pocieszenie babcia piecze i gotuje prawdziwe specjały i nawet pozwala wnukowi usiąść w zielonym fotelu — tak, w tym samym, w którym siadał jego słynny przodek, Aleksander Fredro. Fotel okazuje się wehikułem czasu. Chłopiec ma okazję podejrzeć codzienne życie Fredrów, od narodzin Aleksandra aż do jego starości. Najgorzej jednak, że z Olkiem wybrał się w podróż ulubieniec babci, kot o imieniu Pan Jowialski. Wybrał się i nie zamierza wracać. • Na końcu książki znajdziemy kalendarium z życia Aleksandra Fredry oraz spis ważnych i ciekawych wydarzeń z tego samego czasu. Dodatkowo dołączono teksty sześciu bajek: Małpa w kąpieli, Paweł i Gaweł, Trzeba by, Osioł, Dwa koguty, Bajka o sowie.

Andrzej Bobkowski, nie uważający siebie za zawodowego literata, potrafił pisać z zadziwiającą celnością sądów i przewidywań. W 1948 roku (po dzie­sięc­iole­tnim­ pobycie we Francji) wyjechał do Gwatemali. Wierną towarzyszką życia na obczyźnie była mu żona, Basia. W Gwatemali ciężką pracą stworzyli sobie godne warunki do życia, choć – jak napomykał pisarz w listach – jedynym blaskiem jaki im pozostał jest blask słońca, ale tak mocny, że wszystkie braki zupełnie przyćmiewa. • Do końca niedługiego życia (bo zaledwie 48 lat) Andrzej Bobkowski korespondował z matką, Stanisławą Bobkowską, która po wojnie osiadła w Krakowie. Listy są szczere, czułe, ale nie czułostkowe. Autor opisuje w nich codzienne życie, zachwycającą przyrodę Gwatemali i mieszkańców – bezpośrednich, nies­komp­liko­wany­ch wewnętrznie, ale bardzo przyjacielskich i pomocnych.

Książka zawiera dwa utwory Kawabaty Yasunari. • „Śpiące piękności” to właściwie dłuższe opowiadanie w pięciu rozdziałach. Miejscem akcji jest dziwny dom schadzek. Starannie dobraną klientelę stanowią tylko starcy, natomiast dziewczęta zawsze są uśpione. Dojmująco przestawiona jest samotność ludzi starych. Przemijanie czasu na zasadzie przemijania piękna – poprzez kontrast młodości i starości, piękna i brzydoty. • W tradycji japońskiej żurawie mają przynosić szczęście, a choremu zdrowie. Fabuła „Tysiąca żurawi” osnuta jest na obyczaju ceremonii parzenia herbaty. Czarka shino – przedmiot kultu w tej ceremonii – jest źródłem wysokich doznań estetycznych głównych bohaterów. Dzieci znawców i smakoszy ceremonii herbacianej – Kikuji, Fumiko oraz Yukiko – w nowym samodzielnym życiu nie odczuwają potrzeby dalszego zajmowania się tą dziedziną sztuki.

W Japonii od samego początku, tj. od końca XIX wieku, kino cieszyło się takim samym poważaniem jak teatr. Film zaliczano do sztuki wysokiej, zresztą bilety na seanse były zbyt drogie, by mogły sobie na nie pozwolić uboższe warstwy społeczeństwa. • W niniejszej książce — chronologicznie podzielonej na rozdziały: I. Od narodzin do klęski 1897–1945; II. Burzliwe lata 1945–1959; III. Poszukiwania 1960–1976 — autor prezentuje najważniejsze dokonania przemysłu filmowego w Japonii w powiązaniu z istotnymi wydarzeniami historyczno-politycznymi. Dodatkowy rozdział poświęcony jest poszczególnym reżyserom. Książka zilustrowana licznymi czarno-białymi fotosami z filmów.

Kastor, sympatyczny bóbr, zawsze jest zajęty. Co dzień potrafi znaleźć sobie pożyteczne zajęcie. Tym razem postanowił uszyć fartuch, bo stary jest już całkiem potargany. Zabiera się metodycznie do roboty. Najpierw wyszukuje odpowiedni materiał, potem go pierze (przy okazji sam bierze kąpiel), a gdy już wyschnie – prasuje. Następnie przystępuje do sedna czynności – zdejmuje miarę, sporządza wykrój, kroi materiał i szyje. Jest to całkiem przyjemne zajęcie, choć zdarza się też ukłuć boleśnie w palec. Może się też zdarzyć, że fartuch będzie za długi. Ale koniec końców udaje się Kastorowi uszyć piękny nowy fartuch, leżący na nim jak ulał. • Na ostatnich stronach znajdziemy wskazówki krawieckie i wykrój w pomniejszeniu. W tak miłym towarzystwie szycie nie jest trudne. • Bardzo lubię wszystkie książeczki o Kastorze. Aktualnie wydane są cztery.