ksia­zkom­ania­cyre­cenzje.blogspot.com • Aza Ray nie jest zwykłą nastolatką. Aza jest wyjątkową dziewczyną. Codziennie kładzie się spać ze świadomością, że być może jutro już się nie obudzi. Ze świadomością, że nowy dzień przyniesie atak kaszlu. Zmaga się z myślą, że w końcu nadejdzie pora na śmierć. Śmierć, przez którą nic jej nie uchroni. • Aza od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc, która utrudnia jej prawidłowe funkcjonowanie. Przez tę chorobę ciężko jest jej oddychać, mówić - czy po prostu żyć. Myślicie, że Aza jest przypadkiem jednym na milion? Aza jako jedyna na całym świecie cierpi na tę chorobę. Lekarze nie potrafią jej pomóc, mimo to robią wszystko co w ich mocy. • Czy choroba pochłania całe życie dziewczyny? Na pewno wiele jej odbiera - tak jest w przypadku każdej choroby. Aza jednak chodzi do szkoły, przyjaźni się z Jasonem, ma normalną rodzinę. Wszyscy wokół niej starają się dać jej namiastkę normalności, zwyczajnego życia. • Kiedy Aza zauważa statek na niebie, jej rodzina przypisuje to skutkom ubocznym zażywania leków. Dziewczyna jednak nie wierzy, by była to halucynacja. Słyszy głos ze statku wołający ją po imieniu. • Czy tak wygląda śmierć...? • Do znajdującej się ponad chmurami magicznej krainy - Magonii, o której nikt nie miał pojęcia trafia Aza. Tam nie jest już tą samą osobą. Choroba płuc już jej nie ogranicza. Aza nie jest już umierająca i z każdym dniem odzyskuje siły. Co więcej, ma potężną moc. • Ale jak to się stało? • Dlaczego los ludzkości spoczywa w jej rękach? • Co robi w Magonii ? • Jak tam trafiła? • "Coś stało się ponad chmurami, czego człowiek jeszcze nie pojmuje." • Każdy z nas, bez względu na wyznawaną religię zastanawiał się, co może dziać się z duszą człowieka po śmierci. Maria Dahvana Headley w swojej książce zawarła nieschematyczną wizję przemijania - inną niż wszystkie, wyjątkową. Stworzyła bohaterkę silną, a zarazem tak kruchą. Bohaterkę, którą od razu można obdarzyć sympatią. Aza nie jest dziewczyną, która się załamuje, tylko taką, która mimo ciążącej nad nią chorobą walczy, zachowuje swój charakterek, potrafi cieszyć się drobnostkami. Temat śmierci dla wielu z nas jest tematem tabu. Nie jest to również idealny temat do rozmów. W "Magonii" śmierć jest ukazana w sposób niezwykły.Nie została ukazana jako coś strasznego. Śmierć w "Magonii" zwiastuje początek i odgrywa ważną rolę w powieści. Początek nowych przygód, wielkich zmian, trudności. • W "Magonii" możemy również zaobserwować trudność w pogodzeniu się ze stratą, z konsekwencjami, jakie wywiera ona na człowieku i jego psychice. • Styl pisania autorki jest niezwykle lekki. Mogłoby się wydawać, że z niezwykłą łatwością przyszło autorce wykreowanie Magonii i jej mieszkańców. Im dalej brnęłam w książkę, tym trudniej było mi się z nią rozstać. Akcja jest wartka, ale na tyle spokojna, by razem z Azą stawiać czoła przeciwnościom losu, poznać bliżej bohaterkę, brać udział w rozterkach. • Na co zwróciłam szczególną uwagę? Na to, jak mądra jest "Magonia". Na niezwykłą inteligencję głównej bohaterki i jej przyjaciela. Na to, jak ważne wartości przekazuje. Przyjaźń, miłość, rodzina, odnalezienie samego siebie. Książka jest również pełna pięknych sentencji - sama zaznaczyłam kilkanaście cytatów. • Podsumowując "Magonia" to książka, którą musicie przeczytać. To niezwykle inteligentna powieść z gatunku fantastyki. Myślę, że warto po nią sięgnąć ze względu na niesamowitą oryginalność fabuły. Ta młodzieżowa powieść łączy w sobie to, czego od literatury oczekują młodzi ludzie i ponadczasowe wartości w niej zawarte. To idealne połączenie! • Izabela Nestioruk

