Czytelnicy Gminnej Biblioteki Publicznej będący uczniami klas: V i VI Szkoły Podstawowej w Liskowie12 lutego bieżącego roku mieli możliwość poznania kultury, języka i zabytków Gruzji - leżącej ok. 3000 km. od Polski. Na wirtualną wycieczkę po Gruzji zabrał ich niesamowity podróżnik - Pan Andrzej Jagiełło. Od wielu lat zgłębia ten kraj i chętnie dzieli się, jak sam mówi, z „miłośnikami odkrywania kuli ziemskiej”. Pan Andrzej od wielu lat zgłębia i poznaje Wschód, mianowicie rejon od Turcji, poprzez stepy azjatyckie aż do świątyń Anghoru!

Podczas tej niecodziennej lekcji, młodzież poznała nie tylko wiel­okul­turo­wość­, ale i codzienność oraz ciekawostki dotyczące naszych sąsiadów. Gruzja oblana jest wodami Morza Czarnego oraz Kaspijskiego i otoczona imponującymi górami Kaukazu, leży ok. 3000 km. od Polski. Choć geograficznie należy do Azji, mentalnie i kulturowo jest częścią Europy. Przyciąga pięknem natury, wszechstronnym bogactwem oraz niesamowitym „wschodnim klimatem”.

Uczniowie z zachwytem słuchali opowieści o Batumi, gdzie na odcinku 8 km. można odwiedzić nocą Piazza Batumi, jeden z najp­iękn­iejs­zych­ miejskich placów w Gruzji, porównywany do placu św. Marka w Wenecji. Miasto ma starożytne korzenie, rozwinęło się w pierwszym tysiącleciu przed naszą erą. Od III w. p.n.e. do V w. n.e. było stolicą Królestwa Iberii, stolicą Gruzji. Mccheta w 65 r. p.n.e. została zniszczona przez Pompejusza, ale miasto odbudowano. W 337 roku proklamowano w tym miejscu chrześcijaństwo jako religię państwową, którą przyniosła do Gruzji Święta Nino. W VI w. stolicę przeniesiono do Tbilisi, ale do dzisiaj jest ona siedzibą prawosławnych władz. Koronacje królów i pochówki odbywały się w Mcchecie do XIX wieku. Podróżnik opowiadał młodzieży o historii alfabetu gruzińskiego, który w roku 2016 został wpisany na listę UNESCO, jako niematerialne bogactwo Gruzji. Jest on jednym z 14 oryginalnych alfabetów istniejących obecnie na świecie. Nie przypomina żadnego innego pisma, mało tego, na przestrzeni dziejów język gruziński dorobił się kilku wersji swojego zapisu.

O historii Gruzji nie sposób mówić, nie wspominając Świętego Jerzego – patrona tego kraju. Niektórzy badacze uważają, że od jego imienia pochodzi nazwa: Georgia. Legenda głosi, że Jerzy, jako młody chłopak wstąpił do armii rzymskiej. Był dobrym żołnierzem. W 303 roku Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie Imperium. Jerzy zmuszony był do uczestniczenia w ww. procederze i chociaż sam był chrześcijaninem, krytykował tę decyzję. Za to został skazany na karę śmierci. Chrześcijanie uznali go za męczennika i uciekali się do niego o wstawiennictwo.

Gruzja to niesamowity kraj, który zachwyca, ale i zaskakuje w wielu kwestiach!
To najstarsze po Armenii państwo chrześcijańskie. Legenda głosi, że przybyła do niego Święta Nino, która zapoczątkowała w tym kraju wiarę chrześcijańską, dlatego też 1. czerwca Gruzini obchodzą święto kościelne. Według legendy, na początku IV wieku, Święta Nino udała się z rodzicami do Jerozolimy, gdzie poznała tajemnicę szaty - chitona Pańskiego. Zaczęła się gorliwie modlić o jej odzyskanie, Matka Boska wysłuchała jej prośby i wskazała drogę do Gruzji. Poleciła Świętej Nino nieść naukę Chrystusa na nowe, pogańskie ziemie. Gruzja jak drugie państwo na świecie, przyjęła chrześcijaństwo, jako religię państwową. Do dzisiaj – zarówno w miastach, jak i wysoko w górach – zachowały się zabytkowe monastyry.

