[Link] • Główną bohaterką jest Alice Howland. Wykładowczyni akademicka na Harvardzie, dr psychologii, prof­esjo­nali­stka­, kobieta o niezwykłym umyśle. Traktowana z ogromnym szacunkiem i podziwem w środowisku zawodowym. Posiada niesamowitą rodzinę i wiedzie szczęśliwe życie. Jednak kiedy Alice kończy pięćdziesiąt lat, niespodziewanie dostrzega u siebie kłopotliwe i niepokojące objawy. Coraz częściej odczuwa poczucie ogólnej dezorientacji, zdarza się jej też tracić pamięć. Początkowo źródło tych objawów zarzuca ogólnemu zmęczeniu i stresowi. Jednakże, gdy objawy nasilają się Alice decyduje się na konsultacje z specjalistą. Po przeprowadzeniu niezliczonej ilości skomplikowanych i zawiłych badań, a także wyeliminowaniu wiele innych chorób, Alice otrzymuje druzgocącą diagnozę, która zmienia jej dotychczasowe życie diametralnie... W rezultacie okazuje się iż Alice ma Alzheimera. Choroba rozwija się każdego kolejnego dnia. Co za tym idzie odbiera kobiecie możliwość normalnego funkcjonowania... W ten czas choroba zajmuje w życiu Alice priorytetowe miejsce. Rozpoczyna się walka o każdy dzień. Dolegliwości nie ustępują, wręcz nasilają się. Mimo wszystko główna bohaterka zdaje sobie sprawę, iż jest to początkowa faza choroby. Próbuje tak zorganizować swoje życie, aby w czasie kiedy choroba zwycięży, być w stanie zachować w jak najwięcej wspomnień. • Ta powieść jest po prostu fenomenalna. Intryguje, porusza, a także pobudza do refleksji. Treść przyswaja się bardzo łatwo, a całość czyta się płynnie. Głównym tematem, który poznajemy na kartach tej powieści jest Alzheimer. Alzheimer, który z reguły kojarzy się ludziom z okresem starości i kresem życia. Jednak Autorka precyzyjnie uświadamia czytelnikowi, poprzez bardzo dobrze wykreowaną postać głównej bohaterki, iż Alzheimer może dotknąć osoby będące w pięćdziesiątym roku życia. Oczywiście, jest to niezmiernie przykre, ale czy My mamy na to jakiś wpływ? Warto zwrócić uwagę na to, iż w książce nie ma przypadkowym wątków, a emocje bijące z książki są bardzo realistyczne. Całość jest spójna i wyrazista. Historia Alice, to nie tylko opowieść o zmaganiach z bolesną chorobą, ale to także fantastyczny i przejmujący obraz miłości i wsparcia ze strony najbliższych. • Reasumując Motyl to niesamowita, bardzo przejmująca, a także nadzwyczaj wiarygodna historia kobiety chorej na Alzhaimera. Książka ta pokazuje czytelnikowi czym jest Alzhaimer, ponadto pomaga zrozumieć i uczy jak powinniśmy zachowywać się w ich obecności. To historia o niepowtarzalnej walce, o cierpieniu, o ogromnej frustracji i strachu przed utratą swojej tożsamości. Serdecznie polecam.

[Link] • Głównymi bohaterami są Ella i Micha, między którym przyjaźń, a także zażyłość powstała już w okresie dzieciństwa. Jedno dla drugiego jest ogromnym wsparciem. Mimo, że nie mieli łatwego życia wiedzą, że zawsze mogą na siebie liczyć. Jednakże pewna sytuacja niszczy wszystko co udało im się zbudować. To co uważali za najważniejsze, z dni na dzień lega w gruzach... Rozpada się jak domek z kart. Wówczas Ella decyduje się na odważny krok i ucieka przez przeszłością, pogrążając się w smutku, rozpaczy i żalu. Odcina się od wszystkich. Pragnie zacząć nowe i lepsze życie. Co najważniejsze w innym miejscu, jako inna osoba. Jednak Micha, nie potrafi tak po prostu zapomnieć o Elli. Często ją wspomina, rozpamiętuję. Pewnego dnia dziewczyna niespodziewanie wraca do miasta, po ośmiu miesiącach nieobecność. Po głębszej analizie swojego wnętrza odkrywa, iż już dłużej nie jest w stanie uciekać, prze uczuciami, które tak głęboko w sobie skrywała... • Zarówno Ella i Micha, to osobowości bardzo sympatyczne, wyraziste i barwne. Dziewczyna, każdego dnia walczy o lepszą przyszłość. Pragnie zapomnieć to co się kiedyś wydarzyło. Tragedia bardzo nią wstrząsnęła. Nie jest wstanie uporać się w przygnębiającym poczuciem winy. Jednak ma wsparcie Micha i swojej przyjaciółki Lili. Mimo, że skrywa się za maską opanowanej i porządnej dziewczyny, wraz z rozwojem akcji maska opada, jednocześnie ujawniając zadziorną i niepokorną Elle. Micha natomiast, jest nad wyraz spokojny, ułożony. Muzyk z ogromnym sercem, który dba o swoją przyjaciółkę i mamę. Taki przyjaciel to skarb. • Czytając Nie pozwól mi odejść poznajemy wydarzenia z dwóch perspektyw – Elli i Michy. Fakt ten zasługuje na pochwałę. Lubię, kiedy narracja jest dwutorowa. Wówczas taki podział pozwala czytelnikowi śledzić losy obu postaci, a także umożliwia poznanie wzajemnych stosunków łączących bohaterów. Za pomocą takiego rozwiązania, bohaterowie odsłaniają przed czytelnikiem swoje głęboko skrywane myśli i uczucia i stają się czytelnikowi bliżsi. Warto też zwrócić uwagę na to, iż w książce nie brakuje poważnych wątków, między innymi: śmierć bliskiej osoby, alkoholizm, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, jak i problemy z porozumiewaniem się. Ogólnie rzecz ujmując książkę czyta się dość przyjemnie, dialogi są dynamiczne i dobrze skonstruowane. Jestem przekona, iż książka przypadnie do gustu fanom New Adult, a także miłośnikom literatury młodzieżowej. Jednak muszę przyznać, iż w moim subiektywnym odczuciu niektóre wątki zostały zbudowane trochę pobieżnie i pojawiło się kilka niewyjaśnionych kwestii. Mimo to polecam wszystkim zainteresowanym. Może kiedy skuszę się na kontynuację.