ksia­zkom­ania­cyre­cenzje.blogspot.com • Emma - główna bohaterka "Stigmaty" - thrillera psyc­holo­gicz­nego­ skierowanego głównie do młodzieży całe życie żyła w kłamstwie. Kłamstwie, które dotyczyło jej pochodzenia, kłamstwie, które dotyczyło najbliższych jej osób. Zacznijmy jednak od początku... • Emma dostaje wiadomość o śmierci matki, która zginęła w wypadku samochodowym. W tym momencie świat dziewczyny legł w gruzach. Zostaje sama na świecie, nie mając nikogo. Wkrótce po tajemniczej śmierci matki Emma dostaje anonimową przesyłkę. Odnajduje w niej czarno-białe zdjęcie małego dziecka i polecenie, by zaczęła szukać morderców swojej matki. Wszystko wskazuje na to, że miejscem poszukiwań będzie stary zamek w górach, gdzie Emma ma udać się na obóz młodzieżowy. Ta wiadomość wstrząsa nastolatką. Postanawia jednak wyruszyć na poszukiwania. • Życie to umieranie. I właśnie ciąg małych śmierci nadaje życiu sens." • Na obozie poznaje niby zwyczajnych rówieśników. Dochodzi jednak do serii bardzo dziwnych wydarzeń, w których biorą udział uczestnicy obozu. Obóz nie jest ani obozem językowym, ani sprawnościowym. Emma zostaje wciągnięta w niebezpieczną grę. Tam, w starym zamku w górach nie wolno pod żadnym pozorem nikomu ufać... • Kto gra, a kto nie gra? • Kto zwabił Emmę i resztę nastolatków na obóz? • Czy dziewczyna zdoła we właściwy sposób odczytać znaki i uratować swoje życie? • Czy uda jej się pomścić śmierć matki? • Tytuł chyba wszystkim kojarzy się ze stygmatami. A więc czym one dokładnie są? • "Święty Franciszek z Asyżu był pierwszym stygmatykiem. Stygmaty, czyli rany krwawiące w tych miejscach, w których ukrzyżowanemu Chrystusowi przebito dłonie i stopy." • Przyznam, że po tym tytule spodziewałam się, że motyw stygmatów wyjdzie na pierwsze miejsce. No, ale niestety się zawiodłam. Żadnych dras­tycz­niej­szyc­h opisów nie było. Wspomniano tylko o tym kilka razy. • Stygmatów jako takich mi nie dano, dano mi natomiast coś ważniejszego. Wartką akcję, niesamowity klimat i co najlepsze dwie historie. Jedna - historia Emmy. Pełna dziwnych wydarzeń, niepokoju. Druga - historia Agnes. Historia z przeszłości. Ta z kolei bardziej drastyczna, wywołująca w czytelniku skrajne emocje. Nigdy w żadnej książce ( a czytam ich trochę) ten zabieg nie był tak dopracowany i wciągający. Beatrix Gurian zrobiła to w sposób godny mistrza. Obie perspektywy, mimo że tak różne wspaniale się dopełniały. Dwie historie w końcu splotą się w jedną... • "Stigmata" to książka o niezwykłym klimacie. Może nie jest to klimat grozy, ale jest w niej coś niepokojącego i tajemniczego... • Książka jest przede wszystkim pięknie wydana. Okładka błyszcząca, ozdobiona pięknymi ornamentami, które możemy odnaleźć również wewnątrz. Gdyby nie zdjęcia Erola Guriana książka straciłaby bardzo dużo. Zdjęcia chwilami mrożą krew w żyłach i idealnie wpasowują się w treść książki. To, czego chwilami wyobraźnia nie pozwala nam zobaczyć dostajemy na fotografiach. Za to bardzo duży plus. I kartki książki - niektóre z nich są zielonkawe - również przyczyniają się do wspaniałego efektu końcowego. • Podsumowując i tym razem nie oceniając książki po okładce - polecam ją każdemu. Nieszablonowa historia, pełna napięcia, wprowadzająca w wir tajemnic, zagadek do rozwiązania. Sięgnij po nią i pamiętaj: Przeszłość na pewno cię dopadnie. Zawsze... • Izabela Nestioruk

