Porucznik lekarz Magdalena Kozak to polska pisarka fantasy i science fiction, autorka bestsellerowej trylogii Nocarz, Renegat i Nikt. Uczestniczyła w polskich misjach wojskowych w Afganistanie. Jest kobietą ekstremalną. Jej pasją jest wojskowość, sztuki walki, skoki na spadochronie, jest również instruktorką strzelectwa. Po ponad dwóch latach milczenia powraca z kolejną książką. Łzy diabła ukazały się w marcu nakładem Wydawnictwa Insignis. Książka ta jest podsumowaniem jej doświadczenia zdobytego na misjach w Afganistanie. Jej przeżycia dane są jednak czytelnikowi nie bezpośrednio – pisarka przenosi akcję do odległego świata, czyniąc z tego pasjonującą epicką historię. • Muszę przyznać, że do książki podchodziłam z dużą rezerwą. Jakoś przerażało mnie ponad 700 stron lektury. Jednak, kiedy już zaczęłam czytać, wciągnęłam się bezpowrotnie. Zarwane noce, podróże autobusem… Korzystałam z każdej chwili, by móc odkrywać kolejne intrygujące wątki. • Akcja Łez diabła toczy się na odległej planecie Dżahan, zamieszkałej przez rozwiniętą cywilizację. Mieszkańcom tej planety przyświecają szczytne ideały: honor, ojczyzna, prawo. Brak im tylko zaawansowanej technologii, którą dostarczają na Dżahan obcy z planety Ziemia. Przywożą tu najnowszą broń i maszyny w zamian za uprawiany na Dżahanie czars, zboże służące do produkcji „łez diabła” – narkotyku, od którego uzależniona jest ludzkość. • Autorka prowadzi akcję z trzech punktów widzenia. Z jednej strony przedstawia historię królewicza Izzata, syna króla Farji, który z polecenia ojca wyrusza na wyprawę wojenną w celu poskromienia Wysokich, zamieszkujących górskie tereny. Z drugiej strony widzimy Znajdę – człowieka znikąd, który z ubogiego pastucha staje się wielkim wojownikiem, walczącym u boku Skorpionów przeciwko wojskom króla. Pozostaje jeszcze wątek maltretowanego więźnia. Kim jest i jaka jest jego rola w powieści? O tym będziecie musieli przekonać się sami. • Łzy diabła to opowieść o honorze, miłości, rywalizacji – królewicz Izzat rywalizuje z kuzynami, aby sprostać obowiązkom dowódcy wyprawy wojennej i udowodnić, że zasługuje na królewski tron. Nie jest to jednak łatwe. Temperament królewicza kłóci się z rolą dowódcy i króla. Izzat wolałby wykazać się na polu walki niż godzinami siedzieć w centrum dowodzenia. Jak poradzi sobie z dala od pałacowych wygód? • W przypadku Znajdy to opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, która wydaje się być dawno utracona. Ubogi pastuch musi się zmierzyć z owianą wokół niego legendą o Mścicielu z Pól – groźnym partyzancie – która została wymyślona przez dwójkę muzykantów. • Magdalena Kozak udowadnia, że sprawy i problemy związane z wyprawami wojennymi nie są jej obce. Swoje doświadczenia i wiedzę w mistrzowski sposób przekazuje swoim czytelnikom. Książka ta to nie tylko wyprawy wojenne, opisy technologii (Made in China), ale może przede wszystkim historia o dojrzewaniu, poszukiwaniu własnej tożsamości, zmierzaniu się ze swoją przeszłością, oczekiwaniami innych i przeznaczeniem… • • Czy Znajda sprosta legendzie i zasłuży na miano Mściciela? Czy Izzat dowiedzie, że jest dobrym kandydatem na następcę tronu? Co się stanie, kiedy w końcu przeznaczenie obu mężczyzn spotka się na polu walki? I co stanie się z tajemniczym więźniem? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź na kartach tej pasjonującej powieści. Zapraszam do lektury!

