W książce autorka przedstawia trzynaście rozgrywających się na przestrzeni tysięcy lat historii, które opowiadają o spektakularnych rozstaniach sławnych ludzi. Przyjemna i szybko się czyta, ale nie wszystkie z nich są warte uwagi. • Autorka musiała włożyć dużo pracy aby zebrać podane w książce informacje. • Na szczególną uwagę zasługują warunki jakie musiała spełniać wstępując na tron Anna, gdy zostawała carycą Katarzyną Wielką. • Bez zgody Najwyższej Tajnej Rady: • 1. Nie wypowiemy nikomu wojny. • 2. Nie będziemy zawierać pokoju. • 3. Nie będziemy obciążać naszych wiernych poddanych nowymi podatkami. • 4. Nikogo nie promujemy na najwyższe stopnie - wyżej pułkownika - czy to w służbie cywilnej, czy wojskowej, czy to lądowej, czy morskiej, ani też nie powierzymy nikomu żadnego kluczowego stanowiska. Straże i inne ważne oddziały pozostaną pod kontrolą Najwyższej Tajnej Rady. • 5. Nie pozbawimy przedstawicieli stanu szlacheckiego życia, majątku ani czci bez procesu sądowego. • 6. Nie przydzielimy żadnych wsi ani darowizn. • 7. Nikogo, czy to Rosjanina, czy obcokrajowca, nie przyjmiemy na dwór bez zasięgnięcia opinii Najwyższej Tajnej Rady. • 8. Nie będziemy uszczuplać dochodów państwa. • Obiecujemy też podtrzymywać niezmiennie przychylne nastawienie wobec naszych wiernych poddanych. Gdybym uchybiła lub nie zdołała spełnić któregoś z powyższych punktów, zostanę pozbawiona rosyjskiej korony. • W innym miejscu np przeczytamy: • Mogę powiedzieć, że przypadek Króla przypomina bardzo przypadek kobiety, która płakała gwałtowniej po śmierci dziesiątego męża niż po śmierci dziewięciu poprzednich razem wziętych, choć wszyscy byli równie wartościowymi ludźmi i dobrymi mężami. A to dlatego, że grzebiąc każdego z nich, zawsze była pewna, iż nadejdzie następny. Po dziesiątym mężu tymczasem nie miała już nikogo na widoku. Stąd jej żal i lamenty.

Z książki dowiemy się, że Sir Winston Leonard Spencer CHURCHILL był najlepszym brytyjskim premierem w XX wieku, największym Brytyjczykiem wszech czasów itd. Trudno jest ocenić wiarygodność przytaczanych ze swadą anegdot i ciekawostek gdyż brak jest jakichkolwiek przypisów. • Książkę wypożyczyłem aby dowiedzieć się co ma autorka do powiedzenia/napisania o generale Władysławie Sikorskim & Churchill. W indeksie nazwisk generał występuje na stronach: 275, 277, 325, 326, 335. • Najwięcej istotnych informacji podano na str. 335 • „Czwartego lipca 1943 roku nadeszło doniesienie o śmierci generała Sikorskiego w wyniku katastrofy samolotu w Gibraltarze. Tuż po starcie maszyna, którą generał wraz z towarzyszącymi mu osobami wracał do Londynu po wizytacji polskich oddziałów na Bliskim Wschodzie, wpadła do wody. Ta wiadomość była dla Churchilla niedobra. Mimo wielu utarczek poważał generała, cenił jego dowodzenie polskim wojskiem, które urosło do czwartej militarnej siły aliantów, jego dyplomatyczne zdolności i dogadywanie się z innymi głównodowodzącymi generałami oraz umiejętność kierowania polskim rządem. Jego śmieć oznaczała gwałtowne zamieszanie wśród polskich polityków w Londynie, niewiadomą, kto zostanie premierem i tym samym dla Brytyjczyków konieczność wypracowania nowego modus vivendi. • Śmierć generała Sikorskiego od razu stała się, szczególnie dla Polaków, podejrzana. O jej spowodowanie oskarżano Brytyjczyków, Sowietów, a nawet niechętnych mu Polaków. Następnego dnia przyczyny katastrofy zaczęła badać specjalna komisja brytyjska. Ustaliła, że była to katastrofa lotnicza. • Natomiast z książki autorstwa Jerzego Klimkowskiego „Byłem adiutantem generała Andersa, który rozmawiał z generałem Sikorskim w Kairze dowiadujemy się, że : • 