Cała recenzja na moim blogu: [Link] • Historia inspirowana życiorysem bojowniczki ruchu oporu, Andree de Jongh. Dwie siostry - Isabelle Rossignol i Vianne Mauriac. Dwie zupełnie inne osobowości. Prócz tego, że różni je wiekwygląd, wykształcenie i okoliczności dorastania, to także różnią je przede wszystkim życiowe doświadczenia... Kiedy zmarła ich kochana matka obie siostry zostały porzucone przez ojca. Zarówno Isabelle jak i Vaianne w indywidualny sposób radziły sobie z poczuciem samotności, smutku i opuszczenia. Mimo wszystko starsza z sióstr - Vianne dość szybko założyła rodzinę, a także rozpoczęła pracę w szkole podstawowej. • Isabelle natomiast nie była w stanie przystosować się do warunków, a także norm i zasad jakie panowały w szkołach z internatem. Kolejne etapy edukacja Isabelle kończyły się tak szybko, jak się rozpoczynały. Losy sióstr ponownie krzyżuje się w 1940 roku,gdy do Francji wkracza armia niemiecka… Kiedy mąż Vianne zostaje zmobilizowany, kobieta pozostaje sama z kilkuletnią córeczką w olśniewającej posiadłości. Pewnego dnia pod dach nauczycielki trafia oficer III Rzeszy - kapitan Beck. Vianne chcąc ocalać życie małej córeczki Sophie, a także swoje, jest zdeterminowana, jak i również gotowa do poświęceń. Na szczęście w tych trudnych dla niej chwilach ma wsparcie w swojej przyjaciółce Żydówce Rachel. Do czasu… • Młodsza siostra Isabelle natomiast nie jest w stanie przyjąć do świadomości, wiadomości o kapitulacji Francji. Mimo swojego młodego wieku nie planuje czekać na pomoc sojuszników. Podejmuje odważny krok i dołącza do ruchu oporu. Jednakże, wraz z upływem czasu kolportowanie ulotek nie wystarcza kobiecie. Mimo, że w każdej chwili jej cała rodzina może znaleźć się w nieb­ezpi­ecze­ństw­ie, kobieta nie zwraca na to uwagi. W ten czas przybliżona jest czytelnikowi działalność francuskiego podziemia... • Sądzę, że warto sięgnąć po tę książkę, nawet jeżeli taka tematyka jest Wam kompletnie obca. Z przyjemnością obejrzałabym film na podstawie tej książki, może wówczas byłabym bardziej usat­ysfa­kcjo­nowa­na. Polecam wszystkim zainteresowanym.

