Spętani przeznaczeniem

Ona zabija dotykiem, on jako jedyny jest na ten dotyk odporny. Czuł się rozdarty bardziej niż kiedykolwiek. I to nie tylko z powodu swojego losu. Powoli wyzwalał się spod działąnia szakwiatu i przypomniał sobie, jak cudownie było tego dnia śmiać się z Cyrą, jak ciepłą osoba była, przytulając się do niego. Tak bardzo pragnął wrócić do swojego domu, wspinać sie po skrzypiących schodach lub podsycać żarki na podwórzu, wzbijać mąkę w powietrze podczas ugniatania chleba... Musiał jednak żyć w prawdziwym świecie. W prawdziwym świecie, w którym Eijeh nie był sobą a on sam mówił w shotet. Jego los pozostawał jego losem.