Po raz kolejny Grzegorz Wielgus mnie zaskoczył, i to in plus. Po lekturze "Krzyżowca", ta książka aż obfituje w dialogi, w dodatku błyskotliwe, zabawne i wcale nie wymuszone. Brat Gotfryd w swoim sposobie mówienia i ilości wypowiadanych słów przywołuje jednak wspomnienie bohatera poprzedniej powieści- chociaż może to swoista autoironia Autora. Książkę czyta się szybko, akcja wartka, intryga ciekawa. Może żaden z 4 Autorów się nie obrazi, ale ta powieść Wielgusa to dla mnie połączenie Sienkiewicza, Komudy i Mortki. Chociaż trzeba przyznać, że Grzegorz Wielgus tworzy w swoim własnym stylu. Oczywiście scena odpoczynku Lamberta i Jaksy w cieniu wapiennego muru staniąteckiego opactwa (gdzie nie raz zdarzało mi się przysiąść na chwilę), przywołała u mnie miłe wspomnienia burzliwej młodości....

"Krzyżowiec" mnie zaskoczył. Lubię zapomnieć o czy ma być książka, co o niej napisano na okładce, zanim zacznę lekturę, by dać się prowadzić autorowi bez żadnego nastawienia. To moje pierwsze spotkanie z twórczością Wielgusa. Nie wiem dlaczego spodziewałem się historycznej powieści...umiejętnego wpisania historii Autora w historię powszechną. Tu spotkałem coś więcej, coś innego: Autor wpisał historię powszechną w swoją historię, swój świat.. Opowieść z racji specyfiki samego bohatera uboga w dialogi, ale pełna opisów i rozmyślań. Wędrując z Krzyżowcem odnajdywałem dawne wspomnienia swoje i innych. Idąc ku Ziemi Świętej wracałem do rozmyślań Homera w czasie wędrówki tunelami moskiewskiego metra, wchodziłem w ciemny las idąc ku Górze Przeznaczenia, czułem niepewność chwil spędzonych przy ognisku z Geraltem i jego kompanią... Widać ogrom pracy twórczej Autora, pomysłowość i perspektywy dalszego rozwoju. Ponieważ była to debiutancka powieść Wielgusa z ochotą sięgnę po następne jego dzieła.