Katarzyna Grochola - najp­opul­arni­ejsz­a polska pisarka. Nigdy dotąd, poza ekranizacjami jej powieści, nie spotkałam się z jej twórczością. Przyszedł czas, żeby to zmienić. Niestety pierwsze spotkanie mnie troszkę zawiodło. • Przez pierwszych kilkadziesiąt stron się męczyłam. Po uwielbianych przeze mnie kryminałach chciałam przeczytać coś lekkiego i przyjemnego. Taka miała być ta książka, a zwyczajnie się męczyłam. Momentami mnie wręcz usypiała. Takie opowiadania o wszystkim i o niczym jednocześnie. Później, trafiłam na kilka wartościowych felietonów, z których ta książka się składa - skłaniających do refleksji, ukazujących, że należy doceniać to co się ma i dbać o to. • Całościowo książkę oceniam jako przeciętną. Niektóre opowiadania są naprawdę godne uwagi, ale nie jest to pozycja jaką bym z czystym sumieniem komuś polecała.

Początek dość przewidywalny. Spodziewasz się kto zostanie zamordowany i kiedy. Potem zaczyna się wielka niewiadoma. Byłam wręcz pewna, że tym razem udało mi się rozwiązać zagadkę. Jak bardzo się myliłam! Panna Marple jak zawsze okazała się niezawodna. Uwielbiam historie, w których pojawia się ta sympatyczna, wszy­stko­wied­ząca­ staruszka.

Książka przemówiła do mnie z bibliotecznej półki. Opis na tylnej okładce mówi, że prawie trzy­dzie­stol­etni­a dziewczyna rozstaje się ze swoim facetem i próbuję ułożyć sobie życie na nowo. Może być ciekawe - pomyślałam. I choć nie jest to szczególnie ambitna książka, można ją zaliczyć do "czytadła", to czytało się ją szybko i bardzo przyjemnie. • Autorka w trafny sposób opisuje życie po rozstaniu, to jak trudno wrócić do codzienności i poukładać sobie swoje nowe-stare życie, odnaleźć się w nowej codzienności. Lista szaleństw jest świetnym odzw­ierc­iedl­enie­m rewolucji w życiu - rewolucji, która przynosi zmiany. Zmiany na lepsze. • Na duży plus zabawne dialogi i sytuacje. Martwiący się ojciec, który chce kupić córce hulajnogę czy genialna postać babci - sympatycznej, zgryźliwej, ale wyjątkowo kochanej staruszki. Do tego wszystkiego akcja rozgrywa się m. in. w Poznaniu i mowa o miejscach, które są mi bardzo dobrze znane. Co więcej - po przeczytaniu tej książki mam ochotę poznać Szymbark i sprawdzić czy rzeczywiście jest to tak urokliwe miejsce! • Idealna propozycja na wieczór - lekka, przyjemna i zabawna.

Tak jak od każdej reguły bywają wyjątki, tak mistrzyni kryminałów napisała beznadziejną książkę. Przeczytałam ją do końca tylko z jednego powodu - założyłam, że przeczytam całą twórczość Agaty Christie. Niezmiernie się cieszę, że moje męki dobiegły końca, choć tym razem wcale nie czekałam na wyjaśnienie. Cieszę się również, że nie była to pierwsza książka Christie po jaką chwyciłam, bo byłaby prawdopodobnie też ostatnią. • W książce mowa o politycznych potyczkach, choć tak naprawdę... nie potrafię powiedzieć o czym ta historia była. Miałabym problem z jej streszczeniem. Zdecydowanie odradzam. • Jedyny plus tej książki (przynajmniej wydania, które miałam wypożyczone) to kilka słów na wstępie od autorki. Odpowiada w nich na pytania dotyczące tego skąd czerpie pomysły, skąd się biorą wykreowane przez nią postacie i miejsca akcji. Bardzo ciekawa i wartościowa wypowiedź, dzięki której poznajemy tą, której nazwisko wszyscy znają.

Książka przeczytana w ciągu 24 godzin. Ciekawa, niep­rzew­idyw­alna­, owiana tajemnicą. Czasem przypadek powoduje, że spotykamy na swojej drodze ludzi, którzy odmieniają nasze życie. Tak też jest w przypadku głównych bohaterów. Czy zdecydują się zrobić kolejny krok i dadzą ponieść się emocjom? Ile jesteśmy w stanie oddać dla miłości? Czy mamy jakiś wpływ na śmierć? • Tytuł "Uratuj mnie" jest dość wymowny i może odnosić się do wielu bohaterów tej powieści. Lektura godna uwagi i bardzo szybko się ją czyta. Momentami przypomina "Papierową dziewczynę" Musso, jednak zakończenie mnie troszkę rozczarowało. Spodziewałam się jakiegoś wyjaśnienia, którego nie otrzymałam. Choć to też daje pole do własnej interpretacji...