Niektórzy z autorów książek wiedzą, co zrobić, aby ich książka okazała się sukcesem. Do nich, moim skromnym zdaniem należy Robert J. Szmidt, twórca Otchłani z serii Uniwersum Metro 2033, która ukazała się niedawno nakładem wydawnictwa "Insignis". Jest to kolejna książka z tej serii, w której ludzie, żyjący w podziemiach, próbują za wszelką cenę przetrwać po katastrofie nuklearnej. Tym razem akcja toczy się w kanałach Wrocławia, gdzie ludzie żyją w zorganizowanych społecznościach, zwanych enklawami. Głównym bohaterem jest Nauczyciel, który rusza w podróż po kanałach ze swym niep­ełno­spra­wnym­ synem, aby dotrzeć do najbardziej stabilnej i bezpiecznej enklawy. Jeśli lubicie takie post­apok­alip­tycz­ne klimaty, Otchłań jest właśnie dla Was! Co zapewnia o sukcesie tej książki? • 1.Po pierwsze, jest jedną z nielicznych książek, które wpisały się w serię Uniwersum Metro bez metra. Ot co! Złośliwi mogą twierdzić, że seria ta to już nie to samo, co kiedyś, bo trafiają tam książki, których akcja nie odbywa się w metrze. No cóż, Wrocław, o ile mi wiadomo, nie ma metra, a autor Szczurów Wrocławia, jak już się przekonaliśmy, uwielbia osadzać akcje swoich powieści w swoim rodzimym mieście. • Przejdźmy jednak do rzeczy. Twórca Otchłani doskonale wpisał się w klimat serii - wciąż mamy do czynienia z ciasnymi korytarzami, a ludzie, podobnie jak w innych książkach z tej serii, żyją pod kamiennym niebem i próbują tam przetrwać, mierząc się z własnym strachem, słabościami i bestiami czającymi się w ciemnościach. Ciężko dzielić tu ludzi na dobrych i złych. Jedni są gorsi od drugich, toczą ze sobą wojny, walczą by przetrwać i zdobyć władzę nad innymi. Po raz kolejny występują tu również "miejskie legendy" przekazywane z ust do ust. • To nic, że metro zostało zastąpione tu podziemnymi kanałami. Klimat podziemia wciąż jest ten sam :) • Po drugie, lecz wciąż nie najważniejsze, a przynajmniej jak dla mnie, w powieści tej występują świetnie zarysowane postacie. Mój typ to zdecydowanie Iskra! Pyskata małolata z niewyparzonym językiem, której przekleństwa układają się w niezwykle zabawne konstrukcje słowne. Do tego dochodzi wieczne przekręcanie wyrazów, seplenienie... Wszystko to tworzy z niej postać bardzo char­akte­ryst­yczn­ą, którą - pomimo wrednego usposobienia - naprawdę da się lubić! Jak sam główny bohater książki stwierdził: (...) można za nią zatęsknić, ale ledwie otworzy gębę, człowiek natychmiast ma chęć ją zadusić. Myślę, że rysunek Iskry w wykonaniu Marka Oleksickiego, który dołączony jest na końcu książki, naprawdę oddaje jej charakterek. • Po trzecie i jak dla mnie najważniejsze, wielkim plusem tej książki jest jej niep­rzew­idyw­alno­ść. Czasem mam tak, że jak zaczynam lekturę albo przeczytam informację na odwrocie książki, mam już pewien zarys i przeczucie, jak książka może się zakończyć. Tym razem byłam zaskakiwana na każdym kroku. Ludzie, którzy według mnie, mieli dotrwać do końca opowieści, ginęli już na początku. Wielkim zaskoczeniem było dla mnie również zakończenie książki, a także ujawnienie, kim była kobieta, która prześladowała Nauczyciela w sennych koszmarach. Jak się okazało, główny bohater skrywał więcej tajemnic niż mi się na początku wydawało. • Podsumowując, Otchłań Roberta J. Szmidta to książka, którą naprawdę warto przeczytać i z czystym sumieniem mogę ją zaliczyć do moich ulubionych lektur :)