Nieoczekiwanie dla Pana Andrzeja Jagiełły, słuchacze włączyli się do żywiołowej dyskusji na temat kultury gruzińskiej, która trwała ok. dwóch godzin!!! Szczególnym zain­tere­sowa­niem­ wśród młodych ludzi cieszyły się tematy z zakresu kuchni i szkolnictwa. Prześcigali się w pytaniach, których nie było końca.

Gruzja - to również kraj doskonałego jedzenia, miejsce niespotykanej nigdzie indziej gościnności. Największym skarbem dla Gruzinów jest rodzina - duża, bo wiel­opok­olen­iowa­. Narodowe danie gruzińskie to chaczapuri, czyli pszeniczne pieczywo, tradycyjnie nadziewane serem białym (dostępne również z fasolą, ziemniakami i mielonym mięsem). Na upieczone „placki” daje się masło i wybija świeże jajko. Popularne w Gruzji są także chinkali – pierożki wypełnione mięsem mielonym i zatopione w bulionie, powstającym samoistnie podczas gotowania. Aby je zjeść, trzeba najpierw przegryźć ciasto, wypić sączący się bulion, a następnie zjeść resztę. Niezwykle ważnym elementem gruzińskiej kultury jest gościnność. Zgodnie z gruzińską tradycją, gościnność ceniona jest bardziej niż odwaga, śmiałość i waleczność. Nic dziwnego, że kraj ten z każdym rokiem cieszy się coraz większą popularnością!

Ciekawostką naszych uczniów było to, że rok szkolny w Gruzji kończy się 25. maja. Gruzińskie dzieci rozpoczynają naukę w szkole w wieku 7 lat. Funkcjonują w niej trzy poziomy nauczania podstawowego. Do tak zwanej szkoły początkowej dzieci chodzą przez 6 lat, potem 3 lata do szkoły podstawowej i kolejne 3 do szkoły średniej. Po 9 latach intensywnej nauki, uczniowie otrzymują dyplom, potwierdzający ukończenie szkoły podstawowej, a po zakończeniu dwunastej klasy – dyplom dający wykształcenie średnie. W gruzińskiej szkole funkcjonuje aż 10 ocen: od 1 do 10. Lekcje trwają 45 minut, pomiędzy nimi są krótkie przerwy i jedna długa - obiadowa. Uczniowie chodzą do szkoły, podobnie, jak w Polsce, 5 dni, natomiast mają znacznie dłuższe wakacje, bo aż 3 miesiące. W tym czasie wyjeżdżają do dziadków na wieś, odpoczywają nad morzem, czasami jadą za granicę. Gruzińscy uczniowie nie noszą mundurków, ale dużą wagę przywiązują do tego, aby ubrania były czyste, schludne i raczej skromne. Po zakończeniu obowiązkowych zajęć szkolnych, gruzińskie dzieci wracają do domów i chętnie pomagają rodzicom i dziadkom w swych gospodarstwach.

Ciekawe spotkanie pozostanie na długo w pamięci naszych uczniów. W odbiorze podróżnika - Pana Andrzeja Jagiełły, młodzież ze Szkoły Podstawowej w Liskowie wykazała się szerokimi horyzontami, błyskotliwością oraz przywróciła naszemu gościowi wiarę w potencjał młodych ludzi. Uczestnicy spotkania znali doskonale daty, związane z początkami chrześcijaństwa w Polsce i Europie, żywo reagowali na slajdy/ aut. A. J./, dotyczące kultury starożytnej Grecji, zwłaszcza mitologii. Wykazali się nietuzinkową znajomością podstawowych wiadomości z zakresu geografii Polski i Gruzji. Jednym słowem, swoją wiedzą mile zaskoczyli Pana Andrzeja, co było dla niego szczególnym wyróżnieniem i podziękowaniem za zaproszenie ich do wyprawy w nieznaną Gruzję. Być może w niedalekiej przyszłości dla wielu zwiedzanie Gruzji stanie się urze­czyw­istn­ieni­em.