ksia­zkom­ania­cyre­cenzje.blogspot.com • Średniowieczna powieść fantasy? • Tak to możliwe, a jaki daje efekt! • Małgorzata Saramonowicz akcję książki "Xięgi Nefasa" umieściła we wczesnym średniowieczu, w XII wieku, Polsce rządzonej przez Bolesława Krzywoustego. Kraj opanowują wyznawcy kościoła, tępią wiarę w starych bogów. Chrześcijaństwo i pogaństwo - dobro i zło, wiara i magia. To się po prostu czytam chłonie pożera! • " I tak oto zaczął się wyścig. Ten, komu pierwszemu uda się spłodzić syna, dowiedzie, że jemu należna jest książęca korona. Jemu należna jest cała władza i cała ziemia. Kraj, który nieroztropny ojciec podzielił ongiś między obu swych potomków, wreszcie przypadnie w całości silniejszemu. Bóg chrześcijan nagradza jedynie zwycięzców. Wiedział to doskonale Zbigniew wychowany w klasztorze. Wiedział też i Bolesław." • Księżna Sława i Bolesław, Adelajda i Zbigniew toczą walkę o władzę. Pragnienie dziecka jest ogromnie silne. To ono ma zapewnić przyszłość dynastii i prestiż, tron, swoim rodzicom. Każde z nich wznosi modły o przyszłego dziedzica, ale jakże są one różne. Adelajda prosi o pomoc Najświętszą Panienkę. Sława składa ofiarę bogini Maranie. • Mag Ourus, przyjaciel i powiernik Bolesława przepowiada mu potomstwo - narodziny córki. To krzyżuje wielkie plany. Córka to droga wiodąca do klęski. • Co zrobi Bolesław z ciążącym nad nim przekleństwem? Czy potrójny obrzęd Trygława zmieniający przeznaczenie odmieni los mężczyzny? Chrześcijański książę nie pokłoni się pogańskiemu bóstwu. Nefas sprzeciwia się woli władcy i zwraca się do mrocznych kapłanów Trygławy, by odmienili Przeznaczenie. Nie zdaje sobie sprawy z tego co uczynił, jakie będą skutki jego tajemniczego planu. • "Potrójny obrzęd, potrójna ofiara, potrójna zapłata." • Słudzy Trygława potrafili szpiegować nie tylko ludzkie czyny i słowa, ale także myśli i pragnienia. Ich moc była wielka. Nefas zgodził się wziąć na swoje sumienie trzy ludzkie dusze i wystawić je na nieodwracalny los. W ten sposób zakazany rytuał splótł ze sobą na zawsze losy trojga dzieci. • Wszystkie wydarzenia na królewskim dworze spisuje przyjaciel Bolesława, były mnich, rycerz i tłumacz Nefas. • Pisze "Dzieje" by wesprzeć Bolesława i dać świadectwo jego wielkości. Przez wiele lat tworzy opis wiekopomny niosący księciu szacunek i chwałę, a potomnym wiedzę o świecie pogrążonym w niepamięci. • Był kronikarzem... i szpiegiem, a oddany szpieg winien znać sekrety. Nie zawsze przekazuje prawdę. Robi to jednak jak sam mówi, w szczytnym celu, dla dobra władcy. • "Xięgi Nefasa. Trygław Władca Losu" to ciekawa, trzymająca w napięciu opowieść o Polsce rządzonej przez Bolesława Krzywoustego. To polski odpowiednik "Gry o tron", w którym obsesyjnie obserwujemy kulisy walki o władzę, świat realny miesza się ze światem magii - czarownice, magowie, tajemnicze zioła, halucynacje i przedziwne przepowiednie. • To rzeczywisty obraz średniowiecznej Polski, w której po przyjęciu chrztu wciąż własnym życiem żyją pogańskie obyczaje. Książka wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Autor