moim zdaniem najlepsza z części o pani komisarz - fajny klimat lokalnej społeczności w polskich górach, zagadka w której czytelnik może sam kombinować co się właściwie stało, są i zaskoczenia - jednak zakorzenione w tej historii i oddane w narracji, wiarygodne - świetna rozrywka!

to jest tak dobre!

o rozpaczy z historii indywidualnej i ze współczesnego świata. wspaniała, bo nazywa, uwspólnia, sprawia że można się poczuć mniej samotną

To są autorskie eseje, więc są pisane w różny sposób w zależności który z 3 autorów - merytorycznie jedne mi się podobały mniej, inne bardziej. Ogólnie - zbiór słaby, ale najgorszy jest ton samozadowolenia towarzyszący większości; rozumiem, że trudno byłoby wypowiadać się ekspercko z pozycji "głupka", ale ja tu czuję jakąś nutę chełpienia się wiedzą i pozycją, co się kwalifikuje jako kolejny przypadek tytułowej "głupoty" (podkreślam nawiązanie do przedmiotu). Książka, mimo że nie-głupia i cienka, to jednak ciężkostrawna.

książka lekko, radośnie i rozwlekle napisana, dlatego myślę, że nie dla każdego. • niemniej, dla tych którzy potrzebują właśnie radosnej motywacji, inspiracji, pokrzepienia w codziennym znoju pracy w dziedzinie która się przecież wybrali, właśnie lekkości w działaniu i życiu, by to życie było kreatywne i satysfakcjonujące, książka ta będzie niezastąpiona. • polecam czytać nie na raz, tylko po kawałku, jako codzienna dawka odprężenia/łagodności dla samego siebie/motywacji do konsekwentnego działania.