Techno-widzenie:

Wspólna dla wszystkich tekstów problematyka koncentruje się na kwestii obrazu, technologii i wizualności. Zaczynając od fotografii, poprzez teatr, film, relacje muzyki z obrazem, remiks, wizualne reprezentacje wiedzy, aż po sposoby ukazania Holocaustu, Autorzy dotykają kluczowej dla współczesności kwestii roli obrazu, jego znaczenia, funkcji, oddziaływania. Jednak, co bardzo cenne, nie ulegają rozmaitym wzrokocentrycznym koncepcjom, które bazują na wierze w supremację jednego tylko zmysłu. Autorzy podejmują próbę wykroczenia poza taki atrakcyjny, ale jednak zbyt prosty paradygmat myślenia o kulturze wizualnej. Dlatego pisząc o widzeniu, obrazach i mediach, starają się ukazać ich relacje z różnymi zmysłami: słuchem, dotykiem, ale także z emocjami, które wywołuje obcowanie z technologiami wizualnymi. Taka perspektywa ujęcia tematu wydaje się właściwym kierunkiem poszerzenia refleksji nad współczesną, zmediatyzowaną i stechnicyzowaną kulturą.