z ogromną precyzją zadbał o stworzenie odpowiedniego klimatu, aury tajemniczości. Napięcie rośnie wraz z przekładaniem kolejnych stron. Czytelnik oczekuje rozwiązania zagadki potomka Bolesława i związanych z nią linią życia dwojga innych dzieci. Prosty styl, liczne dialogi i ciekawe opisy to atuty tej książki. • Nefas swoją spowiedzią zadowoli wybrednych czytelników. Sięgnijcie po tę lekturę, a z pewnością nie będziecie rozczarowani. To nie tylko opowieść o miłości i pożądaniu, misternie knutych spiskach, drastycznych małżeństwach, ale przede wszystkim wspaniała opowieść o sile przeznaczenia. Czy można przednim uciec? Przekonajcie się sami. • Izabela Nestioruk

ksia­zkom­ania­cyre­cenzje.blogspot.com • "Świeci słońce, jest ciepło i pięknie, Ziemia mogłaby być rozkosznym miejscem do życia." • Astrid Lindgren jakiej nie znamy. Trzy­dzie­stod­wule­tnia mama dwojga dzieci, urzędniczka z wielką powagą stawia sobie trudne zadanie - relacjonować codzienne życie lat wojny. To ogromne zobowiązanie, ale Astrid się to w 100% udało. Jej dziennik to świadectwo tamtych wydarzeń napisane z ambicją, czasem ironią, raport o tym, co tragiczne i przerażające. Jaki jest świat widziany oczami Astrid Lindgren? • "Boże, pomóż naszej biednej, oszalałej planecie." • Tymi słowami Astrid rozpoczyna swoje zapiski. • 1 września - dociera do Sztokholmu wiadomość o ataku Niemców na Polskę. Nikt w to nie wierzył, a jednak okazało się to prawdą. Zbombardowano wiele miast, ogłoszono mobilizację. Zwykli ludzie robią zapasy żywności. "Ziemia mogłaby być rozkosznym miejscem do życia" Jednak jeden człowiek zniszczył wszystko. Jego pragnienie władzy i czystości rasy dało początek najgorszej tragedii XX wieku. • 8 września - "Tak, dziś już tam są. Biedna Polska! Polacy twierdzą, że jeśli Niemcom uda się wziąć Warszawę, to oznacza, że ostatni polski żołnierz zginął". • Początek szaleństwa ogarnia Europę, w konflikt włączają się kolejne kraje... • Astrid opisuje świat wokół siebie. Kolejne zapiski w jej dzienniku to pokazanie okrutnej rzeczywistości, biedy, emocji towarzyszącym zaistniałej sytuacji. • "Świat zostanie w końcu tak przepełniony nienawiścią, że się nią wszyscy udławimy" • Autorka "Dzienników" stara się swoje zapiski potwierdzać różnymi informacjami ze świata Swoją wiedzę czerpała z książek, gazet. Dlatego też niech nie dziwią nas dane liczbowe, mapy działań wojennych. Między własne notatki wkleja ona fragmenty gazet, pisze do nich komentarze. • "Dzienniki" to nie tylko żywy obraz wojny, lecz także samej Astrid Lindgren, takiej jaką była i jaką naprawdę pozostała. To protest przeciwko totalitaryzmowi, Hitlerowi i ogólnemu okrucieństwu, które doprowadzi do śmierci milionów ludzi. • Jej opowieść o nieludzkim czasie, to unikatowe dzieło, autobiograficzna opowieść o tym, jak dramatyczne wypadki wpływają na nas wszystkich. • My znamy Astrid Lindgren jako autorkę książek dla dzieci, mało kto słyszał o niej, jako autorze wojennych wspomnień. • "Dzienniki z lat wojny" to książka, którą warto i należy przeczytać. To specyficzny raport napisany oryginalnym językiem, wzbogacony licznymi zdjęciami, skanami. To refleksja nad światem i jego przyszłością. To wierny opis życia rodziny w Sztokholmie, którą targają rozpacz i bezsilność na wieść o tym, co się dzieje w Europie. Tekst jest pełen smutku, ale przede wszystkim lęku.

