Nie ukrywam, że zawsze byłam wielką fanką Harry'ego Pottera. Tym samym, kiedy tylko usłyszałam, że Rowling ma wydać nową powieść, oczywiście nie mogłam się jej doczekać. Tylko czego się po niej spodziewałam? Kolejnej dawki magii? Dobrego kryminału? PO tym, co widzieliśmy w Harrym, to trzeba było przyznać, że Rowling tworzy niesamowite intrygi i jak nikt potrafi prowadzić spójną akcję, nawet przez wiele tomów. • "Trafny wybór" okazał się niezwykle zaskakujący. Przynajmniej w moim mniemaniu. Powieść jest tak bardzo pozbawiona magii, że jest aż magiczna. Akcja została umiejscowiona w niedużym miasteczku Pagford. Na samym początku ginie Barry, powszechnie lubiany mieszkaniec miasteczka. Jednak to, co jest najważniejsze, to fakt iż był ważnym członkiem Rady Gminy. Jego śmierć zapoczątkowała lawinę wydarzeń, które były związane z wyborami członka na jego miejsce. • Rowling pokazuje w swojej powieści przekrój całego społeczeństwa. Mamy więc do czynienia zarówno z klasą średnią, jak i wyższą, a nawet ludźmi, którzy żyją w najgorszych warunkach. Pojawiają się w książce problemy, z którymi tak naprawdę boryka się cały świat. Mamy więc do czynienia z rasizmem, ubóstwem, przemocą w rodzinie, brakiem zrozumienia. Przez powieść przewija się pakistańska rodzina, homoseksualistka, narkoamanka. Mimo, że nie są to główne wątki powieści, tylko raczej poboczne, to jednak mocno akcentują się w powieści. • Wszystko co się dzieje koncentruje się wokół wspomnianych już wyborów do Rady Gminy. Jednak autorka w dużej mierze skupia się nie tylko na samych dorosłych, ale na nastolatkach, których życie w dużej mierze jest uzależnione właśnie od swoich rodziców. Co ciekawe, to właśnie czyny nastolatków zapoczątkują falę nieporozumień, które doprowadzą do różnych tragedii. Ale też są oni przedstawieni jako ofriary życia dorosłych: ich zachowania, humorów, miłostek czy braku zrozumienia. Samotnie muszą się zmagać ze swoimi problemami, a ich rodzice są ślepi, koncentrujac się tylko na swoich problemach i pragnieniach. • Rowling bez żadnych oporów, nie uznając żadnych granic obnaża ludzką naturę, pokazując cały nasz egoizm i nieszczeście. Pewnie wielu zrazi soczysty język oraz brak tabu, bowiem Rowiling porusza najbardziej wstydliwe tematy. Jednak to właśnie jest urok tej powieści.

Jako wielka fanka Zafona długo czekałam na tę książkę. Pamiętam, jak kilka lat temu trafiłam na "Cień wiatru" i się w nim po prostu zakochałam. Nic mi innego nie pozostało, jak tylko kontynuwać przygodę z tym autorem. Potem była "Gra anioła", która może nie tak rewelacyjna jak powieść wcześniejsza, ale nadal piękna. A potem był 'Więzień nieba", który nie jest zły, ale czegoś mi w nim brakowało. Nie czułam w nim już tej magii Barcelony, jaka była we wcześniejszych powieściach. Cały czas miałam wrażenie niedosytu. A kiedy skończyłam powieść, byłam rozczarowana. • Zaznaczam, że nie jest to zła powieść, bo czyta się ją bardzo dobrze, akcja jest wartka, ale dla mnie czegoś w niej zabrakło. Może przez to, że miałam wrażenie, że akcja stała się bardziej przyziemna, mimo że łączy w sobie wątki z dwóch wspomnianych przeze mnie powieści. Mam nadzieję, że kontynuacja będzie jednak lepsza.