Bardzo dobra lektura, obawiałam się, że będzie za dużo podobieństw z filmem (który niestety obejrzałam przed przeczytaniem), ale niepotrzebnie. Dużo różnic w przebiegu zdarzeń i przede wszystkim świetne zakończenie.

Dla fanów Plotkary, Greya itp. • Stylistyczny koszmar, napisana językiem dla gimnazjalistów, 95% stanowią dialogi, pozostałe 5% to opisy ubioru i dość ubogiej mimiki bohaterów. • Przez wzgląd na dużą ilość dialogów i ciągłe budowanie napięcia między bohaterami- czytelnik się daje wciągnąć i efekt końcowy jest taki, że czyta się to z zażenowaniem, jednocześnie nie mogąc się oderwać. Myślę, że dobra pozycja do odmóżdżenia się, po przeczytaniu jej i powrocie do literatury z wyższych półek, człowiek docenia kunszt innych pisarzy jeszcze bardziej.

Musiało minąć kilka dobrych tygodni, żeby dotarło do mnie jak dobra jest ta książka. W momencie czytania było ciężko, chwilami mnie odrzucało, fakt, że tekst jest bez interpunkcji i jest to ciąg słów sprawia, że jest to lektura ciężka. Z drugiej strony można się fajnie identyfikować z tekstem, który jest jak nasza gonitwa myśli- od jednej, do drugiej i jeszcze kolejnej. Tak właśnie jest skonstruowany tekst. Treść natomiast jest przygnębiająca- samotność, uzależnienie, tęsknota, wyrzuty sumienia, surowość (powiedziałabym, że dobrze obrazująca Norwegię). Zdecydowanie polecam książkę- coś zupełnie innego niż powieści z którymi mamy styczność na co dzień. Bardzo ciekawe doświadczenie, choć potrzeba czasu na przetrawienie.