Anna Świerc o sobie mówi tak:
Z zawodu jestem nauczycielką matematyki. Studia ukończyłam na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu i tu mieszkam, ale urodziłam się na Rzes­zows­zczy­źnie­. Od nastolatki miałam talent do różnego rodzaju prac manualnych: szydełkowanie, robienie na drutach, wyszywanie, rysowanie, a potem szycie, projektowanie odzieży. Nigdy wcześniej nie myślałam o malowaniu obrazów, owszem zawsze je podziwiałam. Szczególnie moją uwagę przyciągały akwarele. Iskrę talentu odkryłam u siebie dopiero trzy lata temu. To po przejściu na emeryturę intuicja zaprowadziła mnie na warsztaty malowania akwarelą istniejące przy Uniwersytecie III Wieku. Zaczynałam jednak od ołówka, bo do pędzla i akwareli podchodziłam z wielką rezerwą, żeby nie powiedzieć niewiarą we własne siły. Jednak po trzech miesiącach swój zamiar zaczęłam realizować. Zaczęłam malować akwarelą od stycznia 2012 roku. Najbardziej lubię malować pejzaże.

-Jak tylko zorientowałam się, że jest możliwość napisania takiej książki, to poczułam, że chcę tego spróbować powiedziała autorka książki na spotkaniu z czytelnikami. Było naprawdę ciekawe!

Fot. R.Mielnik.

Wkrótce więcej zdjęć na naszej stronie domowej.

WOJCIECH WIDŁAK – polski pisarz tworzący książki dla dzieci, znany szczególnie dzięki serii o Panu Kuleczce (we współpracy z ilustratorką Elżbietą Wasiuczyńską). Z wykształcenia specjalista ds. stosunków międ­zyna­rodo­wych­, wieloletni redaktor miesięcznika „Dziecko", w którym zadebiutował jako autor opowiadań dla dzieci w 1998 r. Ma w dorobku około dwudziestu książek. Za swoją twórczość otrzymał m.in. nominację do nagrody Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku 2004 i 2005, nominację w plebiscycie TVP Kultura „Gwarancje Kultury” 2010, główną nagrodę w konkursie "Świat Przyjazny Dziecku" Komitetu Ochrony Praw Dziecka 2010 i 2011 i nagrodę „Guliwer w krainie Liliputów 2013”. Na podstawie jego opowiadań powstał m.in. spektakl "Pan Kuleczka" w eksp­erym­enta­lnym­ teatrze dla dzieci "Szklana Kula, Zielone Słońce", a także w Teatrze Animacji w Poznaniu.

O stworzonej przez siebie serii mówi tak:
Pewnego razu wspólnie z Elą Wasiuczyńską, która pod Wawelem pięknie maluje różne rzeczy, poznaliśmy Pana Kuleczkę i jego podopiecznych – refleksyjnego Psa Pypcia, neurotyczną Kaczkę Katastrofę oraz małomówną muchę Bzyk-Bzyk. Przez ponad pięć lat opisywałem na łamach "Dziecka", co im się przytrafia. Aż – ku mojemu zaskoczeniu i radości – wywędrowali do kilku książek, kalendarzy, a nawet na naklejki i – jak widać – do Internetu!
(źródło: mediarodzina.pl)

W tym roku przypada trzecia rocznica nadania naszej bibliotece imienia Jana Pawła II. W związku z tym, iż zbiega się ona z kanonizacją Papieża Polaka, zapraszamy na spotkanie z księdzem Adamem Bonieckim poświęcone książce Karola Wojtyły - Jestem bardzo w rękach Bożych. Notatki osobiste 1962-2003.

Jestem bardzo w rękach Bożych. Notatki osobiste 1962-2003 jest książką, której wydanie wzbudziło wiele kontrowersji. Mimo, iż Papież w testamencie wyraził wolę, aby po śmierci spalić wszystkie jego notatki, kardynał Stanisław Dziwisz zdecydował się je ujawnić. W ten sposób powstała publikacja, która odkrywa tajemnice duszy Jana Pawła II i jego oddania się Bogu. Dzięki niej towarzyszymy Papieżowi w momentach jego największej bliskości z Nim, zarazem poznając człowieka, który widzi w sobie słabości, zmaga się z nimi, ale zawsze bardziej polega na Bogu niż na własnych siłach. Publikowane zapiski wychodziły spod pióra Papieża w czasie rekolekcji, które odbywał samotnie lub ze swoimi wspó­łpra­cown­ikam­i, a więc w dniach wyjątkowego skupienia, kiedy szczególnie odczuwał bliskość Stwórcy.

