Komiksy z tej serii są nierówne, ten jest naprawdę spoko :)

Jedne opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej; były momenty gdy czułam się znudzona długo (jak na opowiadanie) rozkręcającą się fabułą, ale żadnym chyba nie byłam zawiedzona, albo zaskakiwały adaptacją fabuły albo pointą; noszą w sobie dużą dozę absurdu; ale nie jest to tylko czysta rozrywka, każde ma w sobie przynajmniej nutę potencjału głębszej refleksji.

Ciekawy zabieg przepisania opowiadania w świetle wydarzeń dziejowych. Samo opowiadanie jest jak krzepiąca kołderka, ale wyostrza też wrażliwość na drugiego. Prostota ponad wszystko.

Opowiadania o miłości, ale nie ma tu historii Kopciuszka, made by Harlequin, ani iluś tam twarzy Graya - jest chwilowość, skończoność, kruchość, troska, tęsknota, cierpienie, wyzwolenie; miłość jako bardziej niejednoznaczne zjawisko niż to ujęte we współczesnej kulturze, stąd tytuł - ministerstwo uderza w ton paniki moralnej bo obalamy legendę Miłości (czerwonym kolorem, przez wielkie M i z serduszkami zamiast kropeczek nad i). A wszystko to w ramach obcej nam kultury Azji Południowo-Wschodniej, która jednak nie zaciemnia obrazu, nie czyni go mniej czytelnym czy aktualnym.

Zbiór sytuacyjek z podróży polską koleją. Niby zdarzają się ciekawe, trafne spostrzeżenia. Wydaje mi się, że jest trend na prosty język i zwykłość/niezwykłość świata, absurd, zdawkowość albo skąpość opisu. Lubię, ale ta książka do mnie nie trafiła.