Zapraszam na mój blog: [Link] • Otrzymałam w swoje dłonie piękną książkę. Kod przeznaczenia mimo swojej małej objętości zauroczył mnie do granic możliwości. Już od pierwszych stron ta historia mnie urzekła. Od pierwszych stron jest bardzo intrygująco. Główny bohater – Adam Turkiś – to młody mężczyzna, który bardzo chciałby podjąć studia, a także godnie i spokojnie żyć. Jego najważniejszym i priorytetowym celem jest postawienie pomnika cmentarnego dla swojej matki. Chłopak w pogoni za dobrami materialnymi i łatwym dostępem do pieniędzy wkracza na nielegalną drogę... Z pewnością zdaje sobie sprawę, iż „biznes”, w który jest uwikłany nie wróży niczego dobrego. Ale czy wie, iż jest tylko i wyłącznie „pionkiem” i szarym, zwykłym człowiekiem, wplątanym w sieć spraw kolosalnych i znaczących ludzi? Z drugiej zaś strony poznajemy Dagmarę Kawecką – Kliszę, córkę i siostrę. Dziewczyna próbuje pogodzić pracę kelnerki w przydrożnym barze, z studiami zaocznymi na kierunku dziennikarstwo. Dwóch zupełnie innych bohaterów, dwie zupełnie inne osobowości. Lecz mimo to, ich losy splatają się ze sobą... Przeznaczenie? Czy w ogóle istnieje coś takiego jak przeznaczenie? Nie odpowiedziałam sobie jeszcze na to pytanie. Pewnego dnia Adam pojawiał się w barze Dagmary. Zatrzymuje się tam zawsze w co drugą sobotę. Dzięki usłyszanej wcześniej (przez przypadek) rozmowie dziewczyna decyduje się na odważny krok - chce uratować Adama przed policyjną pułapką. W pośpiechu wręcza mu do kieszeni pewien tajemniczy liścik. Ale jak to w życiu bywa, nie zawsze jest kolorowo i nie zawsze da się uratować kogoś z opresji... Mała karteczka, miała być ratunkiem i ostrzeżeniem dla Adama, lecz w rezultacie chłopak niestety zostaje złapany na gorącym uczynku... • Czytając Kod przeznaczenie poznajemy wydarzenia z dwóch perspektyw - Adama i Kliszy. Podział narracji pozwala czytelnikowi śledzić losy obu postaci. Za pomocą takiego rozwiązania, bohaterowie odsłaniają przed czytelnikiem swoje głęboko skrywane myśli i uczucia, a także stają się czytelnikowi bliżsi. Zdecydowanie jest to duży atut tej książki. Idąc dalej, warto też zwrócić uwagę, iż racjonowane przez głównych bohaterów okoliczności w rezultacie splatają się ze sobą. Dzięki temu tworzy się piękna, wyrazista i przekonująca całość. Autorka nadała głównym bohaterom piękną rolę. Choć się nie znają, to nie potrafią przestać o sobie myśleć. Szukają różnorodnych sposobów, aby się odnaleźć. Są gotowi do poświęceń. Wystarczyło jedno, krótkie spotkanie, a między nimi już zaiskrzyło. Niemożliwe? A jednak. Jeżeli chodzi o postacie drugoplanowe, to podobnie jak te główne zostały dopracowane, wiarygodnie nakreślone, zachowując ludzkie emocje i cechy. Motyw wróżącej cyganki wywołał uśmiech na mojej twarzy, gdyż w mojej okolicy, często spotykam takie kobiety, jednak nigdy nie skusiłam się na wróżbę. A może dowiedziałabym się czegoś ciekawego, tak jak Dagmara? Jest mi tylko szkoda, że niektóre wątki nie zostały dłużej poprowadzone i opisane. Mimo to, jestem zachwycona pięknym przesłaniem tej krótkiej książki. Autorka subtelnie daje czytelnikowi do zrozumienia, iż mimo wszystko warto mieć nadzieję, gdyż nie znamy dnia ani godziny, a szczęście może pojawić się w Naszym życiu w najmniej spodziewanym momencie. Piękna książka z pięknym przesłaniem. Jestem usat­ysfa­kcjo­nowa­na. Historia napisana prostym i nies­komp­liko­wany­m językiem, co powoduje, iż czyta się ją bardzo szybko. Serdecznie polecam, do przeczytania w maksymalnie dwie godziny.

[Link] • Mąż potrzebny na już to debiut Małgorzaty Falkowskiej. Musze przyznać, że rewelacyjny debiut! Wprost nie mogłam oderwać się od czytania, a uśmiech nie opuszczał mojej twarzy! Można powiedzieć, że to świetny „pocieszacz”, na dopadającą Nas czasem chandrę i smutek. W książce Mąż potrzebny na już poznajemy sześć niesamowicie zwariowanych przyjaciółek - Bernadettę (Berkę), Baśkę, Zośkę, Jolkę, Monikę oraz Marię. Kobiety to 28 – letnie singielki, które przyjaźnią się ze sobą od pamiętnych czasów podstawki. Każda jest inna i wyjątkowa na swój sposób. Różni je charakter i zainteresowania. Bohaterki co roku spędzają wspólnie sylwestra i wymieniają się swoimi postanowieniami noworocznymi. Ponadto ta, która będzie miała najlepszy pomysł i rzeczywiście go zrealizuje otrzyma 5 tys. Po 1 tys. od każdej z przegranych. Jest o co walczyć! Cała fabuła skupiona jest na niesamowitych i szalonych poczynaniach Bernadetty – Berki, która zadeklarowała, iż w 2015 roku wyjdzie za mąż. Berka zadziwia wszystkich swoją nietuzinkową decyzją. Czy uda jej się osiągnąć wyznaczony cel? Przeczytajcie i przekonajcie się sami! • Reasumując: Mąż potrzebny na już to książka, którą koniecznie musicie przeczytać, fantastyczna rozrywka gwarantowana. Cieszcie się tą książką i łapcie garściami pozytywną energię, której w tej powieści nie zabrakło. Serdecznie polecam!