Ks. Adam Boniecki (ur. 1934) – katolicki prezbiter, generał zakonu Marianów w latach 1993-2000, redaktor naczelny „Tygodnika Powszechnego” w latach 1999-2011.

Nie spaliłem notatek Jana Pawła II, gdyż są one kluczem do zrozumienia jego duchowości, czyli tego, co jest najbardziej wewnętrzne w człowieku: jego relacji do Boga, do drugiego człowieka i do siebie. Odsłaniają one jakby drugą stronę osoby, którą znaliśmy jako Biskupa w Krakowie i w Rzymie, Piotra naszych czasów, Pasterza Kościoła powszechnego. - kard. Stanisław Dziwisz

Wystawa Kresy prezentuje południowo-wschodnie Kresy I Rzeczpospolitej. Na wystawie znajdą się zdjęcia z takich miejsc jak Kamieniec Podolski, Lwów, Cmentarz Łyczakowski, Podhorce, Olesko, Chocim. Fotografie są utrwaleniem emocji, jakie stały się udziałem ich autora podczas wyprawy Telewizji Republika na Kresy Rzeczpospolitej jesienią 2013 roku i kolejnego samodzielnego wyjazdu zainspirowanego tą wyprawą.

Jacek Baranowski - urodzony w 1971r. w Opolu. Absolwent Historii Uniwersytetu Opolskiego. Swoje prace prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych. Fotoreporter „Gazety Wyborczej” w Opolu w latach 90-tych. Publikował między innymi w „Gazecie Wyborczej”, „Nowej Trybunie Opolskiej”, „Przekroju”, „Poznaniaku”. Wykładał fotografię w Państwowym Studium Kulturalno-Oświatowym w Opolu. Fotograf reklamowy. Jego prace z zakresu fotografii reklamowej publikowane były między innymi w „Magazynie Gazety Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Architekturze”, „Czterech Kątach”, „Muratorze” oraz kalendarzach branżowych. Od 2005 roku pracuje jako fotograf reklamowy w Londynie. Pracuje dla agencji reklamowej obsługując największe sieciowe agencje nieruchomości w Wielkiej Brytanii (Savills, Hamptons, Knight Frank, Cluttons). Współpracował z projektantem Pierrem Gorroudim, publikując zdjęcia poświęcone prezentacjom na London Fashion Week.

Więcej na: www.mbp-opole.art.pl

Mogłoby się wydawać, że o Michigan wiemy już wszystko. Nie od dziś stajemy przed hipnotyzującymi krajobrazami Wielkich Jezior lub jeździmy samochodami wyprodukowanymi właśnie w tym regionie, ale czy ktoś przypuszczał, że co roku na farmie Tree-mendous Fruit odbywają się mistrzostwa świata w pluciu pestkami wiśni? Jak to się stało, że Detroit będące największym centrum gospodarczym kraju ogłosiło upadłość finansową? Co wspólnego z Michigan mają kwiat jabłoni i rudzik?

Beksińscy. Portret podwójny to książka, w której autorka podjęła się fascynującej próby nakreślenia sylwetek ojca i syna: Zdzisława Beksińskiego i Tomasza Beksińskiego. Pierwszy był znanym i modnym malarzem, którego mroczne i straszne obrazy wręcz zmuszały do zastanowienia się nad przerażającymi zakamarkami ludzkiej psychiki. Drugi był cenionym prezenterem muzycznym, który fascynował się śmiercią i próbował popełnić samobójstwo tak długo, aż wreszcie mu się udało. Obaj już za życia intrygowali i wzbudzali kontrowersje. Jednak o rodzinie Beksińskich zaczęto mówić z rodzajem straszliwej grozy dopiero wtedy, kiedy śmierć dotknęła również słynnego ojca. Zdzisław został zastrzelony w swoim mieszkaniu. Autorce udało się stworzyć zapadającą na długo w pamięć opowieść o miłości, szaleństwie i śmierci, z których najważniejsza jest miłość.

Więcej na: www.mbp-opole.art.pl