Niewiele jest książek, które poruszają. Książek, które uczą co w życiu jest ważne i wartościowe. Książek, które lepiej uczą historii, niż całe lata lekcji tego przedmiotu w szkole. Taka właśnie jest "Dziewczyna, którą kochałeś". • Akcja rozgrywa się dwutorowo. • Z jednej strony poznajemy Liv - młodą wdowę, która mieszka w nowoczesnym, szklanym domu. Ma wspomnienia i przeszłość, o której nie może zapomnieć. Ma komornika na karku i obraz, który jest ulubioną rzeczą w jej domu. Portret "Dziewczyny, którą kochałeś" to prezent od zmarłego męża, przypominający jej o dziewczynie, którą sama kiedyś była. • Z drugiej strony cofamy się w czasie o cały wiek i poznajemy Sophie - kobietę, która znajduje się na portrecie, a którą namalował ukochany mąż. Jest to historia ukazująca czasy wojny, życie pod okupacją niemiecką, trudne rozstania i walkę o siebie, bliskich, a także o obcych sobie ludzi. Historię pokazującą czym jest człowieczeństwo. • Czy losy tych dwóch kobiet mogą się połączyć? Tak! I to właśnie za sprawą obrazu, o który po długich latach upominają się spadkobiercy. Kto jest jego właścicielem, po czyjej stronie stoi prawo? Czy obraz został zrabowany w czasie wojny czy podarowany? • Niesamowita i wciągająca fabuła. Jest to jedna z tych nielicznych książek, które się przeżywa i zapamiętuje na długo, które trzeba przeczytać.

Nie wiedziałam czego spodziewać się po przeczytaniu pierwszej części. Miałam co do niej mieszane uczucia, ale druga okazała się jeszcze słabsza. • Zatrzymaliśmy się na rozpędzonym samochodzie, mściwej sklepowej i Zuzannie, w kierunku której wspomniany samochód jedzie. Tak jak podejrzewacie - dziewczyna przeżyje, a jej wybawcą okaże się Teodor, jej dawna miłość. Obydwoje wylądują połamani w szpitalu, a po jego opuszczeniu zamieszkają pod wspólnym dachem. Jak się domyślacie, będzie to kolejny mężczyzna w życiu Zuzanny, który wykaże jej większe zainteresowanie jak własny mąż... • Ogólnie straszne nudy. Dziewczyna już sama nie wie czego chce. Najpierw czuje się porzucona przez męża, ale potem przy każdej okazji go broni. Wystarczy zainteresowanie innego mężczyzny, a jej uginają się kolana. Do tego zostaje lokalną celebrytką i gwiazdą filmu dokumentalnego. W związku z tym w wiosce pojawiają się nawiedzony reżyser - artysta i ekipa filmowa, która wzbudzają spore zainteresowanie. • Smętna, naciągana historia, która nawet nie jest zabawna. Za kolejną część już podziękuję, szkoda czasu.

Pierwsze wrażenie? Nuda! Strasznie mi się dłużyła ta książka. Smętna historia o 28-letniej niezadowolonej mężatce Zuzannie i jej mężu Ludwiku, który zamiast zainteresować się żoną, interesuje się... "śmieciami", które nazywa skarbami. A zamiast czas spędzać w domu, woli go spędzić w towarzystwie kolegów. • Zaczęło robić się trochę ciekawiej z pojawieniem się siostrzenicy Ludwika - Kasi, która zwróciła na siebie uwagę całej wsi. A także z pojawieniem się nowego mężczyzny w domu Zuzanny... • Podsumowując - typowe babskie romansidło, które rozkręciło się pod koniec książki. Mało ambitne, choć pokazujące, że nie ma co oceniać ludzi "po okładce" i udowadniające, że w związku trzeba starać się zawsze, a nie tylko na początku. Mam nadzieję, że druga część okaże się ciekawsza.

Jest to najsłabsza z książek Magdaleny Witkiewicz jaką do tej pory czytałam. Pierwsza połowa bardzo mi się dłużyła. Była nudna, niewiele się działo. Cała historia to życie mieszkańców kamienicy przy ulicy Przytulnej. Taka "Moda na sukces" w wersji książkowej, choć w słynnym tasiemcu jest chyba więcej akcji. • Jest osiedlowy monitoring w postaci pani Wiesi, która leżakuje na parapecie i wszystko wie. Jest też sąsiad, do którego przychodzi młoda rehabilitantka. Jest artystka Grażyna i jej syn Florian, któremu nie po drodze było na politechnikę i postanowił tworzyć piękno. Są też młode damy - Giga, która dostała pracę w telewizji i młoda wdowa Ewa z córką Amelką. • I co może nam zapewnić to towarzystwo? Zwyczajne, codzienne życie. Próbę zbudowania czegoś od nowa. Książkę oceniam jako przeciętną, niczym mnie nie urzekła, niestety.

Doba... tyle czasu zajęło mi przeczytanie drugiej części "Martwego jeziora". Historia, od której nie można się oderwać! :) • Tym razem Olga Rudnicka skupia się na przyjaciółce Beaty, która znowu narozrabiała. Ulka postanawia zmienić coś w swoim życiu i wyjeżdża! Jak daleka to będzie podróż? Wbrew pozorom będzie ona bardzo odległa, zwłaszcza w czasie! • Autorka nie zapomina również o Beacie, która zdecydowała jednak odnaleźć swoją rodzinę. Czy ma w ogóle jakąś rodzinę? Czy jest ktoś, kto na nią czeka? A jeśli nawet, to jak zareaguje na jej pojawienie się? • Świetna fabuła, która sprawia, że aż żal rozstawać się z tak ciekawymi bohaterami! Olga Rudnicka po raz kolejny pokazuje, że polscy pisarze potrafią wysoko postawić poprzeczkę!