Ukochane równanie profesora

Piękna opowieść o przyjaźni opleciona magią liczb.

Na początku nieustanne matematyczne metafory lekko mnie mierziły i kompletnie nie potrafiłam się do nich przekonać - po prostu nie byłam w stanie tego zrozumieć i - jak głównie bohaterowie - zaakceptować i pokochać. Jednak gdzieś w połowie opowieści, irytacja gdzieś się rozpierzchła i zaczęłam dostrzegać piękno w matematycznych dialogach Profesora, Gosposi i Pierwiastka, wręcz po zakończeniu książki odczułam lekkie ukłucie pustki w środku. Nie pamiętam kiedy po raz ostatni czytałam o tak czystych, pięknych i prawdziwych relacjach w rodzinie - ponieważ nie ulega żadnym wątpliwościom, iż głównie bohaterowie taką tworzyli. Delikatne nied­opow­iedz­enia­, cierpliwość, zaangażowanie, wdzięczność, miłość, bezi­nter­esow­ność­, troska sięgające daleko ponad stany społeczne, wiek, płeć, a nawet, a może przede wszystkim, naukę - oto właśnie 'Ukochane równanie profesora'. Nie opierajmy się mu, a ono niech nam pozwoli poszukać jego prawidłowego rozwiązania.

między pokoleniowe porozumienie jest możliwe i każdy na tym może skorzystać. trzeba tylko dostrzec to co ma do zaoferowania druga strona

Cudowna książka, zupełnie inna, oryginalna. Bardzo ciekawie opowiada o wybranych zagadnieniach dotyczących matematyki.

Także dla młodzieży

Przyjemnie się czyta, historia przyjaźni mimo przeciwności losu. Przy okazji ciekawe smaczki matematyczne.😁