Umiłowana • Autor: Toni Morrison • Moja ocena: ★★☆☆☆☆☆☆☆☆ (2/10) • „Umiłowana” okazała się dla mnie książką bardzo słabą i wyraźnie rozczarowującą. Lektura zamiast literackiego poruszenia przyniosła przede wszystkim zniesmaczenie i poczucie obcowania z tekstem ciężkim, nieprzyjemnym oraz nadmiernie przytłaczającym. Powieść jest mroczna, brudna w swojej estetyce i momentami niesmaczna, a nagromadzenie obrazów przemocy i traumy nie prowadzi — w moim odczuciu — do pogłębionej refleksji, lecz raczej do znużenia. • Styl Toni Morrison, często chwalony za poetyckość i wiel­owar­stwo­wość­, wydał mi się chaotyczny i mało przystępny. Narracja jest poszarpana i fragmentaryczna, przez co trudno zaangażować się w losy bohaterów. Symbolika i metaforyka sprawiają wrażenie nadużywanych, a całość traci na spójności i klarowności. • Nie kwestionuję znaczenia poruszanej tematyki ani miejsca powieści w historii literatury, jednak jako czytelnik nie potrafię podzielić zachwytu nad „Umiłowaną”. Dla mnie jest to książka męcząca, przytłaczająca i literacko nieprzekonująca. • Nie polecam. • 📖 21:50 · 14.12.2025 · 111/2025

Pasterzy jest coraz mniej. Reportaż z Krety • Autor: Thomas Orchowski • Moja ocena: ★★★★★☆☆☆☆☆ (5/10) • „Pasterzy jest coraz mniej” to książka, wobec której miałem dość wysokie oczekiwania — już samo wydanie, estetyczna okładka i zapowiedź reportażu z jednej z najbardziej fascynujących wysp Morza Śródziemnego sugerowały głęboką, wielowarstwową opowieść o Krecie, jej tradycjach i ludziach żyjących z pasterstwa. Niestety, w praktyce publikacja okazała się daleka od tego, czego można by się spodziewać. • Największym rozczarowaniem jest sam tytuł, który sugeruje temat przewodni zupełnie nieobecny w treści lub potraktowany jedynie marginalnie. To paradoks — tytuł i okładka są jednocześnie najciekawszym i najbardziej mylącym elementem całej książki. Zamiast spójnego reportażu o ginącym zawodzie czy zaniku tradycyjnego krajobrazu kulturowego Krety, dostajemy zbiór tekstów, które sprawiają wrażenie luźno połączonych, przypadkowych, momentami niemal chaotycznych. • Nie można jednak odmówić autorowi talentu językowego — styl Orchowskiego jest żywy, lekko poetycki, czasem nawet sugestywny. To on ratuje tę książkę przed jednoznacznie negatywną oceną. Niestety, jako całość publikacja pozostawia uczucie niedosytu, a nawet lekkiego zagubienia. Wydaje się, że temat wymagał innej konstrukcji, większej dyscypliny oraz lepszego skupienia na głównym wątku, który ostatecznie nigdy nie wybrzmiał. • To lektura, po którą można sięgnąć z ciekawości — zwłaszcza jeśli interesuje nas współczesna Kreta i język reportażu — ale trudno uznać ją za publikację w pełni udaną. • 📖 23:21 · 09.12.2025 · 110/2025

Judeopolonia. Żydowskie państwo w państwie Polskim • Autor: Andrzej Leszek Szcześniak • Moja ocena: ★★★★★★★★☆☆ (8/10) • Książkę tę warto przeczytać • 📖 23:44 · 06.12.2025 · 109/2025

Historia Brazylii • Autor: Marcin Kula • Moja ocena: ★★★★★★☆☆☆☆ (6/10) • „Historia Brazylii” Marcina Kuli to interesująca, choć miejscami nierówna publikacja, która w przystępny sposób przybliża dzieje jednego z najbardziej złożonych i wiel­okul­turo­wych­ państw obu Ameryk. Jest to temat w polskich realiach rzadko omawiany, więc już sam fakt pojawienia się takiej pozycji zasługuje na uwagę. • Kula prowadzi narrację rzeczowo i klarownie, kreśląc szeroki obraz brazylijskiej historii — od kolonialnych początków, przez okres cesarstwa, liczne przewroty i rządy autorytarne, aż po czasy współczesne. Książkę czyta się lekko, a autor wyraźnie stara się, by historia kraju odległego geograficznie i kulturowo stała się dla polskiego czytelnika bardziej zrozumiała. • Jednocześnie trudno nie zauważyć, że w niektórych fragmentach pojawia się wyraźna sympatia autora wobec brazylijskich ruchów lewicowych i komunistycznych. Nie stanowi to przeszkody w odbiorze całości, ale wpływa na równowagę narracyjną i może budzić pewien niedosyt u czytelników oczekujących szerszej perspektywy. • Mimo tych zastrzeżeń książka jest wartościowym wprowadzeniem do historii Brazylii i dobrą bazą do dalszych, bardziej pogłębionych lektur. Warto po nią sięgnąć choćby po to, by poszerzyć horyzonty o region, który rzadko gości w polskim dyskursie historycznym. • 📖 12:26 · 06.12.2025 · 108/2025

Dzienniki kołymskie • Autor: Jacek Hugo-Bader • Moja ocena: ★★★★★★★★☆☆ (8/10) • „Dzienniki kołymskie” Surowy, chłodny i bezlitośnie prawdziwy zbiór reportaży z jednego z najbardziej tajemniczych, mroźnych i brutalnych regionów świata. Jacek Hugo-Bader, znany z zamiłowania do ekstremalnych wypraw i wnikliwej obserwacji ludzkich losów, ponownie udowadnia, że potrafi zbliżyć się do bohaterów na sposób rzadko spotykany we współczesnym reportażu. • Autor przemierza Kołymę — krainę, która w zbiorowej pamięci jest symbolem cierpienia, łagrów i nieludzkiej historii ZSRR. Zderza tę przerażającą przeszłość z codziennością współczesnych mieszkańców, ukazując nie tylko ich zmagania, lecz także niezwykłą odporność, humor i umiejętność życia w miejscu, gdzie światło i nadzieja często przychodzą z opóźnieniem. • Hugo-Bader pisze językiem prostym, klarownym, a jednocześnie niezwykle sugestywnym. Potrafi stworzyć obrazy, które na długo zostają w wyobraźni — zarówno wtedy, gdy przedstawia skuty lodem krajobraz, jak i wtedy, gdy oddaje głos ludziom pamiętającym najciemniejsze karty historii. Książka trzyma w napięciu, mimo że jej konstrukcja jest oparta na reportażowych migawkach, a nie linearnym opowiadaniu. • To mocna, poruszająca lektura, która zmusza do refleksji nad granicami ludzkiej wytrzymałości i nad tym, jak miejsce ukształtowane przez ból może nadal być domem. Dobra książka — i zdecydowanie warta poznania. • 📖 09:18 · 29.11.2025 · 107/2025