A lasy wiecznie śpiewają

• 

  myszy0
  Historia norweskiej sagi, starego bogatego chłopskiego rodu. Książka wciągająca, pozwala mocno przeżywać emocje i uczucia bohaterów. Zderzenie z surowym życiem w trudnej krainie, tamtejszymi problemami, ludźmi, tradycjami, wychowaniem i kulturą. W dzisiejszych czasach taka powieść napisano by całkowicie inaczej, podobało mi się jednak tak jak było. Polecam lubiącym sagi rodzinne.

  +4 trafna
• 

  renatasternal
  Niebanalna pozycja. Lektura przy której można odpłynąć myślami hen daleko. Czytanie tej książki i drugiej jej części nie jest łatwe,ale warto.
• 

  ewanta
  czytałam tę książkę jako nastolatka, z przyjemnością powróciłam do niej po latach :) • saga norweskiego rodu w surowym klimacie skandynawskim. tradycja, duma - to podstawowe wartości "ludzi północy". • polecam
• 

  agnesto
  Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś na miarę "Ludzi lodu" oraz klimatu zimnej Skandynawii. A tutaj? Może jest ciemność za dnia i zimno sięgające do kości. Może jest wiatr i smutek i podział ludzi na tych z północy i z południa lecz...czegoś tej "kultowej powieści" brak. Bo prócz chłodu nie mogłam doszukać się jakiegoś magnesu ukrytego na kartach tej powieści. Do 80 strony czułam magnes i tą ulotną tajemniczość lecz z każdą stroną później nie mogłam już skupić rozbieganych myśli. Długie opisy domów, Daga ojca i Daga syna i ich domu. Jakoś nie mogłam przez tą powieść wesoło przejść, a szkoda, bo z opinii innych wysoko sobie postawiłam poprzeczkę... od której się niestety tylko odbiłam.

Brak wątków