1. „W depeszy Churchill wzywał gen. Sikorskiego do „natychmiastowego powrotu” do Londynu. • 2. Gen. Sikorski zarzucił wobec tego projekt wyjazdu do Afryki. • 3. Zawczasu podstawiono mu generałowi, jego jedynej córce i osobom towarzyszącym specjalny amerykański samolot „Liberator”. • Po tragedii w Gibraltarze: • 1. Podano komunikat urzędowy, w którym min. Eden oświadczył, że w Gibraltarze nastąpiła katastrofa samolotu, którym leciał gen. Sikorski. Wszyscy pasażerowie zginęli. Przyczyny katastrofy miały być ustalone i podane później do wiadomości. • 2. Następny komunikat urzędowy w sprawie śmierci gen. Sikorskiego był bardzo mętny, zagmatwany i nieprzekonywający. Dochodzenia w sprawie „wypadku” właściwie nie było. • 3. Powołano niby komisję w sprawie ustalenia przyczyn katastrofy, ale przyjęła ona to, co jej rzekomo naoczni świadkowie wypadku oświadczyli. Komisja ustaliła, że stery nie działały i wskutek tego samolot po wystartowaniu spadł do wody. Skutkiem zderzenia z wodą samolot się rozbił. Wszyscy utonęli z wyjątkiem pilota, który choć ranny, uratował się. Z pasażerów wyłowiono jedynie ciało gen. Sikorskiego. • 4. Trudno było nie komentować faktu, że gdy Amerykanie, nieświadomi całej sprawy, zgłosili się do komisji chcąc jako eksperci zbadać przyczynę wypadku, ponieważ samolot był produkcji amerykańskiej i nie zdarzyło się, aby „Liberatory” ulegały wypadkom, nie zostali przyjęci, gdyż uznano tego rodzaju dochodzenie za rzecz zbyteczną. • 5. Krążyła inna, prawdopodobniejsza wersja, że samolot rozleciał się w powietrzu na drobne części i że już tylko jego szczątki, poszarpane i pogniecione, spadły do wody w promieniu kilkudziesięciu metrów jedne od drugich. • 6. Nic też dziwnego, że nie wyłowiono w całości ani tych szczątków, ani ciał lecących osób, ponieważ już przy rozrywaniu się samolotu w powietrzu zostały one zmasakrowane, wciśnięte i wbite w konstrukcję samolotu. • Wyniki prac komisji badającej katastrofę zostały utajnione na 50 lat. • Po upływie 50 lat dane dotyczące katastrofy zostały utajnione na kolejne 50 lat. • Czyli w 2043 roku, może coś się dowiemy jak było naprawdę.

To kolejna książka z cyklu z komisarzem Brunettim w roli głównej (27 tom). Jak zwykle powieść o Wenecji i ulubionych bohaterach z wątkiem medyczno-kryminalnym, w którym autorka porusza sytuacje związane z prawem i „służbą zdrowia”. • Po raz kolejny można pozazdrościć senorinie Elettra Zorzi (sekretarce Patty), „dużych możliwości w posługiwaniu się komputerem”. Jest jak, zawsze życzliwa i pomaga w zdobywaniu niezbędnych informacji do prowadzenia/wyjaśnienia śledztwa. • Str. 41 „Przepisy prawa uchwalane, przez rządzących, miały ich utrzymać u władzy. Jeżeli przy okazji chroniły niewinne osoby, to dobrze i słusznie, ale to był tylko pożądany skutek uboczny.” • W książce pojawia się dottoreasa Ruberti, która starszym osobą przepisuje lekarstwa - „nowości”. • „- Skoro „nowości”, to rozumiem, że „kosztowne” podsumowuje komisarz Brunetti. • - Owszem , a w niektórych przypadkach nawet bardzo” • - Jakim cudem uchodzi jej to bezkarnie?” str. 325 • Czy jest możliwe aby recepty bez trudu przeszły przez system a aptekarzowi zapłacono by za lek, którego nigdy nie sprzedał? • Czy jest możliwe aby w oryginalnych opakowaniach były inne lekarstwa niż wynikałoby to z opakowania? • Str. 347 „Brunetti był innego zdania: znał przypadki, gdy lekarze wykonywali niepotrzebne zabiegi operacyjne bez szkody dla swojej kariery”. • O tym dowiemy się m.in. gdy przeczytamy książkę, oraz na koniec uzyskamy informację dlaczego autorka dała jej tytuł „Pokusa przebaczenia”.. • Warto przeczytać i się zastanowić.

