Są książki, których głównym zadaniem jest nas uczyć. Są takie, które mają poruszyć serca i wzbogacić dusze. Są też te, których głównym zadaniem jest nas bawić 😉 • Do tych ostatnich zaliczę właśnie tę książkę. • Całość składa się ze zbioru anegdot, z życia matki czwórki dzieci, emigrantki, właścicielki dwóch kotów i dużego dystansu do siebie, i otoczenia 🙂 • Krótkie rozdziały, pisane zabawnym, niekiedy siarczystym językiem sprawiają, że czyta się ją bardzo szybko 🙂 I gwarantuję Wam, że rozbawi Was z całą pewnością 😀 • Odprężająca, zabawna lektura, przy której niejednokrotnie zaśmiała się w głos. Ponadto sądzę, że niektóre cechy Nietypowej Matki Polski każda z nas odnajdzie w sobie. Bo która nie stoczyła walki ze śmiercionośną ćmą atakującą nasze domowe ognisko po zmroku. Ile z nas ma w domu niem­etro­seks­ualn­ego partnera, który na dźwięk słowa krem wpada w popłoch. Albo której dziecko nie trenowało niczym Rico z Madagaskaru ślizgu na śniegu tuż po tym, jak kolejny raz zostało poproszone aby się nie zmoczyć 😜 • Te i wiele innych opowieści znajdziecie w tej książce. Będzie świetną lekturą, idealną na odprężenie i poprawę nastroju 😀

Dziecięce rączki to części ciała, które praktycznie nieustannie pozostają w ruchu. Ciągle czegoś dotykając, podnosząc, tworząc, próbując - są wielkim sensorycznym receptorem, rozwijającym małego człowieka. I w tej książeczce zostało to genialnie uchwycone. • Znajdziecie tu opis dnia Marcinka, od wybudzenia ze snu o strasznym smoku, do wieczornego rytuału....tyle, że przedstawiony jest z perspektywy jego rączek 👐. To paluszki opowiadają jak wiele fascynujących czynności wykonują - od lepienia kulek z chleba na śniadanie, przez trzymanie maminego rękawa podczas pożegnania w przedszkolu, popołudniowej zabawie z tatą, aż do zaśnięcia pod ciepłą kołderką 😴 • Historia przedstawiona jest w wyjątkowo ciepły i zabawny sposób. Od tej opowieści aż bije serdeczność i radość 🙂 Świetnie nadaje się na wieczorne czytanie dla przedszkolaków

Książka opisywana jako komedia kryminalna - nie do końca więc wiedziałam co to znaczy, kiedy sięgnęłam po tę pozycję. Jak bowiem połączyć te dwa gatunki? • Otóż autorowi się to udało 😀 • Fabuła prezentuje postać pani Zofii - staruszki tak bezpośredniej, bezkompromisowej, pewnej siebie i ekscentrycznej jak mało kto. Kiedy więc mieszkanie pani Zofii zostaje obrabowane, ta nie zastanawia się ani chwili i rozpoczyna swoje działania - uprzednio gotując zupę, bo w jej wieku z pustym żołądkiem nie ma co się wyprawiać 😂 • Otoczenie głównej bohaterki nie ma z nią łatwo, staruszka przygada każdemu, komu jej zdaniem się to należy. Nie pozostawia suchej nitki na policjantach, zajmujących się sprawą włamania do jej mieszkania, a potem zabójstwa - bo jak na kryminał przystało mamy też trupa. • Oprócz pier­wszo­plan­oweg­o wątku zabójstwa i nietuzinkowej głównej bohaterki, podobały mi się również inne poruszone w tej książce tematy - nieuczciwe wywłaszczanie kamienic, kolejki do specjalistów, trudy życia emerytów i ich sposoby radzenia sobie z brakiem pieniędzy. Mimo satyrycznego wydźwięku, ta książka ma w sobie wiele prawdy i mądrości. • Polecam, oj polecam Wam ją bardzo. A ja osobiście panie Jacku czekam na więcej 😀

W książce znajdziecie historię dwójki ludzi, którzy z powodu zawodu miłosnego (Tiffy) lub z potrzeby zarobienia nieco pieniędzy (Leon) decydują się razem zamieszkać. Ale nie są zwyczajnymi współlokatorami. Mieszkanie, które wynajmuje Leon to kawalerka, z jednym łóżkiem. Układ jest prosty. Leon - pracujący na nocną zmianę w ośrodku opieki paliatywnej, przebywa w mieszkaniu w godzinach 8-18. Wynajmująca je Tiffy ma więc lokum dla siebie w pozostałych godzinach i w weekendy 🙂 • Jak zapewne się domyślacie ta historia to pewnego rodzaju romans ❤️ Jednak opowiedziany w szalenie sympatyczny sposób, z zabawnymi wstawkami w formie karteczek, które współlokatorzy wymieniają między sobą. • Jednak znajdziecie tu też trudne tematy: toksyczny związek, walkę o wolność niesłusznie skazanego brata Leona, czy perspektywa miejsca pracy głównego bohatera. • Lektura porywa. Na początku miałam problem aby wciągnąć się w opowieść, ale po kilkudziesięciu stronach z żalem się odrywałam 😉 • Polecam Wam bardzo ten niewątpliwie udany debiut 🙂🙂🙂

Książkę tę określiłabym jako godną uwagi. To dobry thriller, napisany w trzymający w napięciu sposób, z ciekawie przedstawioną fabułą i zaskakującym zakończeniem. Mimo faktu, że akcja dzieje się w szpitalu psychiatrycznym, a główna bohaterka jest morderczynią nie wydał mi się mroczny, raczej byłam zainteresowana rozwiązaniem zagadki milczenia Alicii. • Główna bohaterka jest malarką, której obrazy cieszą się dużym zainteresowaniem. Jest też oskarżona o zabójstwo swojego męża - odnoszącego sukcesu fotografa. Od tego czasu nie odezwała się jednak ani słowem, a jedynym sposobem jej wyrazu stał się obraz - autoportret Alkestis, który namalowała po tragicznych wydarzeniach. Od kilkunastu lat przebywa w ośrodku dla osób z zaburzeniami psychicznymi. Do tegoż ośrodka przybywa Theo - psycholog, który chciałby prowadzić terapię Alicii, z powodu fascynacji jej przypadkiem. • Wraz z rozwojem terapii poznajemy przeszłość nie tylko artystki, ale też jej lekarza - który, jak się okazuje odgrywa znaczącą rolę w jej życiu. • Czy Alicia przemówi? I czy na pewno jest winna śmierci męża? Przeczytajcie sami 😉 • Dobre tempo akcji, skomplikowani charakterologicznie bohaterowie, niespodziewany zwrot akcji - to wszystko sprawia, że "Pacjentka" wciąga i z każdym rozdziałem jesteście coraz bardziej ciekawi tego, co naprawdę się wydarzyło 🙂 • Moim zdaniem warto sięgnąć po tę powieść 👍