Niby fabularna, romantyczna wizja, taka wersja light książki Jessici Bruder. Ciężar opowieści postawiony na wielowymiarową samotność. Niemniej poruszająca.

Trochę ciekawych spostrzeżeń z podróży/dłuższego mieszkiwania w innych miejscach na świecie. Jednak rozczarowująca.

Dla mnie to książka o toksyczności otoczenia i formach ucieczki, dojmująca, sprawnie choć (dla mnie) nieco irytująco napisana. Natomiast nie wiem czy przybliża mi specyfikę świata osób z Aspergerem, bo ten przedstawiony wydaje mi się jakoś bliski - nie neguje przypadłości, tylko zastanawiam się czy została tu uchwycona.

Dotyczące ogólnie stylu życia, ale jasne i myślę, że w dużej mierze skuteczne wskazówki jak radzić sobie z problemami ze snem - zajmuje to niecałe 200str książki, reszta to przepisy kulinarne komplementarne do zaleceń. Jako konkretny poradnik - super, jako źródło wiedzy dla dociekliwych - średnie.

Pierwsza książka od nie-pamiętam-kiedy której nie udało mi się skończyć, choć cieniutka. Niby przejrzyste rozdziały, oparte o historie konkretnych osób, jednak powierzchowne, przez co w sumie mętne i jednostronne. Tym bardziej, że o kilku postaciach których losy przytacza autor, niegdyś czytałam i mam wrażenie że ich historie brzmiały zgoła inaczej (inne motywacje i/lub efekty działań). Nie wiem gdzie leży prawda, ale to zasiało niepewność co do ich prawdziwości. W tym kontekście pewność z jaką jest prowadzona narracja i bezk­ompr­omis­owoś­ć ocen zniesmacza: w książce o zwalczaniu pychy mierzę się z pychą autora. Osoby niepewne siebie, które uczą się dostrzegać swoje osiągniecia i nie kulić się w sobie, poczują się zdezorientowane, bowiem zaleca się pochylenie głowy by nie uderzyły się o belkę stropową (z historii o Franklinie). Moim zdaniem tego się nie da czytać.