Tylna strona okładki jest jak zwykle w tego typu książkach bardzo obiecująca. • Na str. 7 i 8 książki jest podane „wyłączenie od odpo­wied­zial­nośc­i prawnej” • Na 13 str. Autor stwierdza: że jest blogerem i nie jest ekspertem w sprawach związanych ze zdrowiem i sprawnością fizyczną. • Nasze życie to bardzo wiele nawyków, które zazwyczaj wykonujemy automatycznie. Autor w książce podaje 70 „zdrowych” nawyków. • Z podanych/proponowanych nawyków widać, że książkę nie napisał autor znający np. realia polskiego NFZ-tu. • Np. w zdrowym nawyku 4 proponuje aby codziennie spożywać dwie łyżeczki zdrowego oleju i ma to być np. ma to być olej palmowy. • W internecie możemy przeczytać, że olej palmowy ma długą przydatność do spożycia i jest tani, ale nie zawiera właściwie żadnych wartościowych składników odżywczych, to także składnik margaryn . podnoszą stężenie cholesterolu LDL we krwi, a to pierwszy krok do rozwoju miażdżycy. • W nawyku 25 autor napisał: „unikaj uwodornionych olejów oraz takich, które zawierają tłuszcze trans” ale nie podał już jakie to są oleje. • W nawyku 26 proponuje spanie na lewym boku, aby to wykonać należy włożyć do piżamy dwie piłeczki tenisowe. Już to widzę jak czytelnicy w nocy śpią z piłeczkami tenisowymi. • W książce są również podane znane nawyki o których wiemy bez czytania książki, gdy ich nie wykonamy to wiemy, że dostaniemy mandat. • Książka została wydana w 2022 roku i dobrze by było aby wydawnictwo przed jej wydrukowaniem zastanowiło się nad sensem takiego druku.

KAROLINA GRUSZECKA - magister dietetyki i absolwentka psychodietetyki. • Książka ma 21 rozdziałów. Prawie przed każdym z rozdziałów jest kolorowe zdjęcie autorki. Najbardziej frapujące/intrygujące zdjęcie jest na str. 142. • Jednym razem autorka proponuje aby ;prowadzić „Dobry dzienniczek żywieniowy” i zapisywać w nim wszystko co zostało zjedzone i wypite, o której to było godzinie i w jakim miejscu zostało spożyte. • Innym razem nie poleca liczenia kaloryczności posiłków. • Stwierdza , że: „dieta ma być dla mnie, a nie ja dla diety”. • Stwierdza również, że wszystko zaczyna się w głowie oraz wyróżnia następujące rodzaje stresu: stres EMOCJONALNY, stres METABOLICZNY, stres FIZYCZNY, stres POZNAWCZY • stres ŻYCIOWY, stres ODPORNOŚCIOWY, stres STRUKTURALNY, stres TOKSYCZNY, stres TLENOWY, stres ENERGETYCZNY. • Proponuje również 100 punktową listę przyjemności które ją odstresowują. • Po każdym z rozdziałów jest krótkie podsumowanie podane w punktach, w nich m.in. możemy przeczytać: • Uważność umożliwia lepszą relację z jedzeniem. Pozwala lepiej wsłuchać się w potrzeby swojego organizmu. Dzięki temu... nie będzie Ci potrzebny żaden dietetyk! • Nie przejmuj się czymś na, co nie masz wpływu. Szkoda Twojego zdrowia!