ksia­zkom­ania­cyre­cenzje.blogspot.com • Stary, dość dziwny dom na odludziu. Przemieszanie stylów arch­itek­toni­czny­ch czyni go wyjątkowym. Ale czy tylko to? Dom skrywa tajemnicę, ale mieszkająca w nim rodzina jeszcze nie ma o tym pojęcia. To w tym domu wydarzyło się coś okropnego, coś, o czy mieszkańcy miasta niechętnie rozmawiają, bojąc się powrotu widma przeszłości... • To właśnie w tym domu mieszka Alexis z młodszą siostrą Kasey i rodzicami. Każda z nich jest indywidualistką na swój sposób. Alexis okres buntu demonstruje wyjątkowym stylem, różowymi włosami i ciętym językiem. 13 letnia Kasey natomiast oddaje się hobby, dość dziwnemu jak na ten wiek - kolekcjonowaniu lalek. Pozornie niegroźna pasja zaczyna budzić niepokój domowników... • Czy duchy istnieją? Jeśli tak, czy są groźne dla ludzi? Czego chcą? • Czy jest jakakolwiek szansa na powstrzymanie gniewu niezmaterializowanego bytu? • "Złe dziewczyny nie umierają" Katie Alender to książka, której demoniczna aura ścina krew w żyłach. Fabuła subtelnie się rozwija tworząc klimat grozy, niepokoju, strachu. Nie zapominajmy jednak, że jest to powieść dla młodzieży, a nie dla zaprawionych fanów Mastertona, Kinga itd. Jestem miłośniczką horrorów, owszem - ale filmów, nie książek. Dopóki nie sięgnęłam po "Złe dziewczyny nie umierają" nie wierzyłam, że mogę bać się książki. Bo niby jakim cudem? Przecież wiem, że nic nie wyskoczy zza rogu, nie będzie żadnego huku, krzyku jak w filmie. Czego miałabym się bać? A tu proszę, taka niespodzianka. Ta książka udowodniła mi jak bardzo się myliłam. W trakcie czytania towarzyszyło mi uczucie niepokoju, chwilami nawet gęsia skórka. Uwielbiam takie klimaty, uwielbiam! Autorce udało się stworzyć fantastyczną powieść młodzieżową o ciekawej tematyce, napisanej tak lekko, przystępnie dla każdego czytelnika. Przyznam, że trochę brakowało mi bardziej dras­tycz­niej­szyc­h opisów, ale owszem, to powieść młodzieżowa, nie czepiam się :) Mam jednak cichą nadzieję, że w kolejnej części dostanę dokładnie to, czego oczekuję. Myślę, że nadałoby to książce jeszcze więcej smaczku. • Krótko o głównych bohaterach: • Alexis od razu wzbudziła moją sympatię. Podziwiam ją, że mieszkając w takim domu nie zwariowała, ewentualnie umarła ze strachu tak jak ja bym to zrobiła. ;) Kasey to natomiast postać o dwóch osobowościach. Nie powiem, że zyskała moją sympatię. Jest to jednak dziewczynka wyjątkowa... wyjątkowo przerażająca. • "Złe dziewczyny nie umierają" to książka dla nastolatków znudzonych schematycznymi powieściami. W tej książce odnajdziecie to, czego inne młodzieżówki nie są w stanie wam dać. Czytajcie...i bójcie się! • Izabela Nestioruk